Deze week geen informatief artikel, maar ik wil iets delen uit de praktijk om onder de aandacht van ouders te brengen.
Vanuit mijn jarenlange ervaring als orthopedagoog op middelbare scholen en mijn eigen praktijk, viel het op dat kinderen/jongeren vaak iets heel anders verlangen van ons als ouders dan wij zelf vaak denken.
Behoefte
Ouders en ikzelf ook, toen ik net aan het begin van mijn carrière stond en begon te werken op middelbare scholen, denken vaak dat als kinderen eenmaal naar de middelbare school gaan, zij groot genoeg zijn om de klus zelfstandig te klaren.
Niets is minder waar. We beginnen wel met loslaten, maar de eerste twee jaren is en blijft het van groot belang dat ouders hun pubers wel begeleiden/coachen en er nog steeds voor hen zijn. De puberteit is een turbulente periode voor hen, zowel op geestelijk als lichamelijk gebied. Zij willen wel vaak helemaal geen bemoeienis van ouders meer en voelen zich enorm groot, maar schijn bedriegt.
Wat ik vaak tijdens mijn gesprekken met de jongeren hoorde als algemene klacht, is het feit dat ouders er nooit voor hen zijn wanneer zij dit nodig hebben. Pubers willen helemaal niet overladen worden met materiële zaken waarmee ze vaak overstelpt worden of op allerlei (sport)clubjes, maar hebben simpelweg nog behoefte aan onverdeelde aandacht.
Aandacht
Wat zij willen van ouders is dus oprechte aandacht en dat er geluisterd wordt naar wat zij te zeggen/melden hebben zonder meteen (ver)oordelend te zijn. Loslaten en de teugels langzamerhand vieren hoort daar ook bij. Ik weet dat het soms lastig is met drukke banen en ander bezigheden, maar quality time of eens een goed gesprek met zijn tweeën of gezellig iets samen doen, doet wonderen.
Ik betrapte mijzelf erop, toen de kinderen nog klein waren en ik van een drukke werkdag thuiskwam en de oppas afloste, ik meteen naar de keuken rende om het eten klaar te maken. Gevolg was dat een van hen geheid op een vervelende manier aandacht begon te vragen.
Toen ik dat eenmaal besefte, maakte ik een kwartier vrij om even heerlijk te zitten kletsen/spelen met hen of de dag door te spreken. Het was een verademing voor zowel mijzelf als de kinderen. Dit heb ik consequent doorgevoerd ook toen ze ouder werden.
Tip
Het kan natuurlijk niet altijd goed uitkomen wanneer zij om aandacht vragen. Belangrijk is dan om dit kenbaar te maken dat het nu even niet kan, maar dat straks/later (noem een tijdstip) je alle tijd hebt om te praten met hen. Natuurlijk moet je dit dan ook daadwerkelijk doen. Je kind voelt zich dan gehoord en heeft de nodige aandacht gekregen.
Probeer het eens uit en vertel je ervaring onder dit artikel bij de comments.
Marilva Dikmoet /MD Hulp Online
