Zaterdagmorgen half acht, klaar voor vertrek naar Driebergen voor een dag met boeiende workshops.
Ik vraag mijn lief wat hij vandaag gaat doen.
McDonalds
‘Uitslapen, voetbal kijken bij de jongste, met de kids naar McDonalds (grapje…), met hen winkelen en dan ben jij er weer'.
‘Maar je wou toch de schuur opruimen?’
‘Klopt, maar dat kan altijd nog. Ik wil vandaag genieten van de kinderen'.
‘Ik wou dat ik zo kon denken. Ik heb nog zoveel te doen,’ reageer ik.
‘Ja, maar jij hebt tijd genoeg want jij wordt bijna 100, zeg je altijd. Ik verwacht niet zo oud te worden'.
‘Maar dan moet je toch juist meteen van alles doen, als je niet oud wordt?
’ ‘Nee, dan moet je genieten. JIJ hebt alle tijd, dus jij kunt nog heel veel doen'.
Tijd genoeg
Hmm, zo had ik het nog niet bekeken. Ik wil nog van alles doen in mijn leven en ik heb geleerd dat hard werken goed is. Maar ik wil ook genieten. Hoe zou het zijn om te weten dat je nog maar één dag te leven hebt?
Cliché, oké, maar dat geeft niet.
Zou ik nog snel afmaken waar ik ooit aan begonnen was? Of zou ik gaan genieten van alles wat er is en van alle mensen die mij dierbaar zijn? Tja, de vraag stellen is haar beantwoorden.
Maar als ik het nu eens omdraai: ik word vast heel oud, dus heb ik tijd genoeg om alles te doen wat ik ooit nog wil en er is ook tijd genoeg om gewoon te genieten. Nu, op dit moment. Genieten van alles en iedereen om me heen.
Gewoon doen
Met andere woorden, van welke kant je het ook beschouwt: genieten kan altijd, ongeacht hoe je in het leven staat. Ik zeg dan ook: gewoon doen! Hier en nu!
