In tegenstelling tot enkele decennia geleden,
is scheiden een geaccepteerd fenomeen in onze maatschappij.

Naar schatting zeventigduizend thuiswonende kinderen maken per jaar een scheiding van de ouders mee.

Een kind van gescheiden ouders zijn, is dus geen uitzondering meer maar dat maakt het niet minder ernstig.
De afgelopen decennia is een toename ontstaan van depressiviteit bij scheidingskinderen en een afname van welbevinden binnen deze groep.

Maar liefst veertig procent van deze kinderen verliest uiteindelijk deels of volledig contact met een van de ouders.

Met name de periode rondom het uiteenvallen van een gezin is voor de betrokken kinderen moeilijk.
Ouderlijke conflicten hebben altijd negatieve gevolgen voor een kind. Het totale scheidingsproces is voor kinderen niet alleen een onzekere periode, maar ook een periode waar een groot beroep wordt gedaan op hun loyaliteitsgevoel.

Bewust en onbewust gedrag van ouders tijdens hun eigen scheidingsproces heeft grote invloed op hun functioneren in deze kwetsbare periode. Dit geldt overigens niet alleen voor kinderen die betrokken zijn bij zogenaamde vechtscheidingen.

Ook bij scheidingen die met minder problemen gepaard gaan, vertonen kinderen altijd reactie. Soms direct, maar veel vaker ver na de scheiding. De negatieve gevolgen gelden zelfs voor de allerjongsten, van wie jaren lang is gedacht dat ze weinig of geen problemen van een scheiding konden ondervinden.

In de jeugd, puberteit of zelfs in het volwassen leven kunnen kinderen van gescheiden ouders aan blijven lopen tegen onverwerkte scheidingsproblematiek die invloed blijft hebben op hun dagelijks functioneren.

Dit kan bijvoorbeeld leiden tot een lager opleidingsniveau, minder inkomen, meer internaliserende problemen, minder contact met ouders en in het latere leven een verhoogd scheidingsrisico.

Dan spreken we nog niet eens over de gevolgen voor kinderen die al vóór de scheiding een aangeboren gedrags- of leerstoornis hadden. Deze kwetsbare groep verdient extra aandacht tijdens het scheidingsproces.

Waarom is goede begeleiding van belang?

Kinderen die in een vroeg stadium van de scheiding gerichte professionele ondersteuning en begeleiding krijgen, blijken na onderzoek van de Universiteit van Utrecht in de toekomst significant minder problemen te ervaren.

Ze presteren beter op school en vertonen minder gedragsproblematiek dan kinderen die geen ondersteuning hebben gekregen. Het is daarbij van belang dat ook ouders in het proces worden betrokken.

Het welzijn van het scheidingskind moet voor de ouders centraal staan. De aanleiding of schuldvraag is voor het kind ook van ondergeschikt belang. Het zelf-oplossend handelen en het zoeken naar handvatten om met hun problemen te dealen moet worden gestimuleerd.

Kinderen moeten leren praten over de emotionele en praktische problemen waar zij tegenaan lopen.
Het stimuleren van hun zelfvertrouwen is hierbij essentieel.

Samen met de ouders en het kind moet worden gestreefd naar structureel goed contact tussen het kind en beide ouders.

'Je blijft tenslotte altijd samen ouder en samen verantwoordelijk voor het welzijn van je kind'.