Kleine kindjes kleine zorgen, grote kindjes grote zorgen. Je hebt het misschien wel eens gehoord. 'Jaja, dat zal wel', heb ik altijd gedacht.

Ik leefde redelijk zorgeloos mijn leven. Totdat ik zelf zwanger werd. En 'bezorgdheid' mijn middle name was geworden.

Onbevangenheid

Ik heb sterk het gevoel dat als je in de twintig bent, je veel meer open, flexibel en dus nog puur en zorgeloos de wereld tegemoet gaat. Ben je wat ouder, zeg vanaf een jaartje of dertig, dan heb je inmiddels al veel meegemaakt. Je studie afgerond, een eerste baan, misschien wel je eerste huis gekocht, auto, verre reizen. Kortom, je hebt inmiddels al veel van de wereld gezien. Je weet wat er te koop is. Je onbevangenheid is weg. Je weet wat er mis kan gaan.

Zorgeloos?

Zo ook tijdens mijn zwangerschap. Zorgeloos? Nou nee. Al in het uiterst prille begin werd ik er (goed bedoeld) op gewezen door huisarts, verloskundige en gynaecologe, dat ik op mijn veertigste toch al wat ouder was. En dat klopt natuurlijk.. Maar dat ik er nog jong uitzag, mijn lichaam nog erg jong was en ik mij ook zo voelde deed niet terzake. Ging ik een vlokkentest of vruchtwaterpunctie doen? Vond ik het risico niet te groot?

Zorgeloos leven met baby

Dacht ik toen: als ze eenmaal geboren is, dan houden alle zorgen op... niets is minder waar. Dan begint het pas. Vanaf dag één maak je je bezorgd: 'ademt ze nog wel'? En als ze huilde: 'waarom huilt ze? Heeft ze pijn'? Ook als je een flink stuk verder bent dan houdt het niet op. Wanneer oma voor het eerst een uurtje gaat oppassen of wanneer je de eerste keer uit eten gaat. Vanzelfsprekend verschilt dit per persoon. En het heeft natuurlijk allemaal te maken met loslaten.

Loslaten

Laat loslaten nu net iets zijn wat niet helemaal matcht met mijn persoonlijkheid. Ik hou heel erg graag alle touwtjes in handen. Vaak tot grote ergernis van mijn omgeving. Een ander doet het nooit zo goed als ik dat zelf zou doen, was eigenlijk tot voor een paar jaar terug mijn stelregel. Daar ben ik gelukkig wel op teruggekomen.

Een hele fijne quote die mij goed helpt: 'Als je niet kunt loslaten, probeer dan op een andere manier vast te houden'... Doordenker.

Vinden jullie loslaten gemakkelijk? Heb je tips (altijd fijn), laat het dan weten in een comment onder dit artikel. 

Tot de volgende keer! Rory Blokzijl 40envoorheteerstmoeder.nl

(foto: in de eerste week na de geboorte voor het eerst naar buiten)