Ach, ze was zo schattig vroeger (nog steeds eigenlijk). Altijd al een eigen willetje. Dwars om het dwarse zei ik vaak.
Ze groeide op en op haar 16e liep ze volledig vast. Veel onbegrip ook van ons. Ik kon haar redenaties vaak niet volgen.
Maar ze bleef volhouden,desnoods schreeuwend tot ik haar werkelijk 'kon verstaan'.
School heeft ze nooit leuk gevonden maar ja, je moet. Tegenwoordig tot je 18e verplicht. Wat een opgave voor iemand als zij. Ze switchte regelmatig van opleiding en haalde uiteindelijk haar diploma helpende en verzorgende.
Vrijwilligerswerk
Het vrijwilligerswerk bij Handicamping waar kinderen met een beperking en hun ouders even lekker een weekendje konden genieten. Daar was ze op haar plek! Als geen ander voelde ze hoe het is om anders te zijn en niet helemaal te passen in 'zoals het hoort'. En ook het vrijwillige aspect gaf haar energie. De kinderen voelen haar liefde en acceptatie, prachtig om te zien.
Zorgen
Veel praten en vooral van elkaar houden, heeft ons gebracht waar we nu zijn. Ik heb veel steun ondervonden vanuit Eduzon in Wolvega. Zij hebben ons samen begeleid om tot elkaar te komen en elkaar te leren verstaan.
Pdd Nos, Add, Adhd… allemaal benamingen voor anders zijn dan de gemiddelde mens. Maar wie is normaal?
En wat is normaal? Ik ben zo blij en dankbaar dat Iris altijd haar hart heeft gevolgd. Want dat is waar het om gaat. Jezelf afstemmen op je eigen Leiding.
Volwassen
Ik zag haar groeien en ontwikkelen. Dit proces is zo mooi om mee te maken. Dat zal elke ouder kunnen beamen. Ooit zei iemand tegen ons: 'hou er rekening mee dat Iris nooit zelfstandig zal kunnen wonen'. Dat is iets wat ik nooit heb geloofd, maar wel van schrok. Zowel Iris als ikzelf bleven geloven dat ze alles kan zijn wat ze wil.
Loslaten
En nu komt het… ze gaat 3 januari als au pair naar Ierland. Haar droom, haar wens om te laten zien dat ze kan wat ze wil! En nu ben ik een beetje verdrietig. Ha ha, maar ook ontzettend trots en blij!
Maar dat loslaten van je kinderen is toch elke keer een klein beetje pijnlijk. Alhoewel ik er ook van geniet en soms niet kan wachten tot het zover is. Met mijn zoon had ik hetzelfde. Die leeft al lekker zijn eigen leven en wil de raad van zijn moeder helemaal niet meer.
En terecht! Maar verandering van rol is een proces. Dat doe je niet van de ene op de andere dag. Hierna heb ik nog één dochter te gaan.
Vriendinnen
Heerlijk om haar straks uit te zwaaien. En wat een geluk dat er social media is. Dat maakt het contact zoveel gemakkelijker. En mijn wens is dat we voortaan vriendinnen zullen zijn. Ja oke, een groot leeftijdsverschil.
Ik heb nu ook veel van haar geleerd, dat is niet afhankelijk van leeftijd. We zijn allemaal volwaardige wezens die - als we gaan voor ons doel - 'gelukkig zijn en vreugde hebben, voor een ander ALTIJD WAARDEVOL zijn'!
