Je kent deze opmerking vast wel van een reclame, waarbij een vriendelijke moeder uitglijdt over een bananenschil die is blijven slingeren.
‘Jongens'!
Ik herinner mij dat ik Thijmen op mijn spreekuur kreeg. Samen met zijn moeder. Thijmen is 15 jaar (net als mijn eigen kinderen toentertijd) en verliest af en toe wat ontlasting. Dat is al even zo. Thijmen is al bij veel dokters geweest, waaronder een maag-darm-lever arts en een darmchirurg.
Er is gekeken naar zijn darmen. Zouden die wel normaal werken? Het is toch niet normaal dat een knul van 15 jaar ontlasting verliest? Maar de specialist kon niets vinden. Alles was in orde.
Thijmen vertelt verder dat ze ook bij de darmchirurg zijn geweest. Ook hij heeft gekeken naar Thijmen.
Zijn sluitspieren waren helemaal op orde, alleen het onderzoek, waarbij gekeken wordt naar wanneer de darm reageert op vulling, was niet helemaal in orde.
Het onderzoek heet een manometrie of een anorectaal functieonderzoek. Hierbij kun je bijvoorbeeld antwoord krijgen op de volgende vragen:
- Wanneer geeft de darm aan dat er vulling is?
- Hoeveel vulling zorgt voor een eerste signaal dat er wat aankomt
- Een signaal dat je naar het toilet wilt
- Een signaal dat je NU echt moet gaan
- Kunnen de sluitspieren goed hun werk doen?
- Kloppen de reflexen?
Bij Thijmen was er daar wel iets dat niet helemaal klopte. Hij kreeg zijn eerste aandrang pas als de darm al helemaal vol zat. Ik had daarna nog wel wat andere vragen voor hem.
-
Gaat alles goed op school?
‘Ja, zegt Thijmen, het gaat prima, best redelijke cijfers en nog geen examenklas'. -
Als je in de klas zit en je krijgt aandrang om te poepen, mag je dan de klas uitlopen?
‘Nee, dat is niet aan de orde. Als we naar de WC willen, moet dat in de pauzes’. -
Doe je aan sport?
‘Ja, ik tennis en surf, zomer en winter’. -
OK, stel dat je aan het tennissen bent of dat je op je surfplank staat met je surfpak aan en je krijgt dan aandrang. Ga je dan een toilet opzoeken? Het werd even stil en toen zei Thijmen:
'Mmmmmmm eigenlijk dacht ik al wel dat dat niet zo slim van mij is’.
En dan meldt de moeder van Thijmen: ‘Ja, ik herken het ook wel. Hij heeft vanaf zijn vroege jeugd veel moeite om van zijn spel te komen. Ook als ik hem riep voor het eten kon het nog een eeuwigheid duren voordat hij zich kon los worstelen van zijn spel’.
Ik heb Thijmen uitgelegd dat we aan de slag gaan met een rectaal ballonnetje. Dat ballonnetje breng ik in het rectum en ga ik vullen met lucht. Zo kun je leren om je gevoel van vulling eerder te herkennen.
We maken een stappenplan
1. Rectale ballontraining met aandacht voor de aandrang.
2. Rectale ballontraining met afleiding.
3. Brief mee voor school. Thijmen moet bij aandrang naar het toilet kunnen.
De eerste fase duurde niet lang. Hij had het snel in de gaten en zijn aandranggevoel begon al eerder te komen. Bij het tweede plan gingen we schaken. En als je 15 jaar bent en sportief, dan wil je altijd winnen. Tijdens het potje schaken vulde ik stiekem de ballon en moest hij zelf aangeven als er vulling was.
Het was bijzonder te zien hoe snel hij het doorhad. Na de derde behandeling was het probleem eigenlijk opgelost. Het kwartje was letterlijk gevallen.
In een overleg met de chirurg heb ik verteld dat hij geen problemen meer heeft. Maar voordat ik dat kon vertellen zei hij: ‘Een vreemde casus en een groot probleem. Ik heb gewoon niets kunnen vinden, maar ik hoop dat jij nog iets voor hem kunt betekenen’.
Hoe oud zijn jouw kinderen?
‘7 en 8 jaar’.
Oh dan snap ik dat je dat nog niet kan plaatsen. Kinderen van die leeftijd willen gewoon sporten, meedoen met alles en zeker niet van de surfplank of tennisbaan af. Je gaat toch niet je spel onderbreken?
Met Thijmen ging het dus snel een stuk beter. Hij kreeg steeds betere herkenning bij een gevulde darm en heeft ook geleerd om daar actie op te ondernemen. Eigenlijk was het probleem dus niet zozeer zijn darm of sluitspier, maar meer het gedrag dat moest veranderen.
Herken je dit? Heb je vragen? Ik hoor ze weer graag.
Eventueel via de blog of anders via info@profunduminstituut.nl
