Mijn dochter en haar vriend zijn bijna twee jaar bij elkaar en ik geniet vaak van hun prille liefde als ze bij elkaar zijn. Na twee jaar zou ik toch wel gewend moeten zijn aan het feit dat ze haar moeder niet meer nodig heeft.
Vakantie met vriendje
De aandacht gaat nu naar vriend! Het is hun eerste vakantie samen. Daarvoor waren zij al vaak met een groep vrienden weekenden weggeweest. Maar nu voor het eerst echt twee weken alleen op pad. Ik had al vaak genoeg grapjes gemaakt of zij het wel zullen uithouden twee weken 24 uur samen. Maar ik heb er eigenlijk wel vertrouwen in en het zou toch erg raar moeten lopen als zij teleurgesteld in elkaar terug zullen komen.
Ik werd eigenlijk pas echt emotioneel vanwege het feit dat haar oudere broer haar een sms’je had gestuurd om haar een goede reis te wensen met de opmerking dat zij voorzichtig moest zijn en dat zij hem moest bellen/berichten als er wat aan de hand is of als zij geld nodig had. Zij liet mij het sms’je lezen en zei : 'Dat is nu echt iets voor hem'. Ja dat klopt! Hij blijft haar tweede vader spelen aangezien haar echte vader soms verstek laat gaan, sinds wij jaren geleden uit elkaar zijn gegaan.
Jongste zoon
Mijn jongste zoon, een bijzonder mens. Vanaf de dag dat hij kon praten, dacht hij altijd aan zijn oudere broer. Mijn dochter was toen nog niet geboren. Ik kon hem nooit iets geven, bv. een koekje of snoepje als wij alleen thuis waren, want ik kreeg te horen en ik dan? Zijn oudere broer moest er ook een en dat bewaarde hij dan totdat hij thuiskwam. Dit heeft hij nog steeds hoewel hij al een volwassen kerel is. Hij denkt nog steeds aan anderen en helemaal aan zijn jongere zusje die voor het eerst alleen met vriend op vakantie gaat. Het is voor haar soms wel eens vervelend, maar zij plukt er ook de vruchten van als zij hem nodig heeft voor vrijkaartjes en gratis drank bij de discotheek waar hij in het weekend werkt.
Ja, mijn kleine meid wordt groot. Waarschijnlijk heb ik het er zo moeilijk mee omdat zij ook mijn jongste is en een dochter. Ik kan mij namelijk niet herinneren dat ik dit met mijn jongens zo heb ervaren. Zij was als klein meisje eigenlijk een zwaan kleef aan bij moeder en naarmate zij ouder werd is dit gelukkig voor haar en haar eigen ontwikkeling steeds beter gegaan. Nu heeft moeder last van het feit dat ze moet leren loslaten en ja dat doet soms een beetje pijn. Je eens zo kleine meid zien opgroeien tot een mooie zwaan die uitvliegt.
