Althans mijn zoon, hond en ik. Mijn man volgt volgende week. Inmiddels zijn we bijna een week verder en gesetteld op de rots.

Ook hier hebben we een tijdelijk onderkomen totdat onze spullen aankomen en de container gelost kan worden bij ons huis. Tot die tijd rijd ik een paar keer per dag heen en weer voor allerlei zaken die in en rondom het lachende huis gedaan moeten worden.

Onze zoon Noah is dan ook mijn rots in de branding en gaat overal mee naartoe. Het maakt hem niet uit of we uren ergens in de rij moeten zitten met een nummertje in mijn hand, wachtend in de bloedstollende hitte om allerlei papierwerk in orde te maken. Of dat we van de ene bouwmarkt naar de andere moeten rijden of dat hij vroeg zijn krib uit moet omdat ik heel vroeg al een afspraak heb. Waar ik ga, daar gaat Noah. Dit alles geheel vrijwillig.

Grote stap genomen

Mijn lieve ventje, bijna 14 jaar en ook hij heeft een grote stap moeten nemen. Hij heeft afscheid moeten nemen van zijn maatjes, van school en van zijn o zo vertrouwde leven in Nederland. Ook voor hem dus een hele grote overgang. Gelukkig is deze stap voor hem net zo belangrijk geweest als voor ons en stond hij er ook voor de volle 100 procent achter.

Ik heb altijd geroepen dat als hij voor welke reden dan ook niet had willen verhuizen, wij dit dan ook niet gedaan hadden en hadden gewacht tot hij zelfstandig zou zijn. Thank god dat hij graag wilde. Voor hem een belangrijk argument was dan ook de hereniging met zijn grote zus en zijn pasgeboren nichtje. Dus de emigratie kon hem niet snel genoeg gaan.

Het echte leven gaat beginnen

Zoals ik al schreef, we zijn gesetteld en het echte leven gaat beginnen. Het vakantiegevoel verdwijnt langzaam en de real world wordt een feit. Mijn to do list groeit per dag en zodra ik zaken afstreep komen er met gemak weer nieuwe dingen bij. Best wel druk en aan het einde van de dag ben ik moe en wil ik maar 1 ding dat is in de airco op bed met een boek.

Eergisteren besloten Noah en ik dan ook even gewoon te genieten, dagje strand en ’s avonds samen een hapje eten.

Quality time

Gezellig met z’n tweeën aan het water met zonsondergang. Gewoon even tijd voor mijn kind zonder telefoons, Facebook, whatsapp, sms en mail. Gewoon de hele boel uit. Dat is een absolute aanrader. We hebben het zo gezellig gehad. We hebben serieuze gesprekken gevoerd over van alles en nog wat.

Ineens realiseerde ik mij dat Noah een ventje is met zo’n heldere blik op zoveel zaken. Hij was in mijn ogen zo groot en al volwassen voor zijn leeftijd. Ik zag hoe hij ooit de man zal zijn die nu al in hem zit. Eigenlijk heb ik met verbazing gekeken en geluisterd. Mij afvragend waar de tijd gebleven is dat hij alleen nog met auto’s of lego speelde.

Dat ik moest zeggen dat hij op de juiste wijze zijn vork en mes moest vasthouden als we aan het dineren waren of dat hij zijn servet moest leggen op zijn schoot. Maar ook het kind wat in de ban was van star wars poppetjes en andere speelgoedhelden. Het kind wat boos werd als hij zijn zin niet kreeg en zijn knuffel aap 10 meter de lucht insmeet.

Afijn, dit kleine kind leek ineens zo groot, koos zijn eigen restaurant, bracht een toast uit op een mooie start in ons nieuwe thuisland, weliswaar met een glaasje jus maar onze start hier werd beklonken door mijn kind van bijna 14. Terugdenkend aan deze avond bedacht ik mij dat, ergens along the way, wij als ouders toch wel iets goeds gedaan moeten hebben met onze kinderen.

Nieuwe school

Morgen gaan we samen het schooluniform aanschaffen en dus even langs zijn nieuwe school, de internationale school van Curaçao. Ik weet zeker dat als ik morgen daar met hem ben, dat weer even dat kleine kind naar boven komt. Het kind wat stiekem best zenuwachtig is voor zijn nieuwe klas en de nieuwe vrienden die hij zal gaan maken.

Het kind dat gewoon kind is en heel dapper zijn eerste stappen heeft gezet voor een nieuw leven ver van zijn oude leven vandaan. Zijn eerste schooldag volgende week zal ik pijn in mijn buik hebben, zoals ik ooit had de eerste dag toen hij naar de kleuterschool ging. Wachtend tot hij klaar is en hopend op een blij smoeltje.