Vannacht was ik bang, heel erg bang dat de narcist - wanneer mijn zoon 12 is - gaat proberen om hem over te halen om volledig bij hem te komen wonen.

Ik zag me alweer gaan met al die hulpverleners en specialisten. De hele riedel opnieuw en weer zo vaak opboksen tegen mensen die zich professional noemen maar zich laten misleiden door de mooie praatjes van N. Dat is mijn angst.

Maar nu ik een paar uur wakker ben, realiseer ik me heel erg goed dat een tweede keer niet hetzelfde zal zijn. Hij kan het natuurlijk proberen maar ik laat geen hulpverleners, Vangnet, BJZ, Raad of wie dan ook meer toe. Het gaat goed met mijn zoon en daarom kies ik voor rust.

En mocht hij het proberen om onze zoon om te kopen, te indoctrineren, manipuleren of te intimideren, dan zal ik me op dat moment opstellen als een verantwoordelijke ouder en hopen dat mijn zoon tegen die tijd zelf zal zien dat het bij N niet gaat om het welzijn van van hem maar om zijn eigen welzijn.

Elke dag

Die angst die je elke dag met je meedraagt. Dat je elke dag bang bent wat hij nu weer gaat bedenken en belangrijker nog wie er nu weer mee zullen gaan spelen in zijn toneelstuk, die angst is crimineel. Die angst mag een moeder helemaal niet voelen.

De veroorzaker van deze angst verdient geen empathie en geen geouwehoer over verzachtende omstandigheden (want ach, zijn hechting was niet zo best). Deze veroorzaker is niet ontoerekeningsvatbaar! Hij weet dondersgoed waar hij mee bezig is maar kiest ervoor hier geen aandacht aan te besteden.

Want alles in de hele wereld is er voor om hem te dienen. Soms zou ik naar alle rechters, hulpverleners, advocaten, specialisten en mediators waar ik mee te maken heb gehad een brief willen schrijven en duidelijk willen maken hoe zij zich voor zijn ontzettend nare karretje hebben laten spannen.

Soms wil ik dat en heel soms begin ik dan aan zo'n brief. En dan realiseer ik me dat het niets uit zal maken...
Je kunt iemand niet uitleggen dat die charmante intelligente man dingen doet waar de zwaarste crimineel nog voor zou terugdeinzen.

En daarom ben ik soms bang en boos. Maar ik weet ook dat ik zo ontzettend veel geleerd heb dat ik niet bang hoef te zijn voor een herhaling. Hij kan het proberen, natuurlijk kan dat, maar ik zal er anders op reageren want ik heb geleerd en onttrek mij uit zijn alles verziekende relatie.

Wat voor effect N gaat hebben op de ontwikkeling van mijn zoon dat zullen we pas weten als hij volwassen is. Mijn missie is de schade zoveel mogelijk te beperken. Ik ben ervan overtuigd dat een gelukkige moeder van onschatbare waarde is voor een kind.

Daarom doe ik zoveel mogelijk dingen die me gelukkig maken en waar ik blij van word. Ik wil iedereen heel veel sterkte wensen in zijn/haar eigen proces. Oud & Nieuw komt eraan en voor velen van ons hadden we die toch anders in gedachten dan dat het leven er nu uitziet. Ik accepteer dit en ga door met leven.

Veel liefs, C.O. uit A.