Onderbillen? Wat is dit nu voor titel. Waar gaat dit over? Nou, de ondertitel zou kunnen zijn 'de kunst van het relativeren'.

Waar ik je in een ander artikel vertelde dat ik lekker de 'cha-cha-cha' aan het doen ben. Oftewel, een stap terug doen om weer vooruit te komen.

In dit artikel komen mijn tips aan de beurt. Mijn tips om je als moeder op latere leeftijd of als moeder of als mens bewust te laten worden van het relativeer mechanisme wat in ons allemaal zit. Soms is het alleen even wat lastiger om het omhoog te laten komen.

Druk bezig proberen te ontspannen?!?

De laatste weken ben ik met name heel erg druk bezig met te proberen niets te doen. Wat een lange zin.
Wat een onduidelijke en vage tekst. Begrijp je 'm nog? Ik bijna niet meer. Toen ik een vriendin sms-te dat ik heel erg probeerde te ontspannen, haalde zij er direct uit dat ik zinloos bezig was.

Ontspannen. Klinkt makkelijker dan het is. Jezelf dwingen te ontspannen werkt niet heb ik inmiddels gemerkt. Wat wel werkt? Gewoon even rustig je ontbijt/lunch/diner eten. Vanuit je buik ademhalen. Sporten. Waar het kan even zitten om iets te lezen waar je echt zin in hebt. Naar buiten kijken en nergens aan denken.
Een wandeling maken en je hoofd leeg laten waaien. Tijd met jezelf doorbrengen. Alleen zijn. Jezelf (her)vinden. Er gewoon zijn.

Social media? Zeg maar even nee

Ja. Dat betekent waarschijnlijk dat je studieboeken pakken geen goed plan is. Maar een goede roman of thriller die je al even hebt liggen. Goed idee. Je tijdlijn van Facebook uitgebreid doornemen. Wat Twitter-berichtjes de wereld ingooien. Iedereen via Instagram van je wel en wee op de hoogte houden?

Eerder drukverhogend dan verlagend als je het mij vraagt. Ik kan namelijk echt letterlijk moe worden als ik eens uitgebreid de tijd neem voor social media. Wat dan weer wel helpt in mijn geval: een vast tijdstip uitkiezen. Jezelf een limiet stellen (een half uurtje is echt zo voorbij). En dan ook echt stoppen. Nee, ook geen Funda of Marktplaats.

Rotzooi opruimen is rust in je hoofd creëren... soms

Ineens bedacht ik mij - juist ja, nèt in deze periode van moeten/willen ontspannen - dat het toch echt wel een rotzooi was in huis. De stapel papieren is in de loop der jaren enorm gegroeid. Foto's zijn niet goed bewaard en gearchiveerd. Kleding moet worden uitgezocht. Enorm achter met de was. Meer bezig zijn met je handen in plaats van met je hoofd leek mij in eerste instantie een goede remedie.

Voor ik het wist was ik ontzettend hyper bezig met opruimen. Prompt een orchidee vol met aarde vanaf de eerste verdieping (we hebben een open trap) naar beneden laten vallen. Was ik ineens zomaar een uurtje of twee bezig om alles op te ruimen. Gestructureerd eens wat opruimen. Prima. Grote schoonmaak? Not a good idea.

Geen billen, maar onderbillen?!?

Vandaag was ik half-half begonnen met kleding bekijken. Nogal hyper. Alles de kasten uitgooien.
Stapeltjes maken. Dan halverwege denken: 'ah zonde. Even passen'. Lichtelijk gestrest alles af willen maken binnen een beperkte tijd. Totdat je in een kort jurkje voorover hangt en je ineens een vrolijk stemmetje achter je (of meer 'onder je') hoort zeggen: 'mama, zie je onderbillen'.

Kijk, dat werkt stressverlagend. Dat werkt relativerend. Heel hard lachen. Om jezelf. Om die kleine ukkepuk.

Wat zijn jouw stressverlagende tips of bezigheden? Laat het weten in een comment. Misschien heb ik er ook wat aan... (ooit gehoord van 'onderbillen' trouwens?)

Tot de volgende keer,
Rory Blokzijl 40envoorheteerstmoeder