Alhoewel mijn leeftijd nog steeds met een vier begint, valt het getal vijftig me steeds vaker op.

Vriendinnen (oud klasgenootjes cq studiegenootjes) worden vijftig. Staan soms zelf met een foto in de krant. Als oud klas/studiegenootjes vijftig worden, moet er toch bij jezelf ook wel een belletje gaan rinkelen.

Zelfs het eeuwige ‘buurmeisje’ Linda is vijftig geworden. En nu komt ook de verfilming van het boek Vijftig Tinten Grijs in de bioscoop.

Geen grijze haren  

Dochterlief, inmiddels iets groter dan ik, stond laatst achter me, terwijl ik zat. Ze keek dus letterlijk op me neer en riep: ‘Maammm, zo kan het niet langer. Ik zie meer grijze haren dan bruine’. Gelukkig kan ik mezelf zo niet zien, dus steek in mijn kop in het zand, wat je (ik in dit geval) niet ziet, is er niet.

Vriendin A. wordt vijftig

Binnenkort wordt mijn beste vriendin A. vijftig. Heerlijk vind ik dat, ze loopt altijd een half jaar op mij voor.
Ik ben me nu al aan het verkneukelen over het maken van haar levensverhaal. Alle hilarische dingen uit haar leven zal ik met plezier benadrukken.

Ik duik straks in oude fotoboeken om de leukste (lees meest gênante) foto’s te selecteren. Oh, wat zal ik een lol hebben. Haar partner, ouders en vrienden ook. Morgen ga ik er aan beginnen. Toen ik dit tegen manlief zei, antwoordde hij: ‘wat een goed idee, jij wordt toch binnenkort ook vijftig?’ Nou dit jaar in ieder geval nog niet, volgend jaar pas. Toch zag ik hem al denken.

Forever 21 en geen maatje XL

Nog zo’n opsteker. Gisteren met jongste naar Amsterdam geweest, naar De Winkel: Forever 21. Nou je raadt het al. Alle klanten leken niet ouder dan 21 en hadden maatje 36. Het winkelpersoneel idem dito. Het leek wel alsof er een blik modellen was opengemaakt. En de kleding; heel leuk voor 21-minners. Had ik ook maar niet moeten vragen of ze een leuk shirtje ook in XL hadden.

‘De kleding die in de winkel hangt is maximaal maat L. Grotere maten kunt op onze website bestellen’, zei de verkoopster, terwijl ze (21-min, maatje 36) op mij neer keek. Zij staand en ik zittend in mijn rolstoel, kon ze al mijn grijze haren tellen, vast meer dan 50.

Abercrombie en niet op de foto

Gelukkig kwamen we daarna ook nog heel toevallig langs Abercrombie & Fitch. Mijn fysiotherapeute Astrid had ons vorige week in geuren en kleuren verteld over de Abercrombie-hunks, zonder t-shirts maar met six-pack.
Ze was er met haar 17-jarige zoon naar toe gegaan (hij had kleding nodig). Ze mocht met een van deze hunks op de foto, het aanbod kwam van die knappe gozer welteverstaan.

Astrid, geen maatje 36 en inmiddels wel 50+, hield voor de gelegenheid haar buik in. Helaas. Zoonlief stak er een stokje voor, zijn moeder mocht niet met een Abercrombie-hunk op de foto. Hij schaamde zich diep voor zijn moeder. Mijn fysiotherapeute had zich er zo op verheugd.

Maar goed, wij waren er nu dus ook. De heren hadden helaas hun t-shirt aan. Maar binnen was het toch donker (zie je mijn grijze haren niet). Al snel kwam ik met mijn rolstoel klem te zitten. Komt er zo’n knapperd naar me toe lopen. ‘Kan ik u helpen?’, vroeg hij. ‘Ja heeeel graag,’ riep ik. ‘Hoeft niet hoor’, zei de jongste, 'ik help haar wel’. Grrrrr.

Weg kans om door hem geholpen te worden. Niet dat ik enige kans op een date zou hebben gehad, het gaat om het idee. Moet ik toch nog een keer terug. Dan samen met de fysiotherapeute, van mij mag ze wél op de foto en hij mag bij mij op schoot. Forever 21 slaan we dan over. Wij gaan wel naar MS-mode.

Vijftig tinten grijs

Vijftig, leuker kunnen we het niet maken, makkelijker wel, zou de belastingdienst zeggen. Nou ja, dan toch maar naar de film Vijftig Tinten Grijs. Dat heb ik wel verdiend na al deze gebeurtenissen. Vraag ik de bioscoopbonnen wel aan manlief, als voorschot op mijn verjaardag. Is er tenminste nog iets leuks aan Vijftig worden. Dat laatste duurt trouwens nog heeeel lang.