Soms komen er hier in 'lalaland' hele leuke uitnodigingen binnen: 'Luusje, kom je een paar weken naar Bali,' vroeg de 'prins van Royal Residence Rangdu' mij een aantal maanden geleden.

Ik moest er een nachtje over slapen en droomde over de prachtige groene sawa's, rijstvelden, gamelan muziek, ceremonies, blauwe zee,
lieve mensen en natuurlijk het heerlijke Indonesische eten.

Na de droom schrok ik wakker en midden in de nacht belde ik de prins: 'Jack, ik kom naar jouw paradijs,' zei ik tegen zijn afbeelding op Skype terwijl hij juist op dat moment zijn lunch geserveerd kreeg van zijn (weet ik inmiddels) gewéldige butler Rio... 

Ik doe het gewoon

Het paradijs van Jack ligt het noorden van Bali, ongerept en puur. Kijk maar eens op royalresidencerangdu.com. Eind december vertrok ik met twee knalroze koffers. Hoe het mij is vergaan met inpakken, hebben jullie al kunnen lezen in een eerder stukje.

Ik vertrek richting Bali om daar na een uur of 20 in de KLM comfort class aan te komen. Al op het vliegveld van Denpasar kwam mij de geur van wierook tegemoet, vermengd met de zwoele tropisch warme lucht..

De prins stond mij al op te wachten, met in zijn handen een prachtig rose boeket. 'Welkom op Bali Luusje,' zei hij en loodste mij snel naar de koele gereedstaande auto. De eerste nacht brachten we door in Sanur en na een heerlijk ontbijt onder de klanken van een gamelan orkestje, hoe Indonesisch wil je het hebben, vertrokken wij comfortabel in een airconditioned Jeep naar Rangdu, na eerst nog even een stop te hebben gemaakt bij de kleermaker van de prins om mijn favoriete blouse in een aantal kleuren na te laten maken in puur zijde.

'Thuis', ik voelde mij meteen thuis alsof ik hier mijn hele leven of wellicht in een vorig leven, al had gewoond. We reden door de bergen, langs ons heen schoten her en der de scootertjes, vrouwen liepen  ogenschijnlijk moeiteloos met onmogelijk veel dingen op hun hoofd, de mooiste kindjes op hun blote 'kakkies' door de plassen die er lagen.

Plassen... wacht eens even, ik ben toch op Bali? Zon, zee, zaligheid? Op dat moment ging het regenen.
Wow, alsof er in de hemel een kraan werd opengedraaid. Het suisde naar beneden om plotsklaps weer op te houden. Mysterieuze wolken bleven tussen de bergen hangen.

We stopten even om een verse juice te drinken in een restaurant dat over de prachtige sawa's uitkeek.
Het uitzicht was adembenemend. Ik kon niets anders dan bewonderend kijken en voelen. Zo moet het paradijs er uitgezien hebben, bedacht ik mij, overvallen door een gevoel van 'één zijn met al wat is'.

De tijd stond even stil Kén je dat... zo'n moment. 'Luusje! Luusje, ben je er nog... ben je er klaar voor om naar Rangdu te gaan?' 'Oh sorry Jack. Ja graag, ik ben zó benieuwd.'

En verder ging het weer door de bergen, hoger en hoger en weer naar beneden, de prachtigste kratermeren trokken aan mijn ogen voorbij en plotseling apen, heel veel apen, zomaar in het wild. Aan het eind van de middag was het eindelijk zover. 'Na deze bocht zijn we er, ' zei de prins. Mijn hart klopte in mijn keel, spannend...

We stopten voor een immense deur van Balinees houtsnijwerk, de prins claxonneerde en de deur zwaaide open. Het vrolijke gezicht van één van de leden van de Security werd zichtbaar. 'Welcome back, Mr Jack,' zei hij glimlachend terwijl hij zijn handen tegen elkaar aangevouwen devoot naar zijn buigende voorhoofd bracht.

We reden de oprijlaan op en plotseling zag ik het huis van de prins, wow wat mooi... De ingang van wit marmer, aan weerszijden twee prachtige beelden, een trap naar boven en weer een enorme Balinese deur die werd opengedaan door de butler Rio.

'Welcome at Rangdu Mrs. Lucia,' zei hij, terwijl hij een bloemenkrans om mijn nek legde van heerlijk geurende Frangipani bloemen. Je kent ze vast wel, wit met een geel hart. We liepen door de woonkamer met glanzend gepolitoerde vloeren via de woonkamer naar het terras waar een, hoe kan het ook anders, rose bank stond. 

En daar was plotseling heel geruisloos Rio weer. De champagne stond al in de koeler klaar, net zoals de emping, een bakje met chili saus en pinda's: 'happy hour' in de villa. In zijn Indonesische 'avondtenue' met sarong en batik overhemd ontkurkte hij de champagne en schonk de kristallen glazen vol. Ik proostte met de prins op wat een onvergetelijke tijd zou worden, met ups en downs...

Wordt vervolgd...

Maar om alvast wat in de 'Balinese sfeer' te komen, hierbij het recept dat ik de koks heb kunnen ontfutselen.

SELAMAT MAKAN ofwel eet smakelijk!

Kipsateh met eigengemaakte pindasaus

Benodigdheden
Voor de saté

Slaolie
Ketjap manis
Kokospalmsuiker, 3 theelepels
Zout
Knoflook, 6 tenen geperst
1 kilo (liefst biologische) kipfilet
Citroen

Voor de satésaus
Slaolie
200 g rauwe pinda's of pindakaas uit pot met stukjes noot
5 blaadjes djeroek peroet (verkrijgbaar bij de toko), sambal naar smaak, knoflook naar smaak,
kokospalmsuiker, beetje citroensap, scheutje ketjap manis

Bereidingswijze

Je maakt eerst de marinade. Ketjap, suiker, knoflook en zout en beetje citroensap door elkaar mengen. De kip in blokjes snijden en overgieten met de marinade. Masseer de marinade lekker in de kip. Vind je dit een vies werkje dan doe je de marinade in een zipp bag, de kip erbij en doe doe je het op die manier. Het beste kun je dit een dag van tevoren doen.

Dan de saus. De pinda's malen of je neemt gewoon de pindakaas uit een pot, doet er sambal bij naar smaak, wat knoflook (geperst), beetje kokospalmsuiker, wat citroensap, beetje ketjap manis en ik maal altijd de blaadjes djeroek peroet fijn in mijn elektrische koffiemolen. Je kunt ze ook malen in de vijzel of eventueel weglaten, maar smaakt wel heel erg lekker en authentiek.

Ok, nu gaan we de kip aan de stokjes rijgen. Zet je de stokjes eerst even in het water want dan verbranden ze niet. Nu de saté grillen. Pindasaus erover of ernaast. Emping of kroepoek erbij en wat blokjes komkommer die je in het zoet/zuur hebt gemarineerd. Heerlijk!

En nee hoor er hoeft echt geen stokbrood bij, proef maar...

Nogmaals SELAMAT MAKAN!