De week voor de kerstvakantie was wederom een super hectische. We vlogen van de ene party naar de andere! Het begon tamelijk onschuldig...
Op zondag 15 december reisde Merel en ik af naar het Zuiden. Een tante van mij was jarig en dat werd zoals elk jaar gevierd met vooral veel Limburgse vlaaien.
Lange rit
Het is altijd een rot eind weg, maar omdat mijn familie na het overlijden van mijn moeder heel klein is geworden, vind ik het toch belangrijk om mijn felicitaties over te brengen. Zowel op de heen als terugweg kon mijn meisje haar huiswerk maken, dus we hadden gelijk 2 vliegen in een klap.
Vriendinnenbezoek
Na het Zuiden gingen we richting Blaricum, nadat we eerst Willibrord thuis hadden opgepikt. Daar had mijn beste vriendin een lekkere borrelhap klaarstaan. Wij zien en spreken elkaar bijna dagelijks, maar omdat zij wegging met de kerstvakantie wilde ze ons nog even uitnodigen voor een etentje.
Anderhalf jaar geleden is ze gescheiden, maar ze doet het fantastisch in d'r eentje met de 3 kids. Een leuk harmonieus gezin. Wij hebben 7 jaar tegenover elkaar gewoond en vanaf dag 1 zijn wij vriendinnen voor het leven geworden.
Enfin op een gegeven moment gaan wij aan tafel en bats boem..., de verlichting, oven, magnetron knalde eruit. Wel was er verlichting in de hal en boven, zo gek!
Er was nog een ander vriendinnetje met 2 jongens komen eten, dus de tafel was behoorlijk gevuld. Dan maar de kaarsen aan, ondertussen doken wij vrouwen de meterkast in, terwijl Willibrord de kinderen aan tafel bezighield. We konden niets geks vinden, dus werd de monteur gebeld!
Het was uiterst gezellig, het enige was dat Willibrord zijn Studio Sportuitzending met Irisch Coffee de mist in zag gaan. Gelukkig is hij nooit voor 1 gat te vangen en reed terug naar huis om daar zijn favoriete uitzending te bekijken. Ondertussen kwam de monteur langs en meette alles door, totdat hij vroeg aan mijn vriendin: 'bel de buren even om te vragen of ze ook een storing hebben!'
En ja hoor, de buren hadden storing, bij de overburen was de elektra al helemaal uitgevallen. Het was duidelijk een gemeentelijk probleem en niet lokaal. Wij vrouwen keken elkaar aan en schoten keihard in de lach, typisch vrouwen... oplossingsgericht, maar misschien iets te snel geweest!
Society Lunch
De volgende dag gingen Willibrord en ik naar de halfjaarlijkse Society Lunch, dit keer gehouden in het Hilton in Rotterdam. Het is een ware happening. We werden ontvangen door danseressen van de Fa Fa Girls, die ook veelvuldig voor de prins van Monaco optreden. Als gastheer stond Tony Tetro, de dassenkoning, ons op te wachten.
Behoudens veel zakenmensen en relaties van de sponsoren komen er ook altijd veel BN-ers. We spraken met Monique Sluyter, clown Bassie en zijn lieve vrouw, Tatiana, die ondanks alle drukte om haar privéleven even tijd had vrijgemaakt en nog vele andere bekenden. Er was volop te eten en te drinken, plus optredens met diverse artiesten.
In de middag reden we nog even naar Haarlem, waar Willibrord op bezoek wilde in het Ziekenhuis bij Oos Kesbeke, je weet wel van de zure bommen enzo.
Hollandse stamppot
Dinsdagavond gingen we naar een kerstborrel van de familie Meijer, o.a eigenaren van de Westergasfabriek in Amsterdam. Elk jaar houden zij voor een select gezelschap een borrel aan het einde van het jaar. Ook daar lopen vele bekende en onbekende mensen in het rond.
Thuis had ik voor Merel en haar oudste zus lekkere verse boerenkoolstampot gemaakt. Omdat Willibrord laat thuiskwam, had ik al een klein hapje meegegeten met de kinderen. Hij stond te kijken in de pan en zei dat hij blij was niet thuis te eten. Wij snel op weg naar Amsterdam.
