Ja, ik weet het. Te lang geleden dat ik iets heb laten horen.

Maar eerlijk is eerlijk, mijn leven is een rollercoaster. Een never ending aaneenschakeling van gebeurtenissen die zich in rap tempo opvolgen.

Even een kleine adempauze is er niet. Het zal wel liggen aan hoe de sterren stonden toen ik geboren werd.

Nu we hier 9 maanden wonen en ik de eerste maanden met grote regelmaat te vinden was op het strand met een cocktail in mijn hand, kwam het moment dat mijn leven ook hier toch weer iets meer inhoud mocht krijgen. Ik wilde niet zo’n beach-bitch worden die zich alleen maar druk maakt of haar bikinibroekje wel goed zit en achter grote zonnebrilglazen al het mannelijk moois aan het bekijken is. Op zich wel leuk, maar word ik daar nou een beter mens van?

Ik heb actie nodig. Ik heb deadlines nodig om een voldaan gevoel te kunnen hebben aan het einde van de dag. Daarnaast had ik ook de behoefte om even geen vrouw te zijn van... of geen moeder te zijn van... Ik had de behoefte om even los te komen van alles wat mijn privé-leven aanging.

Voor de duidelijkheid... ik bedoel dit in positieve zin. Want niets is zo heerlijk om thuis te komen na een lange dag op de slagvelden te zijn geweest in de veilige en warme cocon van thuis.

Een nieuwe baan

So it happend. Vorige maand kreeg ik een baan bij een real estate company. RE/MAX BonBini. Na verschillende gesprekken mocht ik mijzelf de gelukkige noemen en werd ik van de 150 sollicitanten uitgekozen voor de job.

Een baan als P/A, management assistent, marketing manager, communicatie manager en member sales team van de eigenaar. Wat ben ik nu eigenlijk? Niets dekt de lading.

Met uitzicht op palmbomen en een strakke blauwe hemel met een paar meter verderop de carribische zee, begon ik mijn nieuwe baan. Kantoor voor mijzelf alleen. Niemand om mij heen en aan de slag. Gek genoeg heb ik mij nog nooit zo verloren gevoeld als dat ene moment dat ik mijn kantoor voor het eerst betrad en daar zat.

Onwennig en best eenzaam. Een gevoel van intense heimwee overviel me. Ineens was het er. Het enorme gemis van mijn familie, mijn ouders, mijn zusjes en broertjes. Wat was ik op dat moment graag even bij ze geweest.

Wat had ik graag even met ze willen praten en even een peptalk willen hebben. Gewoon om te zeggen dat ook ik met mijn grote bek en al mijn ervaringen ook best wel eens onzeker ben en ik het best weer spannend vond om weer in loondienst te gaan.

Maar ik sloeg mij door de eerste week heen. Het heimwee-gevoel verdween weer en na 1 week was ik al weer heel veel ervaringen wijzer. Het kriebelt aan alle kanten. Marketing technisch gezien mag ik mij uitleven.
Online media, it’s all mine.

Bloggen over financiële kwesties op het eiland is zeer leerzaam en erg leuk om te doen. Zelfs een groot event neerzetten voor real estate gerelateerde zaken staan op mijn to do list. Foto’s maken van prachtige huizen en ze restylen, dat is natuurlijk echt mijn ding. Dus ja... laten we eerlijk zijn, een baan op mijn lijf geschreven.

Inmiddels ben ik een maand verder. Zondagavond en net even mijn mail gecheckt en ja ik kan nu zeggen, ik zit op mijn plek, ik heb leuke collega’s die mij super ontvangen hebben en leuke dingen om te doen morgen op mijn to do list. Het was even wennen maar ik ben back in business.