Ik ben boos op een boek want dat boek brengt nogal wat teweeg.

Wat een ellende staat er in dat boek zeg! Ik ben eigenlijk boos op de schrijfster.

Ja op jou Iris Koops, jij hebt in 4 dagen mijn wereld op z’n kop gezet.

In mijn leven heb ik te maken met een narcist; nu is dat al vervelend genoeg. Hoe kwam ik aan die narcist? Dit is een hele belangrijke diepgaande vraag. Daar kwam ik aan door google. Ik googlede wat op zoek naar een vader van mijn ongeboren kind.

Ik wilde heel graag een kind en nu kan ik veel maar dat kan ik nog net niet helemaal alleen. Ik dacht eens goed na en kwam op het idee om daar een homostel voor te nemen. Geen gedoe met oppikken in de kroeg en zo. Geen gedoe met scheidingen en rechtszaken.

Ik dacht aan een stel dat betrouwbaar was zodat mijn kindje daar gedeeltelijk met dezelfde normen en waarden zou opgroeien. Een spermabank had ik ook overwogen maar tja, dan neem je wel de beslissing voor het kind dat hij geen actieve biologische vader in zijn/haar leven zou krijgen. Nee hoor, ik had het helemaal uitgedacht en het zou goed komen.

Dat ik natuurlijk ook had gekeken naar de normale manier staat buiten kijf. Ik was me daar al superlang bezig met het vinden van mister right, maar elke maand was een ei en ik werd er niet jonger op dus ACTIE. En zo kwam ik via google bij gaybyboom.nl.

Daar kwam ik ze tegen het ideale homostel. Ik was verliefd en dit zouden ze worden. Hier zou ik alles mee gaan beleven, zij zouden mijn nieuwe beste vrienden worden. Dat kon toch niet anders als je zoiets moois als een kindje deelde.

Wij hadden het voorelkaar, de pioniers op het gebied van de nieuwe gezinsvorm. Ik zag alleen de voordelen... toen nog wel. Ik werd zwanger en ook kwam daar mijn prachtige zoon. Nu zou het beginnen, de vriendschap zou zich uitbreiden en we zouden een hechte familie worden die op elkaar kon rekenen, want dat was toch het beste voor het kindje?

Alles was minder waar

Al snel kwam ik erachter dat mijn wensen er helemaal niet toe deden. Ik liep op mijn tenen en dacht als ik nu gewoon veel geef, komt er vast wel iets terug. Wat er terugkwam was nog meer grensoverschrijdende acties.

Alles wat ik zei werd omgedraaid en als ik niet wilde wat zij wilden, dan kreeg ik straf. Dit ging zover dat ik van allerlei idioterie beschuldigd werd. Keer op keer probeerde ik uit te leggen wat ik bedoelde en keer op keer dacht ik: dat hij mij niet begrijpt, ligt aan mij.

Ik moet het anders uitleggen beter uitleggen. Als ik het nou diplomatieker doe of misschien met kortere zinnen dan misschien heel misschien valt het kwartje. Ik had ook gehoord van postnatale depressies bij mannen en zelfs stuwing bleek voor te komen dus ik was een en al begrip.

Dat ik zelf met een keizersnee en echte stuwing in het ziekenhuis lag en dat IK toch echt wel degene was die een baby had gebaard, deed niet ter zake. Maar goed... terug hoe kom je aan een narcist. In mijn geval dus de drang naar een baby. En de drang om de baby een actieve vader in zijn leven te geven.

Hoe kom ik er vanaf!

Maar nu nog veel belangrijker hoe kom ik weer van die narcist af. Het antwoord is NOOIT NOOIT MEER!
Nooit meer kom ik van die narcist af, hij is de juridische vader van mijn zoon en zolang hij leeft, ben ik met hem verbonden.

Gatsiedarrie en als je mijn gezicht nu zou zien dan schrik je. Het eten van poep is er niks bij.

Ook belangrijk hoe ga ik ermee om?

In de afgelopen 6 jaar heb ik er alles aan gedaan om te kijken hoe ik er zo goed mogelijk mee om kan gaan.
En daar heb ik een modus in gevonden. S.O.S. (niet zelf bedacht hoor komt uit een boek, emotionele chantage van.... een hele goede schrijfster).

