Hechting

Hechting is een basis voor alle verdere relaties in ons leven en kan veilig of beschadigd zijn.

Ik had al eerder aangekaart hoe belangrijk communicatie/
interactie tussen ouder en kind is.

Kinderen zijn vanaf hun geboorte volledig afhankelijk van de verzorging, warmte en liefde van  hun ouders en daar ligt  ook de basis van ons veiligheidsgevoel. Het heeft  alles te maken met de hechtingsrelatie die vanaf dat moment ontstaat.

Een stabiele omgeving waarin de opvoeders met inlevingsvermogen reageren, met respect voor het eigen individu naast het ondersteunen van het kind in zijn ontwikkeling, is dan ook uitermate belangrijk.

Daarnaast spelen de eigen kenmerken van het kind, de ouders en de gezins- en leefomstandigheden natuurlijk ook een rol.

Veilige/onveilige hechting

Kinderen die onveilig zijn gehecht tijdens het eerste levensjaar krijgen vaker te maken met leer- of relatieproblemen, zijn lastig aanspreekbaar en ontwikkelen een laag gevoel van eigenwaarde.

Onveilig gehechte kinderen klampen zich vast aan hun opvoeders of gedragen zich juist heel onverschillig of zelfstandig of de situatie stressvol is of niet.

Zij hebben niet geleerd om te gaan met emoties en verwachten geen steun of troost van een ander en hebben niet geleerd op zichzelf te vertrouwen.

Veilig gehechte kinderen daarentegen zoeken in periode van stress de nabijheid van personen aan wie zij gehecht zijn en gaan met deze veilige uitvalbasis de wereld verkennen.

Naarmate het kind ouder wordt, is het steeds moeilijker een veilige hechting nog op gang te brengen. Het tiende levensjaar wordt ook wel het kritieke punt genoemd.

Kinderen van verslaafde ouders, ouders met psychische problemen, kinderen van gescheiden ouders of uit kindertehuizen zijn vaak onveilig gehecht.

Herstel

Het herstellen van een verstoorde hechting is geen makkelijk proces. Liefde is vaak niet genoeg, aangezien het kind in zijn jonge jaren al geleerd heeft dat zijn behoeften niet bevredigd werden.

Het heeft geleerd dat anderen niet altijd klaar voor hem staan, waardoor het vertrouwen in een ander niet aanwezig is.
Het herstel of verbeteren van een relatie lijdt vaak tot een hechtingscrisis, aangezien het kind niet gelooft in de positieve gevoelens die het ervaart of denkt dat hij het niet verdient.

Hij/zij denkt dat het een kwestie van tijd is voordat het teleurgesteld of weer verlaten zal worden. Kinderen gaan zich negatief gedragen om de crisis voor te zijn en niet weer teleurgesteld te worden.

Deze vaak onzekere en kwetsbare  kinderen zoeken hun bevrediging ook meer in materiële zaken dan in menselijke contacten en worden vaak afgewezen omdat zij niet in staat zijn tot wederkerige emotionele investering.

Wil je meer hierover weten? Laat dan een reactie achter bij de comments hieronder of kom naar het gratis online adviesspreekuur (op de even weken op dinsdagavond van 19.00-20.00 uur).

Marilva Dikmoet/MD Hulp Online