Hoera, mijn vakantie is begonnen. Ik was daar deze keer ook echt aan toe. Dit jaar meer dan in voorgaande jaren, omdat de recessie ook in het bedrijf waar ik werk, heeft toegeslagen.
De afdeling waar ik werkzaam ben bestond al jaren uit 5 personen, maar sinds de recessie is dat verminderd tot 3 personen. Je kunt je wel voorstellen wat dat dan betekent voor je.
Je krijgt de taken van de ontbrekende collega's bij jouw eigen taken. Het wordt ook heel gewoon gevonden dat je die er bij kunt nemen. Je doet het maar, want anders zijn er voor jou genoeg anderen die graag aan de bak willen.
Ik heb dit jaar tot nu toe dus flink moeten aanpoten en heb menig uurtje extra gewerkt om maar geen onafgewerkte opdrachten te laten liggen. Het is namelijk erg vervelend als je terugkomt van je vakantie en weer begint te werken, dat je dan nog bepaalde dingen moet afwerken van een paar weken daarvoor.
De laatste werkdag voor de vakantie was behoorlijk hectisch om alles voor elkaar te krijgen, maar ik had gelukkig het vooruitzicht dat ik de dag erna heerlijk bij een zwembad of aan zee mijn verstand op nul kon zetten.
Tijdens mijn afwezigheid moesten bepaalde werkzaamheden wel overgenomen worden wil het allemaal soepel blijven verlopen. Deze heb ik nog doorgenomen met m'n twee collega's en zij zouden er voor zorgdragen dat dit goed zou komen.
'Je hoeft je nergens zorgen over te maken hoor', zeiden ze toen ik m'n jas al aan had. Ok dacht ik, gelukkig. En weg was ik.
Bijna drie weken ben ik afwezig geweest, waarvan 15 dagen op m'n favoriete eiland Kreta. Ik wil nooit meteen na een buitenlandse reis gelijk aan de slag en ben ik ook altijd nog een paar dagen na m'n reis gewoon lekker thuis om te rommelen en zo.
Eind goed, al goed
Ik was echt goed uitgerust in die 3 weken en had weer genoeg energie opgedaan om weer aan de slag te gaan. En daar ging ik, in mijn gedachten hopend een leeg bureau aan te treffen. Helaas was dit niet het geval.
Bij binnenkomst zag ik slechts 1 collegaatje zitten en vroeg haar dan ook waar de andere was. 'Die is al anderhalve week ziek en ik kom om in het werk. Ik ben dus niet echt aan jouw werk toegekomen'. Ik keek op mijn bureau en zag de stapel liggen.
Shit schoot er uit m'n mond en ik baalde meteen als een stekker.
Op dat moment kwam m'n baas binnen en zag dat m'n enthousiasme om te beginnen niet erg groot was. Hij vroeg me hoe het geweest was en ik raffelde m'n verhaal een beetje af, want ja, ik moest die berg werk wegwerken he!
'Rustig aan, niet meteen zo gestresst', was zijn commentaar. 'Vandaag heb ik een uitzendkracht voor je geregeld en die gaat je een paar dagen assisteren en mocht de werkdruk zo hoog blijven, dan denk ik toch aan permanente hulp'.
Ik kon hem op dat moment wel zoenen, niet alleen vanwege wat hij zei, maar ook omdat het sowieso een lekker ding is. Er zou niet weer opnieuw meteen een werkdruk op me komen te liggen. Niets is lekkerder dan na je vakantie rustig aan in je werktempo te kunnen komen en deze door te kunnen voeren tot aan een volgende vakantie.
Zo zie je maar, er bestaan nog goede bazen die je echt waarderen!
