Wat is het toch heerlijk als je denkt aan je eerste grote liefde.

Vaak speelt zich dit al af op de basisschool.

Maar hoe verloopt de fase van het liefdesleven van een kind naar volwassenheid nu werkelijk.

Voorkeuren

Als kleuter spelen we eigenlijk met iedereen ongeacht leeftijd of geslacht. Gaan we later naar de basisschool dan neemt de voorkeur voor het eigen geslacht toe.

Het andere geslacht wordt vaak als dom en stom of truttig bestempeld. Deze voorkeur is erg belangrijk voor de ontwikkeling van onze eigen identiteit. Vriendschappen met het eigen geslacht laten ons beseffen wie we zijn en wij kunnen ons ook spiegelen hieraan, zodat wij weten waartoe wij behoren.

Jongens en meisjes spelen dan ook niet vaak met elkaar, maar er zijn wel rituelen om met elkaar in contact te komen, zoals langs een groepje meisjes lopen en iemand een duwtje geven. De grenzen worden opgezocht en onderscheid tussen jongen en meisje wordt hiermee benadrukt.

Verandering

Na de schoolovergang naar het middelbaar onderwijs, rond de leeftijd van 11-13 jaar, begint het sociale gedrag te veranderen en beginnen jongens en meisjes naar elkaar toe te trekken. Ze spreken met elkaar af op openbare plekken, maar wel altijd onder bescherming van anderen.

Deze fase wordt dan ook wel de eerste romantische fase genoemd. Gevoelens van verliefdheid zijn aanwezig, maar vaak speelt zich dit af in een fantasiewereld.

Er wordt al wel met elkaar gecommuniceerd via mail of sms, maar echte ontmoetingen vinden niet plaats.

Voortdurende verliefdheden zijn dan ook doodnormaal, maar nog erg onrealistisch. Relaties kunnen ontstaan, maar zijn nog van korte duur en met weinig diepgang.

Paartjes vormen

Iets later begint dan de meer duurzame relatie. Jongeren gaan in groepjes met elkaar uit en langzamerhand ontstaan er paartjes.

De uiteindelijk gevormde paartjes gaan vervolgens ook alleen op stap en dan is het moment daar dat relaties een andere betekenis gaan vormen en de specifieke persoonlijkheid van de ander ook een grote rol gaat meespelen. We krijgen verkering en een relatie met een ander.

Relaties

Tussen 16 en 18 jaar bereiken we de fase waarin in volwassenheidstermen gesproken kan worden van een relatie. Kenmerkend van deze fase is het idealistische beeld dat er tussen beiden heerst.

Beiden zien elkaar als het beste en mooiste wat er op deze aardbol rondloopt. Weinig ruzies of deze worden weggewuifd en de relaties beginnen langer te duren, maar ook de pijn van een breuk wordt pijnlijker omdat de persoonlijke waardering sterker wordt.

Bepaalde relatie-eigenschappen zijn al aantoonbaar van een volwassen relatie, zoals het afwegen of beslissen of de relatie wel echt de moeite waard is.

Oplossingen worden gezocht voor conflicten en naarmate we ouder worden, proberen we zelf gevormde argumenten te vinden om compromissen te sluiten.

Generalisaties bestaan echter niet, aangezien mensen soms erg onevenwichtige relaties hebben, maar zolang men daar tevreden mee is, kan een relatie goed functioneren en lang duren.

'Volwassenheidsfase'

Er is geen blauwdruk waar wij aan moeten voldoen en ook geen leeftijd waarop de 'volwassenheidsfase' in relaties wordt bereikt. Voor ieder individu is dit anders.

Sommige paren zijn zeer volwassen aan het eind van de middelbare school, terwijl anderen de volwassen status op hun dertigste nog niet bereikt hebben.

Maar het blijft heerlijk te denken aan je eerste grote liefde en kus en de heerlijke gevoelens die daarmee gepaard gingen.

Bron: interview Professor Dr. Inge Seiffge-Krenke, directeur van ontwikkelings-psychologie aan de Universiteit van Mainz.