Het flexibele, hormonale pensioen voor vrouwen is al lang geen toekomstmuziek meer.

Dit is zelfs al een feit aan het worden.

Bij de 45plus-generatie voltrekt zich een spontane verandering van de soort.

De vrouwen daarvan worden niet meer grijs en de overgang slaan ze over. ‘Daar ben ik voorlopig niet aan toe’, verklaart een vriendin, 51 jaar oud. Daarom blijft ze haar anticonceptiepil slikken.

Ze is niet de enige die ‘de pil’ blijft gebruiken, veel huisartsen stimuleren dit bij de eerste verschijnselen van een onregelmatig menstruatiepatroon. Kennelijk dicteert het moderne tijdsgewricht: Gij zult niet in de overgang komen.

Tegelijkertijd is er aanzienlijk meer medische belangstelling voor de mannelijke sekse gekomen. Dat is opmerkelijk, want tot voor kort waren vrouwen de zwakke sekse en was er met mannen nooit iets mis.

Een bevriend arts vertrouwde mij toe dat er aanzienlijk veel leed is bij 50plus-mannen. Zij vatten dat doorgaans bij een bezoek aan de dokter samen met de mededeling: ‘Hij doet het niet meer’. Alsof ze het hebben over een auto die niet wil starten.

Het streven van vrouwen om nergens last van te hebben en de overgang over te slaan, lijkt zeer aanlokkelijk, maar hoe gezond is dat eigenlijk?

Een vrouwelijke huisarts waarmee ik bevriend ben, krijgt veel ernstig uitgeputte vrouwen op haar spreekuur. Zij vinden dat overgangsklachten niet in het beeld passen van een vrouw op het hoogtepunt van haar carrière, dus negeren zij de beperkingen van hun lichaam.

Wat is erop tegen om wat rustiger aan te doen? Je komt in een nieuw tijdperk terecht met een enorme tas vol opgedane ervaringen waarmee je zelf je voordeel kunt doen, maar ook anderen. Het leven heeft je inmiddels een boel geleerd en dat maakt de omgang met van alles en nog wat veel makkelijker.

Je raakt niet meer zo gauw van stuk. Dankzij je leeftijd en de biologische gegevenheden die daarbij horen,
krijg je een groter gevoel van vrijheid en kun je minzamer met je hoofd en je hart omgaan. Wie dit laatste negeert, zo is mijn ervaring, vraagt om moeilijkheden.

Je kunt nu eenmaal niet ‘for ever young zijn’. De meeste vrouwen in mijn omgeving die dit zowel uiterlijk als innerlijk probeerden, hebben daar weinig succes mee kregen. Voor een vrouw in mijn omgeving die dit niet deed, was twee jaar later zelfs het leegruimen van de vaatwasmachine teveel.

Minzaam omgaan met jezelf is een opdracht die je in de tweede helft van je leven moet koesteren. Ik ervaar de tweede fase van mijn leven als een bevrijding. Geen menstruaties, geen buikpijn. hoofdpijn en voorbehoedsmiddelen meer.

Onze twee dochters gingen de deur uit, daarna werden ze zelfs ouders en gaven ons zeven kleinkinderen.

En er is zoiets dat je bijna rechtvaardigheid zou kunnen noemen. Dat heet 'seks turn roll over syndroom'.
Want mannen worden als vijftigers langzamerhand vrouwelijker en vrouwen mannelijker. Dat heeft iets met hormonen van doen.

Van de zomer viel mij op strand op hoeveel oudere mannen duidelijke borsten hadden. Hoe dan ook is de tweede helft van het leven voor mannen een stuk lastiger. Want de heren der schepping blijken juist in die tweede fase allerlei problemen te krijgen met hun materiaal dat het altijd zo voortreffelijk deed.

Man zijn is dan geen makkie meer. Vrouw zijn is dat des te meer.