De S. De S van STOPPEN: gebeurt er iets, een telefoontje, sms'je, whats appje, mailtje, briefje, bezoekje, gesprekje of iets anders dat met hem in verband staat, dan stop ik. Ik stop letterlijk en figuurlijk met alles wat ik aan het doen ben.

Ik zet mijn auto op de vluchtstrook, ik stap van mijn fiets en draai het vuur laag onder mijn soep. Ik stop en ga met twee vingers 3 cm onder mijn navel naar mijn KI punt. (zoek maar even op hoor anders wordt het zo’n lang blog). Kortom ik stop.

De O. De O van OBSERVEREN: ik kijk vervolgens naar de feiten wat zegt hij nou eigenlijk, wat wil hij nou eigenlijk, wat is er waar van wat hij zegt (en dat is vaak bitter weinig). Dan is eigenlijk het grootste leed al geleden want de narcist is er een meester in om een naar gevoel bij mij naar boven te halen.

Door dat gevoel zie je de feiten niet meer. Je wordt beschuldigd en bedreigd. Er zijn verwijten en als klap op de vuurpijl ben je een hele hele slechte moeder en is het o zo zielig voor je kind dat hij jou als moeder heeft.

Oh oh oh wat erg, je voelt je tot in je diepste kern geraakt. Gillend heb ik achter mijn laptop gezeten met mijn neus tegen het scherm. Vol ongeloof keek ik naar de woorden en in blinde paniek rende ik naar mijn man die moest mij dan vertellen dat het allemaal niet zo was en dat het om SPAM ging.

Maar het ging niet om SPAM, het kwam echt van hem. Hij meende het echt en maakte achteraf ook nooit excuses voor zijn uitlatingen. Wel stond hij een uur later met een vrolijk uitgestreken gezicht op de stoep en vond het nou zo vervelend dat ik niet vrolijk kon doen waar onze zoon bij was.

Hij, die man die ik binnen had gelaten in mijn leven en erger nog in het leven van mijn zoon bleek vele gezichten te hebben. De paniek sloeg toe als iemand zo zonder geweten kon handelen. Wat kon ik dan nog meer verwachten?

De vraag die me toen heel erg bezighield was: wanneer hield dit op? Als ik hem volledig zijn zin zou geven?
En zou dat gezien zijn karakter misschien dan niet het beste zijn? Wanneer hield het op? Wanneer was de narcist tevreden? 

Het antwoord op die vraag is: Nooit. Nooit is de narcist tevreden en het houdt alleen op als jij je niet meer beschikbaar stelt.

Observeren dus: kijken naar de feiten

De S. De S van STRATEGIE bepalen: ik bepaal elke keer weer opnieuw de strategie. Die strategie is overigens altijd hetzelfde en luidt zo min mogelijk contact en zo kort mogelijke contactmomenten.

Dat betekend dus ook dat ik moest gaan nadenken over een manier van reageren op de narcist. Ik zou het volgende hanteren, elk woord en elk leesteken kost geld. Net als in een advertentie. Des te langer je advertentie des te meer kans op respons.

Ik wilde geen respons dus hield ik mijn berichten kort, duidelijk en zakelijk. Ik ging niet in op beschuldigingen en verwijten. Ik verwees naar het ouderschapsplan en maakte mijn punt.

Hela hola maar zo ben ik helemaal niet. Ik ben van de gezelligheid, van de spontaniteit en impulsiviteit. Ik vind het leuk en gezellig als iedereen het fijn heeft. Ik laat niet over me heenlopen en ga confrontaties niet uit de weg. Ik hou van discussies om een onderwerp te doorgronden en daar iets van op te steken. Ik hou ervan om mensen te leren kennen en te weten wat hun allergieën en beweegreden zijn.

Ik kwam tot de ontdekking dat zij helemaal nooit in mij geïnteresseerd waren geweest als persoon. Zij waren alleen geïnteresseerd in mijn baarmoeder. Daar kon een baby in gebakken worden die zij dan wel even onder hun regie zouden grootbrengen. Maar dat was toch helemaal niet de afspraak en erger nog dat is toch helemaal niet in het belang van het kindje.

