Ik kom hier een beetje mijn hart luchten en hoop dat een van de lezers mij een goed advies kan geven.

Het betreft de steeds meer toenemende problemen die ik ondervind met het hebben van seks met een partner die 14 jaar jonger is. Ik ben op dit moment 57 jaar.

Menigeen zal denken: wow, hij is 14 jaar jonger, boft zij even! En dat is ook zo in de meeste gevallen, maar niet altijd!

Ik zit in een relatie van bijna 10 jaar en zo zoetjesaan beginnen er irritaties te ontstaan en dan voornamelijk op seksueel gebied.

De 'overgang' deed haar intrede op m'n 53ste en dat vond ik al laat zat. Gelukkig heb ik er totaal geen last van gehad en voor ik het wist was ik van alles af.

In die tijd en de jaren tot nu toe dacht ik dat de verhalen van vriendinnen en artikelen over verminderde seksgevoelens aan mij voorbij zouden gaan. Ik had er geen last van. Tot vrij recent dan.

Ik merk dat het eigenlijk niet meer zo hoeft en denk vaak: wat een gedoe, je bent meer vooraf en erna bezig dan het hele seksspel zelf.

Een keer per week is voor mij dus voldoende. Maar ja, dat kan ik nu wel denken, mijn partner is het daar niet zo mee eens. Die heeft nog genoeg 'drive' om het dagelijks te willen.

Om een voorbeeld te noemen

Ik ben net een dag terug van een 2-weekse vakantie en moet dus de vakantiespullen wegwerken
(koffers uitruimen, kleren wassen etc.) plus overige huishoudelijke klusjes zoals het hele huis grondig stofzuigen vanwege de kattenharen dat 2 weken niet was gedaan.

Mijn partner is niet zo behulpzaam in het huishouden en dat vind ik normaal ook geen ramp. Hij doet na zijn werk zijn dingetjes achter de pc en is verder relaxed. Dit dus ook op deze bewuste dag.

Hij gaat op een gegeven moment douchen en roept daarna: ik lig in bed, met andere woorden dat hij zin had in seks. Bij mij kwam dat niet op het goede moment en ik zei: morgen ben je de gelukkige. Hij bleef mokkend een tijdje liggen en zei vrij teleurgesteld: ok, blijf dan maar lekker doen waar je mee bezig bent.

Na enige tijd ging hij, nog steeds mokkend, achter z'n pc zitten en ik ging verder met andere dingen. Er moest nog eten op tafel komen en boodschappen worden gedaan. Er wordt niets meer gezegd. De sfeer is koel.

Ik vond hem nogal kinderachtig gereageerd hebben, alsof het een kind is dat geen snoepje kreeg. Jammer dat zijn reactie op mijn ‘afwijzing’ zo was en dat de eerste dag na terugkomst zo eindigde.

Lang duurt deze gemoedstoestand gelukkig nooit en was hij de volgende dag weer in goede doen.

Goede raad gevraagd

Ik neem aan dat ik niet de enige ben die hiermee te maken heeft en wil zo graag van jullie horen hoe je hiermee omgaat.

Laat alsjeblieft een comment hieronder achter zodat ik me gesterkt voel.