Het dringt steeds meer tot me door. Ben begonnen met fitness poledance samen met mijn dochters die toen 16 en 18 waren en hun vriendinnen.
Een workshop in Hoogeveen. En ik moest mee als opvulling en om te rijden natuurlijk! Maar ik vond het zo geweldig dus bleven we eens in de maand een workshop volgen.
Maar ik wilde meer, elke week! Anders bouw je niet aan echte acts en dat is wat ik wil.
Geef liefde aan wat je wilt
Ik ging naar de sportschool één keer in de week. Daar deed ik oefeningen die me deden denken aan het paaldansen. Veel stretchen en een eigen programma om me te verbeelden dat ik me aan het voorbereiden was op mijn shows. Ik sprak erover met begeleiders op de sportschool. En hoera! wat gebeurt er?
Vanaf augustus 2013 is er een cursus fitness poledance gestart en ik ben natuurlijk van de partij. Weer met allemaal mensen die jonger zijn dan ik. Daar ben ik me vaak van bewust maar ik hou teveel van deze sport om me erdoor te laten weerhouden.
De wens groeit om zelf een paal thuis te hebben. Ik deel dit met anderen en sinds een paar dagen ligt er een echte poledance paal klaar voor mij om geplaatst te worden buiten in de tuin. Gekregen!
Zingen
Zingen doe ik graag met anderen. Ik heb anderhalf jaar groepsles achter de rug. Gekoppeld aan twee live-optredens met band en een opname in de studio. Veel jonge meiden en weer was ik de oudste…. Dat maakt me soms onzeker maar ik hou teveel van wat ik doe om me erdoor te laten weerhouden.
Ik krijg van de groep zoveel positieve feedback en merk dat ze zich aan me optrekken. Ik ben een voorbeeld voor hun, een inspiratie….oeps dat is toch precies wat ik wil?!!
Vriendinnen
Kort geleden krijg ik een berichtje van Esther één van de meiden waarmee ik een halfjaar zangles heb gevolgd.
Ze is 20 jaar. Ze wil graag gezellig langs komen voor een bakkie. Natuurlijk,… is altijd goed. Maar intussen vraag ik me af wat er aan de hand is. Heeft ze gedoe, heeft ze mijn steun nodig? Wat wil ze van me?
Esther komt en we hebben een gezellige babbelmiddag. Wandelen over de markt, zitten gezellig samen op een terras en bekenden van mij vragen: 'is dat je dochter?' Nee zeg ik steevast, ze is mijn vriendin. Arm in arm lopen we terug naar huis.
Esther voelt zich heerlijk ontspannen en heeft genoten. En ik... ik heb mijn les begrepen, vanaf nu vergeet ik mijn leeftijd. Het ging haar gewoon om mij, om mijn zijn!
