In mijn leven, eigenlijk vanaf mijn prille jeugd, ben ik veel geconfronteerd met psychiatrische ziekten bij personen in mijn omgeving.

Dit heeft mij gevormd, het heeft me radeloos gemaakt, eenzaam en het heeft me gekwetst,
maar het heeft me ook sterk gemaakt,
empatisch en stabiel.

Vaak zag ik het als een vloek en later kon ik het zien als een prachtige en intense leerschool die mij kneedde tot Klassiek Homeopaat. Toen ik op 33 jarige leeftijd aan de opleiding tot Klassiek Homeopaat begon, schreef ik een werkstuk over Borderline, hiervoor deed ik een diepgaand interview met mijn eigen moeder.

Ik was vastbesloten mij te specialiseren in mentaal-emotionele problematiek en psychiatrische stoornissen.
De reden dat ik voor deze opleiding had gekozen was tenslotte geboren uit het feit dat ik wilde helpen, ik wilde de personen die ik lief had helpen.

De opleidingsjaren gleden voorbij en mijn eigen ontwikkeling op alle vlakken maakte een razendsnelle en turbulente groei door. Toen ik uiteindelijk in mijn examenjaar zat, deed ik een voorstel voor mijn scriptieonderwerp dat goedgekeurd werd, het zou Borderline worden.

Dat was uiteindelijk iets waar mijn interesse altijd gelegen had. Echter, hoe kwam het toch dat ik me niet meer zo vastberaden voelde als de jaren daarvoor? Ik was niet meer dezelfde persoon als toen!

Onderzoek

Uiteindelijk nam ik het besluit een volledig andere weg in te slaan. Voor mijn gevoel had ik 40 jaar aan karma ingelost en was de tijd gekomen nieuwe ervaringen op te doen, de dingen met andere ogen te gaan bekijken.

Zo kwam het idee om een scriptie te schrijven over een zeer fysiek onderwerp, Ebola. Ik deed een onderzoek naar anti biotica resistentie en ik las alles wat ik maar kon vinden over virussen, epidemieën, bacteriën etc.

Dit sprak me erg aan. Het feit dat in de Klassiek Homeopathie altijd behandeld wordt op het totaalbeeld
(naast de fysieke kenmerken spelen de mentale- en emotionele kenmerken van een patient een zeer belangrijk aspect in zijn of haar behandelplan) zorgde ervoor dat ik eigenljik 'the best of both worlds' had.

In de jaren dat ik studeerde, zag ik veel patiënten, toen kwam de tijd van afstuderen. Best eng vond ik dat,
want nu moest ik het tenslotte zelf gaan doen. Zonder toeziend oog van mijn stagebegeleider.

Ik heb me wel eens afgevraagd wie de persoon zou zijn die mijn eerste 'eigen/echte' patiënt zou worden.

Mijn eerste patiënt

Het was de dag dat ik hoorde dat ik afgestudeerd was toen ik hem vond in de tuin bij de achterdeur, in elkaar gedoken. Mijn prachtige rode Noorse Boskat van 10 jaar genaamd Ingvar kroop naar binnen en toen mijn hond naast hem ging zitten janken begreep ik dat het echt mis was.

Met spoed belde ik de dierenambulance. Medische diagnose: Dehydratie, hemoconcentratie en relatief laag albumine (uitgedroogd en slechte nierwaarden), Hypoglycemie (te laag bloedsuiker), verhoogd lactaat, verhoogd kreatine, diarree, Icterus (geelzucht).

Aldus, foute boel. Hij was nagenoeg in coma met holle ogen en veel troebel traanvloed. Nadat hij subcutaan (onderhuids) vocht toegediend had gekregen in de dierenkliniek in Utrecht moest ik hem thuis dwangvoeden en met een spuitje vocht toedienen tegen het uitdrogen.

De vraag was of hij het zou gaan overleven of niet. Ik had totaal geen ervaring met dieren homeopathie,
dus belde ik iemand die dit wel had. Op aanraden begon ik ter ondersteuning met Arnica (ook voor het trauma dat hij had opgelopen). Daarna Lycopodium en Chelidonium, maar een echte verbetering bleef uit.

Vanwege het heftige beeld heb ik toen op advies Carbo Vegetabilis ingezet, er volgde een verslechtering met benauwdheidsklachten. Hij werd opgenomen, in een zuustofcabine geplaatst en wederom werd er subcutaan vocht toegediend. Hij was op sterven na dood.

Eenmaal thuis, zittend aan de tafel in mijn praktijk, barstte ik in tranen uit. Wat moest ik doen? Ik wist het niet meer. Totdat mijn radeloosheid de vorm aannam van vastberadenheid.

Ik was toch afgestudeerd, had ik niet net een scirptie over epidemische ziekten geschreven? Over het inzetten van Klassieke Homeopathie in plaats van antibiotica bij infectieziekten?

Zou ik dan niet gewoon als professioneel Klassiek Homeopaat deze casus uitschrijven zoals ik zo vele jaren daarvoor al zo vaak gedaan had bij patiënten!?

Wat maakte het uit dat het geen mens was, ik had namelijk één streep voor. Hij was mijn kat, al 10 jaar, dus ik kende zijn persoonlijkheid en aard (zijn mentaal emotionele kenmerken) en kon deze, samen met de fysieke klachten meenemen in de Homeopatische analyse.

Na het schrijven van een duidelijke analyse heb ik de meest kenmerkende klachten in het Homeopatische Repertorium opgezocht, waarna ik, van de hoogst scorende homeopatische middelen een differentiaal diagnose uitgewerkt heb.

Ik besloot Phosphorus toe te dienen; dit paste bij zijn karakter, zijn rode vacht en past bij klachten van de nieren, lever/geelzucht, enorme slaperigheid, hypoglyemie, diarree, longen etc. Daarbij gaf ik Chelidonium (geelzucht/levermiddel).

Binnen een halve dag wist ik weer waarom ik zo van dit vak hou. Heel langzaam begon hij zelf met het drinken van slokjes water. Binnen een paar uur volgde een poging tot zichzelf wassen en tevens kwam er leven terug in zijn ogen.

We zijn nu meer dan een jaar verder, hij maakt de straten in Hilversum ondertussen weer onveilig met zijn ego gedrag, zoals hoort als echte Noor.

Mijn eerste patiënt zal ik nooit meer vergeten.

Artemis Homeopathie