Je kunt mij dus een pionier noemen. Ik rij al jaren elektrisch. Mijn grote scootmobiel voor de boodschappen en dat soort dingen. Mijn kleine, opvouwbare scoot voor uitstapjes.
Mijn eerste scoot kreeg ik van de gemeente, afdeling WMO.
Lopen ging moeilijk, fietsen ook, een scootmobiel is dan een uitkomst.
Mijn eerste scootmobiel
Het was een saaie donkerblauwe, er reden er meer rond in het dorp. Ik was wel een van de jongsten, altijd leuk. Nu heb ik een witte; deze rijdt op papier iets sneller dan de blauwe en omdat deze echt van mij is, mag ik hem zelf ook pimpen.
Opvoeren helaas niet, want dan vervalt de garantie op de motor en doet de verzekering moeilijk en dat is niet handig. En wat de snelheid betreft: papier is geduldig, maar die les hadden we al geleerd bij de elektrische auto van manlief.
Nissan Micra
Toen ik nog kon autorijden had ik een 2e hands Micra’tje. Fantastisch autootje, goede wegligging, ik kon er menig stoplicht-wedstrijdje mee winnen. Helaas is door de MS mijn zicht wat slechter geworden en dit in combinatie met behoorlijke cognitieklachten (traagheid in denken, gebrek aan overzicht), maakte dat ik besloot het autorijden maar aan anderen over te laten. Een ongeluk zit immers in een klein hoekje.
Ik heb de auto nog weken laten staan, kon er maar geen afscheid van nemen, Omdat een stilstaande auto maandelijks ook geld kost, besloten we de Micra toch maar te gaan verkopen. Mijn pijn in mijn hart, ik heb er toch wel een paar slapenloze nachten van gehad.
Opvouwbare scootmobiel
Deze Micra was bordeaux rood, een degelijke kleur, via Marktplaats hadden we de auto zo verkocht. Het was rond Moederdag, ik weet het nog goed. Van de opbrengsten van de Micra besloten we een zgn. opvouwbare scootmobiel te kopen. Deze kan uit elkaar gehaald worden en in delen in de kofferbak van de auto gelegd worden.
Dat de losse onderdelen heel zwaar zijn en dat de kofferbak daarna vol zit, is een ander verhaal. Voordeel is dat ik bij uitstapjes kan kiezen tussen de rolstoel en de miniscoot, zoals we dit ding gedoopt hebben. Deze miniscoot is overigens ook bordeaux rood.
Autorijden doe ik al een paar jaar niet meer. Maar ik rij wel klimaatneutraal, ofwel met de rolstoel ofwel elektrisch. Ben ik toch een pionier binnen de familie.
Ferrari-rood
Familielid A heeft overigens recent een nieuwe auto gekocht, een Ferrari-rode Fiat. Past helemaal bij haar. Familielid A is overigens sportief genoeg voor een Ferrari, maar de lage instap weerhield haar er eentje te kopen (en de prijs natuurlijk).
Nu is Ferrari-rood veel mooier dan bordeaux rood. Ik denk dat ik mijn miniscoot maar laat overspuiten, plak ik er ook een Ferrari sticker op, stoer lijkt me dat, Het enige verschil is dat een echte Ferrari 300 km per uur gaat en mijn miniscoot 7, dat is dan wel weer jammer. Ik weet niet of daar indruk mee maak op passerende leuke mannen. Ben bang van niet.
Nissan Leaf
Papier is geduldig; in de brochures lijken de opvouwbare scoots kleiner (optisch blijft er dan meer ruimte in de kofferbak over) en is de actieradius van de Nissan Leaf ook minder dan dat de brochure aangeeft. We hebben daarom besloten dat er toch een 2e auto bij komt.
Eentje op benzine en met heel veel bagageruimte. Ten eerste omdat we met deze auto wel binnen de vakantieperiode van zes weken naar het buitenland kunnen (met de Leaf zouden we, gezien de tijd die het opladen vergt, aan deze zes weken niet genoeg zouden hebben gehad). Ten tweede omdat mijn miniscoot dan mee kan én dat er dan ook nog bagage bij past (ook handig op vakantie).
Overspuiten
Familielid B reageerde enigszins verbaasd op dit nieuws, hij vroeg waar we deze 3e auto zouden parkeren.
Bij verjaardagen stond er immers altijd een klein rood autootje op de oprit. Ik voelde me vereerd, kennelijk zag hij mijn bordeaux rode miniscoot (die overigens in de schuur staat) aan voor de Ferrari-rode Fiat van familielid A. Of het was hem ontgaan dat we de Micra hadden ingeruild voor de miniscoot, ze zijn immers allebei bordeaux rood.
Dat overspuiten van bordeaux-rood naar Ferrari-rood kan een mooi cadeautje zijn als ik volgend jaar een zekere leeftijd bereik. Dan zet ik deze bij verjaardagen op de oprit. De Fiat past er dan nog makkelijk naast.
Staan er twee ‘Ferrari’s’ op de oprit (en dat in een nieuwbouw wijk).
Racen op het TT-circuit van Assen
Nu ik er over nadenk, kan ik beter mijn witte scootmobiel (max. 17 km p/u) over laten spuiten naar Ferrari-rood. En deze dan toch op laten voeren. Volgend jaar wil ik dan meedoen aan de scootmobiel race op het TT-circuit van Assen.
In mijn werkende leven heb ik bij een autosportvereniging gewerkt. We hebben toen een autorace georganiseerd op het TT-circuit. Ik mocht toen een rondje mee met een coureur, op racesnelheid natuurlijk.
Het lijkt me cool om weer een rondje op dat circuit te rijden. Al zal de snelheid me wel tegenvallen. De 250 km p/u zal ik niet halen.
Meer weten over racen op het TT-circuit: kijk maar (niet lachen). Volgend jaar ben ik erbij: elektrisch racen (enne… sponsors gezocht).
Cartoon: www.cartoonharry.nl
