Een heel speciaal persoon verwoordde het ooit heel mooi: 'Er is niets gewoner dan een zwangerschap, maar er is tegelijkertijd ook niets specialer dan zwanger zijn'.

Laten we wel wezen. Je weet niet precies hoe het voelt totdat je het zelf meemaakt.

En eerlijk gezegd had ik niet meer gedacht het ooit mee te mogen maken. Ik zie het als iets prachtigs. Dierbaar. Heel bijzonder. Ik ben ontzettend dankbaar.

Denkhoofd

Van tevoren denk je natuurlijk best wel eens na. Zou het überhaupt lukken? Hoe verandert je leven met een kind? Hoe ga je jouw leven indelen? Hoe pak je het aan met de combinatie werk en moederschap?

Maar waar je eigenlijk niet echt over nadenkt, is hoe het daadwerkelijk voelt om zwanger te zijn. Je verliest jezelf al snel in je hoofd. In lijstjes. Denkend aan het verhogen van het bed, kopen van een ledikantje, matrasje, autostoeltje en dat soort materiële zaken.

Minder denken, meer voelen

Maar hoe voél je jezelf dan? Hoe voelt het om een levend wezentje in je hebben. Wat in je groeit. Wat je nu eigenlijk al verzorgt. Door gezond te eten. Goed te drinken. Eigenlijk door jezelf en indirect je baby goed te verzorgen? Daar heb ik mij van tevoren helemaal niet in verdiept. Hoe het voelt? Als heel bijzonder.

Some things just happen

Het overkomt je gewoon. Ik weet nog goed dat ik in eerste instantie niet kon geloven dat ik écht zwanger was. Ik zag de test voor mij en ik voélde dat het waar was. Maar mijn denkhoofd werkte totaal niet mee. 'Kan niet. Op deze leeftjid? Vast een foutje. Geen goede test.'

Nadat ik met de huisarts had gebeld, had ik nog steeds mijn reserves. Pas toen ik uiteindelijk de eerste echo zag, kwamen mijn denkhoofd en gevoel dicht, heel dicht bij elkaar. Ik kan het niet anders uitleggen dat vanaf dat moment.

Het moment dat het ‘officieel en ontegenzeggelijk waar’ was. Ik het zeker wist. Ik was zwanger. En dolgelukkig.

Mindset

Je hele mindset verandert. Waar je van tevoren nog denkt: gaat het mis, dan is het niet anders, hoop je nu met heel je hart dat het wél goed gaat. Dit is namelijk jouw (ok, jullie) kindje. Hoe minuscuul ze ook in het beginstadium nog is.

Ik wist en voelde: dit is mijn kindje en ik ga als een leeuw voor haar vechten. Op het moment dat ik een kleine bloeding had na een aantal weken was er dan ook zoveel intens verdriet. En tegelijkertijd ook zoveel rust.
Ik ging er gewoon volledig voor.

Waar ik normaal gesproken het glas eerder als halfleeg zag, was het nu ineens halfvol. Bijzonder, hoe je manier van denken kan veranderen.

Je lichaam verandert mee

Los van het gevoel verandert je lichaam ook mee. Je houdt meer vocht vast. Je buik groeit. Maar ook: je straalt (ik dan). Je haar wordt dikker en glanzender. Je evenwicht is even wat minder. In die negen maanden is er een wirwar van emoties door mij heen geschoten.

Het heeft te maken met hormonen. Met angst. Met geluk. Voor mijzelf was het niet alleen maar rozegeur en maneschijn. Er zijn hele moeilijke momenten geweest. Maar wat zeker overheerst is het gevoel van oprecht geluk.

Wat is het bijzonder om zwanger te zijn en wat een voorrecht dat ik dit heb mogen meemaken.

Zwanger zijn. Vond of vind jij het ook zo bijzonder?

Tot de volgende keer!
Rory Blokzijl
40envoorheteerstmoeder