Het heeft even geduurd maar daar ben ik weer.
Ik was serieus een week of 3 zonder internet.

De eerste dagen was het natuurlijk bijzonder irritant, maar eerlijk is eerlijk het went en eigenlijk beviel het mij prima.

Was dat nou niet een van de redenen waarom ik hier naartoe gekomen was, een tijdje in mijn cocon zonder contact met de buitenwereld?

Op Curaçao kunnen ze prima aan die behoefte voldoen. Om internet aan te vragen en te krijgen, ben je dan ook een paar weken verder en dus alle tijd om in die cocon te stappen en gewoon te doen alsof er niets meer bestaat behalve je eigen kleine wereldje.

Na drie weken was ik er klaar mee, driftig op zoek naar free WIFI en uiteindelijk overstag gegaan en 4G internet aangeschaft op mijn telefoon. Een blog schrijven op mijn telefoon is natuurlijk niet te doen.
Sinds vorige week kregen we dan eindelijk internet thuis. Vandaag voor het eerst mijn computer weer opgestart.

Curaçao… zucht!

Wat is het hier fijn. We hebben onze draai compleet gevonden. We hebben inmiddels onze intrek genomen in het nieuwe huis, helaas niet het huis dat lacht, het huis dat lachte moest ineens heel hard huilen, het bleek niet opleveringsklaar te zijn en in een korte tijd waren we een paar inbraken verder.

Dat werd dus in no time hergroeperen en gelukkig konden we binnen een maand in ons huidige huis terecht en ik kan jullie vertellen dit huis lacht niet, maar schatert de hele dag van de lach. Prachtige plek op een mooi resort. Achteraf gezien het beste wat ons overkomen is.

Het voelt alsof we hier altijd al woonden. Het huis is ruim en gezellig en inmiddels ingericht met onze spullen uit Nederland. Een heerlijke plek om na een lange werkdag thuis te komen. Standaard doen we dan de BBQ aan en drinken een wijntje op de porch met vrienden.

Het is een komen en gaan van gezelligheid en iedereen eet en drinkt mee. De honden rennen zich rot in de tuin waar de Bougainville rijkelijk bloeit.

De pup gaat met alles er vandoor als ze de kans krijgt. Alle sierkussens zijn al gemolesteerd en dus aan vervanging toe. Theedoeken en ook de was laat ze niet met rust, ze bijt je liefkozend in je kuiten en lopen aan een riem is niet voor haar weggelegd.

Jacky is duidelijk de baas. De mama van de pup is blij dat ze als ex straathond eindelijk haar verdiende rust krijgt en ze niet meer bang hoeft te zijn. Ze zijn waaks als drie wolven en zonder onze goedkeuring kom je het terrein niet op.

Helaas laten ze de hagedissen niet met rust, arme stakkers,  met zijn drieën vormen ze een eenheid en sluiten de beestjes in. Er is dan geen ontkomen meer aan en loop ik als een gek naar de honden om de hagedissen weer te bevrijden. Dit noemen we nou Island Life…!

De salon

De salon RILEKS loopt goed en onze collega masseur uit Venezuela leert mij in no time Spaans en ik hem Nederlands. Ook het Papiaments probeer ik mij aardig eigen te maken. Tevens leert hij mij ook alle massagetechnieken en nooit gedacht van mijzelf (ik heb namelijk een soort van smetvrees als het om mensen gaat) wat is dit leuk om te doen.

Je voelt de spanning onder je vingers wegglijden, je voelt de pijnlijke plekken verdwijnen. In het begin iets wat onwennig, zeker bij de mannen die op de behandeltafel liggen. Immers je moet toch ook de bovenbenen masseren en subtiel de zwembroek omhoog schuiven. Maar oefening baart kunst en ik blijk er ook nog goed in te zijn.

Daarnaast zijn we ook nog druk met allerlei technieken op het gebied van nagelbehandelingen, manicure en pedicure. Met andere woorden: RILEKS doet het goed. Binnenkort gaan we zelfs al uitbreiden naar een grotere plek en dus meer ruimte voor ook alle overige beautybehandelingen.

Elke dag geniet ik van de zonsondergang op het strand bij RILEKS die adembenemend mooi is. Dus ik kan zeggen, missie geslaagd en erg happy!