Interessante titel van een artikel uit een Volkskrant Magazine van een tijdje terug. Lenen, het is zó niet mijn ding. Met het risico om als een 'muts' te klinken. Maar zo ben ik niet opgevoed.

Je geeft geen geld uit wat je niet hebt. Je leent geen geld, zeker niet van of aan familieleden.
Klinkt rechtlijnig? Klopt, maar ik sta er faliekant achter.

Dat is precies wat ik mee wil geven aan mijn kind. Leen liever niet dan wel.

Spending, spending, spending

Wat is er gebeurd met het principe van sparen? Waarom geven we niet alleen maar geld uit wat we hebben? Waarom is er altijd die zoektocht naar meer, meer, meer?

Komt dat doordat het aanbod is vergroot? Omdat we een echte consumptiemaatschappij zijn geworden? En is dat anders of makkelijker wanneer je nog jong bent in vergelijking met veertigplussers?

Op grote voet leven? Nou nee

Als ik naar mijzelf kijk. Inmiddels een veertigplusser. De beschikking over een gezond verstand. In de afgelopen jaren behoorlijk wat meegemaakt en dus bijgeleerd. Tja. Dan merk ik dat het verleidelijk is hoor.

De nieuwste smartphone, het meest platte tv-scherm, dat extra paar nieuwe laarzen, ook al heb je inmiddels acht paar laarzen. En toch doe ik het niet. Heb ik het echt nodig? Nee. En ik ga er zeker niet voor lenen!

Veertigplus mama en bestedingsgedrag

Juist nu, in deze fase van mijn leven. Nu het ego steeds minder belangrijk wordt. Alles verschuift. Merk ik dat ik meer kijk naar het milieu. Naar onze levensomstandigheden. Niet alleen naar de kosten. Maar ook naar wat we nu ècht nodig hebben. Als gezin, als moeder, als vrouw.

Waarom moet je alles persé nieuw kopen. Waarom moet je het nieuwste van het nieuwste hebben. Ik denk dat we een van de laatsten zijn met een 'ouderwetse' tv met nog een dikke 'kast' erachter. Geen flatscreen? Nope.

Klaagbaak?

Beklaag ik mijzelf dan? Of anderen? Nee, dat is iets waar ik mij niet aan wil wagen. Ik vind het belangrijk om mijn persoonlijke mening over deze stelling 'ik leen dus ik leef' met jullie te delen. Misschien heb je er wat aan. Misschien heb je juist een tegenovergestelde mening. Ik hoor het graag.

'Ik leen dus ik leef'. Is die stelling van toepassing op jou of niet? En waarom? Laat je bericht achter in de comment hieronder.

Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl 40envoorheteerstmoeder.nl