Ze kwam overstuur binnenrennen en knalde haar tas in de hoek.

'Iedereen heeft het gezien nu, wat zullen mijn ouders wel niet denken'.

Na haar tot rust gebracht te hebben en een slok water kon ze haar verhaal rustig vertellen. Haar ex-vriend had een filmpje op internet verspreid en nu was de hele school al op de hoogte.

Ze had niets door vanochtend tot vreemden haar aanspraken over haar mooie borsten? Zomaar een voorbeeld uit de praktijk van pesterijen via internet oftewel cyberpesten.

Wat houdt cyberpesten in?

Cyberpesten, digitaal pesten (digipesten) of online pesten, is pesten via internet of de mobiele telefoon.
Denk aan vervelende berichten per e-mail, sms, Facebook of Twitter, maar ook aan beledigende of spraakmakende filmpjes op YouTube.

Het belangrijkste verschil tussen digitaal pesten en 'gewoon pesten' is dat de pester vaak anoniem is en zich daardoor sterker voelt. Met als gevolg dat het slachtoffer zich nóg kwetsbaarder en onzekerder voelt. 

Europees onderzoek wijst uit dat ongeveer 4% van de kinderen en jongeren daadwerkelijk gepest worden via internet of de mobiele telefoon. Misverstanden en toevalligheden werden daarbij niet meegeteld.

Relativering

Pesten is en blijft een zaak wat je serieus moet nemen, maar soms is het niet zo bedoeld door de ander. 
We moeten kijken naar de leeftijd waarop het plaatsvindt. Jongeren rond de puberteitleeftijd hebben vaak niet door wat de invloed of het effect is van hun woorden of daden. Ze hebben nog te weinig invoelend vermogen om zich dit te realiseren.

Het is dus goed om je kinderen wat te leren relativeren en sommige dingen niet serieus te nemen, maar naast zich neer te leggen en in de juiste context te plaatsen.

Tips en adviezen

• Vat scheldpartijen of beledigingen niet persoonlijk op.
• Negeer pestberichten. Als de dader geen response krijgt, gaat de lol er uiteindelijk wel vanaf.
• Bewaak je privacy en beperk de toegang tot pagina's op sociale media als Hyves, Facebook en Twitter zoveel mogelijk tot echte vrienden en bekenden.
• Praat erover. Gaat het om heftige pesterijen dan moet het kind zijn verhaal kwijt kunnen bij ouders, leerkracht of vriend en familie.
• Voel je niet schuldig. Maak je kind duidelijk dat het niet zijn of haar schuld is en dat hij of zij het niet zelf heeft uitgelokt.
• Zorg voor bewijsmateriaal en zoek het hogerop als er echt nare dingen zijn gebeurd door eerst contact met school of de vertrouwenspersoon op te nemen of indien nodig aangifte te doen bij de politie.
   

In bovenstaand voorbeeld had het verstrekkende gevolgen voor de leerling, zodat uiteindelijk ook aangifte is gedaan bij de politie.