Ik heb een beetje onrustig geslapen, omdat ik lag te wachten op een smsje van mijn man of hij veilig geland was in Amerika. Onze hond weet dan dat als mijn man op zakenreis is, hij bij mij op de slaapkamer mag liggen.
Hond in slaapkamer
Als ik hem dan ‘s avonds heb uitgelaten weet hij gewoon dat hij mee naar boven mag. Dat vind ik zo bijzonder, want normaal gesproken haalt Max het niet in z’n hoofd om naar boven te lopen. Als ik dan het licht uit ga doen beneden, zit hij boven aan de trap naar beneden te kijken waar ik blijf. Dat werkt bij mij zo op mijn lachspieren, ondanks dat ik weet dat ik geen rustige nacht krijg, kan ik zo genieten van dat soort momenten. Met die trouwe honden ogen, weet hij veel dat ik niet echt sta te springen op zijn gezelschap in de slaapkamer.
Hond snurkt
Het was heel lang leuk maar nu dat Max 11 jaar is, is dat echt minder omdat hij zo erg snurkt waardoor dat je geen oog dichtdoet. Dan laat hij ook nog de nodige poepjes waar hij zelf ook voor op een ander plekje gaat liggen. Dat is zo’n komisch gezicht. Maar ach hij is 11 (in mensenjaren 83) dus doe ik net of ik het niet erg vind. Als mijn man dat had gedaan hadden we waarschijnlijk in een huwelijkscrisis beland. Zo zie je maar de hond mag meer. Ha ha.
Het is dus zondagochtend, eerst mijn lieve Max uitgelaten en dacht daarna op dat moment echt …. En nu?
Zondagochtend
Normaal gesproken zitten mijn man en ik samen te ontbijten en loopt alles zoals altijd. Ieder doet zijn ding en gaan we daarna wat leuks doen. Onze zoon slaapt nog, alles is dus nog in rust. Op straat is ook alles nog rustig, een echte zondag. De zon schijnt niet maar het is ook niet koud. Lekker buiten ontbijten dus.
Mijn fruit gepakt en een beker thee, de Linda neem ik ook mee. Heerlijk lezen, dat interview met Roel van Velzen (vind ik gewoon een leuke vent). Daarom lees ik dat, heb voor hem gewoon een enorm respect en hij is nog grappig ook.
Daarna stuitte ik op dat interview met zangeres Frederique Spigt, over haar overleden vader Jaap Spigt. Dat bracht mij weer naar mijn vader die vorig jaar overleden is en a.s. woensdag word herdacht in het Hospitium in Wilnis. Dit is wat ik ga doen vandaag, deze dag gebruik ik om even terug te gaan in de tijd. Mijn tijd met m’n ouders, alleen dan op een andere manier.
