Nee, ik ben geen 30 jaar, dat is alweer heel lang geleden. Maar 30 jaar geleden had ik net gehoord dat ik geslaagd was voor mijn VWO-eindexamen. De Middelbare school, daar zit ik, dankzij mijn oudste, weer helemaal middenin.
Nu in de rol van moeder, planner, inspirator, boeman en bovenal opper-zeurkous. 'Maammmmm, zeur niet zo, ik kan het echt wel'! Mijn oudste zit nu nog in de 2e, ik heb nog een paar jaar te gaan.
Bijpraten
Vorige week had ik een eetafspraak bij een vriendin, we kennen elkaar al van de basisschool. Onze gesprekken gaan nu vooral over de kinderen. Haar oudste zit nu in 4-Havo en heeft eindelijk het besef dat hij het zelf moet doen en doet het ook zelf.
Die van mij nog niet, maar oké, dacht ik, nog twee jaar, dan kan mijn oudste het ook zelf.
We hadden het ook over leraren die al les gaven toen wij ook op het Veenlanden zaten en dat nu nog doen. Toen vonden wij die docenten al oud, hou oud zouden ze nu zijn?
Docenten
Zaterdag kwam ik bij een uitstapje van Timpaan-De Baat een vrouw tegen die ik regelmatig tegenkom op straat. Ik zeg altijd vriendelijke gedag, zij mij ook. Ik ken haar ergens van, maar waarvan?
Het kwartje wilde maar niet vallen. Tot bij het uistapje, zij was daar ook en sprak mij aan. ‘Weet je dan niet meer, dat ik jou in de brugklas godsdienstonderwijs heb gegeven'? Heel langzaam begon me wat te dagen.
We hebben nog even bijgepraat, over mijn toenmalige klasgenoten, over leraren en wat we na de Middelbare School hebben gedaan. Het was een fijn gesprek en ik ben blij dat ik nu eindelijk weet waar ik haar van ken.
Gisteren ontving ik een mail van het VLC. Het ging over docenten die met pensioen gingen. Wat zag ik veel bekende namen en gezichten. Van sommigen docenten ben ik blij dat mijn kinderen van hun geen les meer zullen krijgen. Van anderen vind ik het jammer, daar had ik goede herinneringen aan.
Zeeland
Toen ik gisteren mijn hond uitliet op het ‘hondenveldje’ bij mij in de buurt, kwam ik daar ook een oud-klasgenootje tegen.
Ze vertelde dat haar oudste is geslaagd voor het Vwo-eindexamen, de vlag ging uit. Wat een heerlijk gevoel voor dochter, maar ook voor haarzelf.
We hadden het nog over de met pensioengaande docenten. Ze vertelde ook dat haar oudste met vriendinnen een weekje naar een huisje in Zeeland ging. Dat hadden wij 30 jaren geleden ook gedaan, met vriendinnen naar een huisje in Zeeland.
We herinnerden het ons nog goed.
Het was voor haar best een rare gewaarwording; dat haar dochter hetzelfde uitstapje onderneemt als wij vroeger. Dertig jaar geleden, het lijkt wel gisteren. Je let even niet op en zo ben je 30 jaar ouder. Op papier tenminste, het voelt immers niet zo, oké, soms wel, maar dat vergeten we dan weer snel.
We waren er even stil van. Gaat de tijd zo snel of voelen wij ons jonger dan dat we eigenlijk zijn? Welnee, we zijn zo jong als wij ons voelen: 30 (haha) toch?