Hoe kon een levend intelligent wezen dat nu niet zien? Mijn verbijstering was groot toen ik tegenover mezelf niet meer kon ontkennen dat het hen helemaal niet ging om het kind maar om wat een kind voor hen kon doen!

Het imago versterken en het geven van aandacht en onvoorwaardelijke liefde dat is wat een kind voor hen doet. Nu na het lezen van boeken en forums ben ik erachter dat de narcist helemaal niet in staat is om liefde te geven. Ook geen echte liefde aan een kind.

De schade die een narcist toebrengt aan de omstanders is groot. Heel groot!

Kijk, ik als moeder kom er wel met mijn SOS maar hoe moet dat met mijn kind? Ik moet mijn kindje daar heen laten gaan want van de rechter moet dat. En de rechter laten weten dat het beter is dat hij daar niet zo vaak heengaat, dat is niet zo makkelijk en ook heb ik er weinig fiducie in dat hier iets uitkomt dat echt goed is voor mijn kindje.

Dat het een hoop stress, spanning, slapeloze nachten en verdriet op gaat leveren zo’n rechtszaak is zeker en de kans op een positieve uitkomst voor mijn zoon is nihil. En daarom ben ik boos.

Ik ben boos op Iris Koops omdat zij zo’n goed boek heeft geschreven waardoor ik in 6 dagen nu zoveel kennis en daardoor macht heb verzameld. Maar ook omdat ik er nu niet meer omheen kan dat er nare gevolgen zijn voor mijn zoon aan de hand van mijn keuze toentertijd om met die man in zee te gaan.

Had ik het maar eerder gezien. Ja nou achteraf kijk je een koe in z’n reet dus we dealen er maar mee. Maar hoe dan? Nou, ik word de verantwoordelijke ouder die mijn kind nodig heeft. En geef tegengewicht op het zieke gedrag van zijn narcistische juridische vader.

Ik zorg goed voor mezelf in elk opzicht en daarmee zorg ik voor een goede en stabiele basis waarin in de tijd dat mijn zoon bij ons is, ziet hoe een normaal en gezond gezin functioneert. Ik overvraag hem niet en zal zoveel mogelijk zijn authenticiteit koesteren en omarmen.

En toch ben ik boos. Ik ben boos omdat ik nu nog beter weet dat hij echt een probleem heeft. Sterker gezegd,
er is hier sprake van pathologie. Boos op het feit dat ik hier nu echt acties op moet ondernemen om de schade voor mijn zoon zo klein mogelijk te houden.

Dus Iris Koops... bedankt hoor voor al je kennis. Maar het had niet veel gescheeld of ik had je boek zo door het raam naar buiten gegooid. En dat is echt best wel knap want wij hebben dubbele beglazing. Kortom ik haat het boek maar kan niet stoppen met lezen.

Ik maak alle opdrachten en ben nu op de helft. Ik maak tijd en zorg dat ik zoveel mogelijk weet. Dit ben ik verplicht tegenover mijzelf, mijn zoon en mijn gezin. Op deze pathologie is geen remedie, er is geen medicijn. Het enige medicijn bestaat uit het zelf hulp zoeken van de narcist.

Nou als er een ding is dat een narcist niet doet, is hulp zoeken. Hij is namelijk nooit het probleem. Hulpinstanties inschakelen die hij inschakelt in zijn hetze tegen de moeder is geen hulp inschakelen maar dat lijkt me duidelijk.

Beste Iris, ik wil je bedanken voor alle kennis en al je werk dat je erin hebt gestoken om vrouwen en mannen wijzer te maken dan dat we al waren. Om ons uit de klaag- en slachtofferrol te halen. Ik hoop dat iedereen er net zoveel aan heeft als ik en dat zeg ik nu al terwijl ik ben pas op de helft ben!

Beste mensen, klagen kan altijd maar zorgen dat je kennis hebt van wat het is dat je dagelijks bezighoudt, is veel belangrijker. Lees en zorg dat jij jouw narcist altijd een stap voor bent.  Het.verdwenenzelf.nl

Geschreven door: C.O uit A.