Daar aangekomen was één van de ruimtes helemaal gezellig aangekleed als boerenschuur met rood/wit geblokte kleedjes op de houten tafels met dito banken. Ik zag gelukkig Chiem van Houwelingen al en we gaven elkaar, zoals altijd, een stevige omhelzing. Marina zijn schat van een vrouw zag ik niet zo snel. Later heb ik lekker even kunnen bijkletsen met haar.
Op een gegeven moment, na de nodige speeches, gingen de deksels van de terrines en wat schetste mijn verbazing en nog meer die van Willibrord..., alle Hollandse stamppotten inclusief speklappen en worsten.
Ik keek Willibrord aan en schoot geweldig in de lach, terwijl hij quasi mopperend aan het opscheppen was en iedereen die het maar horen wilde vertelde dat hij blij was niet thuis te hoeven eten omdat daar boerenkoolstamppot was gekookt! We maakten het niet te laat, omdat we de volgende avond een kerstdiner zouden hebben op Kasteel Wittenburg in Wassenaar.
Kasteel Wittenburg
Deze locatie is werkelijk een sprookje en zeker al helemaal rond kersttijd. Het hele kasteel was volledig in kerstsfeer gedompeld. We werden ontvangen met schitterende harpmuziek en een heuse Kerstman.
Het kledingvoorschrift was Back Tie en iedereen was dan ook erg mooi aangekleed. Het had zo een decor kunnen zijn voor een kerstspecial.
Het was een kerstdiner met 6 gangen, maar na de 3de en 6de gang mochten we van tafel om naar de concertzaal te gaan waar Edsilia Rombley tot 2 keer toe een geweldig optreden verzorgde. Wat kan die vrouw zingen, werkelijk geweldig!
Aan onze tafel zaten ook Frank Wentink, organisator van de beroemde dinershows in Hilversum, met zijn partner Astrid, die ik weer ken van het schoolplein uit Blaricum. Het is zo leuk altijd als we elkaar treffen.
Sinds zij met Frank samenwoont komt ze nog nauwelijks in Blaricum, omdat Frank dan zo lief is haar dochtertje vanuit Hollandse Rading naar school te brengen. We hebben altijd schik met elkaar en dat is wel zo fijn in het wereldje waar wij beide als vreemde eenden rondlopen.
Genoeg geweest
De dag erna ben ik afgehaakt. Willibrord had een première van een kerstcircus in Dordrecht. Uiteraard wilde hij graag dat ik meeging, maar ik kon niet meer, maar de voornaamste reden was dat Merel al een paar dagen met keelontsteking thuis was en erg graag de volgende dag, de laatste dag voor de kerstvakantie, naar school wilde.
Overdag was ik er wel voor haar geweest de hele week, maar 's avonds had ze het met oppasjes moeten doen.
Ik heb haar nog even lekker vertroeteld, waardoor ze de volgende dag toch naar school kon.
Het feest van de vrijdagavond hebben Willibrord en ik aan ons voorbij laten gaan. Zelfs hij was het even zat en wilde gezellig thuis eten. Wel gingen wij even naar ons stamcafé het Bonte Paard, waar we sinds lange tijd echt een heleboel bekenden tegenkwamen, waardoor we daar weer moeilijk wegkwamen, maar uiteindelijk later op de avond zeer voldaan op de bank met de benen in de lucht neerploften.
Dit was zo'n achterlijk volle week, dat we behoudens de kerstavond met alle kinderen en de 2 mooiste kleindochters, wat weer super gezellig was en doorging tot de kleine uurtjes, het lekker rustig hebben gehouden.
Merel d'r vriendinnetje is sinds zondag over uit Zweden en wat doen meiden van bijna 13 het liefste... uitslapen, op de iPhone en shoppen! Dus Willibrord en ik hoeven even niets...
Ik wens al mijn lezeressen een hele fijne jaarwisseling en heel veel liefde, gezondheid en gezelligheid in 2014. Ook namens Willibrord.
Tot volgend jaar!
