Ken je die reclame, over de miljonair die het met wat minder moet doen; Van krantenmiljonair tot krantenjongen of zoiets. Ik heb ook zoiets, toen ik begin twintig was ik werkzaam bij de Nederlandse Autorensport Vereniging (NAV).
De NAV organiseert autoraces op bijvoorbeeld Circuit Zandvoort en Assen. Ik werkte daar als een soort van secretaresse en werd dus omringd door autocoureurs.
Racevirus
Ook mijn huidige man heb ik daar leren kennen. Ik werd als snel aangetast door het ‘racevirus’ en besloot mijn licentie (een soort van race-rijbewijs) te halen. Met een geleende auto heb ik toen aan een aantal races meegedaan. Ik werd helaas iedere keer laatste, maar dat mocht de pret niet drukken. Het racen gaf mij een geweldige kick.
15 km per uur
Nu rij is dus op een scootmobiel. Dit ding gaat naar mijn idee veel te langzaam. Met een maximum snelheid van 15 km per uur, wordt ik voortdurend door veel fietsers, waaronder mijn eigen kinderen, ingehaald. Een smeekbede tot de gemeente om mijn scoot te mogen opvoeren, was tevergeefs. Ik mag niet harder.
Vorige week reed ik weer met mijn scoot door onze gemeente. Voor mij reed een andere scootmobiel gebruiker. Ik ging naast hem rijden en vroeg hem of hij interesse had in een race. ‘Helaas’ zij hij, ‘mijn scoot gaat niet harder, ik kan het dus nooit van je winnen’. Jammer, die van mij ging ietsjes harder, niet veel. We reden (of kropen) dus maar een stukje samen op, tot onze wegen zich scheiden. Voor het echte racegevoel, moet ik maar diep in mijn geheugen graven en het dan op die manier maar nog eens beleven.
Ps.: al er iemand is die weet hoe hij/zij scootmobiels op kan voeren, ik hou me aanbevolen!
