Elk kind komt creatief ter wereld; we hoeven er als ouders eigenlijk alleen maar voor te waken hun unieke scheppingsdrift niet naar de Filipijnen te helpen... Dus als we hun creatieve vermogens op peil weten te houden hebben wij een fantastische job gedaan.
Denk om te beginnen niet in termen van ontwikkeling, maar draag vooral zorg voor het behoud ervan. En daarna van het zich bewust worden van zijn unieke creativiteit.
Creatief geboren, haha, nou, ik niet hoor. Dit zeggen bijna de meeste mensen als ze een workshop bij me komen doen. Oh?
Oefeningen
Opdracht: Ga eens aan iemand anders vertellen wat je al gecreëerd hebt in je leven? Ah, oh, bedoel je dat! Dan komen prompt de mooiste dingen op tafel: een gezin, een droomhuis, een goedlopend bedrijf, een groot familiefeest. Ok, prachtig, volgende opdracht: je vertelt aan je gesprekspartner wat je nog zou willen creëren en je gesprekspartner roept bij alles wat jij zegt: BRILJANT!! De energiestroom die dan volgt is enorm, voelbaar zelfs. Dan nu de derde opdracht: je vertelt van je heldendaden en de ander reageert met BRILJANT én... de gesprekspartner voegt er iets aan toe, doet er een schepje bovenop. Wat dan volgt zijn vaak de meest uitbundige ideeën, altijd grote hilariteit.
Ok, boys and girls, dan nu de omgekeerde versie: vertel aan je gesprekspartner over de shit die je tot nu toe gecreëerd hebt in je leven. HUH!!?? Ja, toe maar en net zo oprecht als zopas! Vertel over je echtscheiding, de burenruzie, dat je kinderen nooit meer thuiskomen, dat je de zak kreeg... Want ja, we willen allemaal wel graag de credits als er iets leuks gecreëerd is, maar als het gecreëerde ons niet bevalt hebben anderen dit meestal gedaan en nemen we snel afstand van ons schepperschap.
Ik denk aan de keer dat Merel zei dat ze bloemen wilde verkopen. Leuk, ik wil wel een bosje, hoor, zei ik (soort BRILJANT). Ok, ben zo terug! En ze kwam tamelijk snel weer binnen met een mooi zelf geplukt boeket uit onze eigen tuin. Dat is dan één gulden, mam. Een gúlden? Ja, tuurlijk, ik zei toch dat ik bloemen wilde verkópen, ik spaar voor een pony. Oh ja, nou vooruit.
Het zou mooi zijn als ik een tafeltje aan de weg had, hè mam, dan heb ik een echt winkeltje. Dat is waar. Dus we brachten een tafeltje naar de straat. En een paar emmers met water én een doosje voor het geld. Even later kwam ze terug: mam, als jij nou die bloemen plukt, dan pas ik op de winkel! Ach, natuurlijk (BRILJANT weer!).
Een kwartier later: mam!! Opa gaat er een dakje boven bouwen, want als het regent blijven we toch droog! Opa had het ‘briljant én ...’ helemaal niet nodig, hij deed dit gewoon uit liefde. Het winkeltje werd prachtig natuurlijk, want zo zijn opaas. En oma heeft ook al een boeket gekocht! Maar ik had toch nog niks bij geplukt? Nee, die komen uit haar eigen tuin. Ah, handig, dus nu heb je al twee gulden, dat gaat gesmeerd.
Een vriendinnetje kwam ook helpen, aangestoken door haar enthousiasme, oma bracht potten zelfgemaakte jam voor de verkoop, de eieren van de kippen werden uit onze koelkast op de toonbank gedrapeerd en ik plukte boeketten tot de tuin een lege indruk maakte. Maar mijn huiskamer stond wel vol.
Mam, er komen bijna geen klanten meer langs, het is veel te stil hier in het duin (tja, ik had ook nog af en toe wat anders te doen dan bloemen kopen)... een teleurgesteld kind, ach, ik kon en kan er niet goed tegen. Wat zou je kunnen doen, hè, om meer klanten te trekken?, vroeg ik. Nou, een diepe frons, we zouden reclame kunnen maken voor onze winkel! Ja!
En ze begon met haar vriendin een paar prachtige folders te maken die huis aan huis bezorgd werden. Ik had geen idee wat erop stond, maar de zaken liepen gesmeerd, begreep ik bij het avondeten. Ze had al vijfentwintig gulden in de kassa, ik mijn terug gekochte eieren weer netjes in de koelkast, een paar potten jam van oma erbij (en oma eieren van mij). Ja, een paar buurvrouwen kwamen ook, die kochten bloemen, jam en eieren. Nou, geweldig gedaan lieverd, heel knap dat je dit gecreëerd hebt!
Weet je trouwens wat er op het foldertje stond?, vroeg mijn moeder de volgende dag (zij had een folder in de brievenbus gekregen). Geen idee. Er stond: Er is daar --> een winkel. Er moet meer gekoch! Ze zitten in de boom (het zijn kinderen!).
Briljant toch?
Geschreven door: Marion Bakker
