Ervaringen van een vader op latere leeftijd?
Ja, dat klopt! Ik schrijf natuurlijk niet alleen voor moeders, dochters, vrouwen of meisjes.

Nee, ik schrijf voor alle geïnteresseerden, dus ook voor vaders en/of mannen.

Dit lijkt mij juist typisch een onderwerp wat veel mensen aanspreekt. Hoe voelt het om op latere leeftijd vader te worden? Vader te zijn? Wat gebeurt er met jou, je leven, je werk, je omgeving, je relatie? Ik kan je vertellen (mijn man zal het beamen): heel veel.

1. Allereerst. Jullie proberen samen een kind te krijgen

Je vrouw zwanger. Niet per definitie een van de makkelijkste dingen om voor elkaar te krijgen. Het kan wel, maar het hoeft niet altijd zomaar te lukken. En in dat laatste geval brengt het behoorlijk wat spanningen met zich mee. Helemaal als je daardoor in de medische molen belandt.

Ook als dit niet zo is, het is nogal wat. Daar hoef je niet veertig(plus) voor te zijn.

2. Ze is zwanger en dan?

Heb je even? Dan verandert er een heleboel in je leven. De hormoonhuishouding van je partner verandert dusdanig dat bepaalde karaktertrekjes iets uitvergroot worden (ik spreek uit eigen ervaring 'kuch'). Het huis moet op orde. Nesteldrang. Bepaalde dingen moeten gebeuren, maar dan wel nu en direct.

3. Kun je je voorbereiden op het ‘vader worden’?

Já, roepen de bladen en sommige boeken. Nee, zeg ik zelf. Je kunt je onmogelijk voorbereiden op zoiets moois, prachtigs en veelomvattends als vader (of moeder) worden. Vader word je niet, dat ben je wordt er wel eens gezegd. We hebben het er natuurlijk wel eens over gehad.

De wens om vader te worden was heel erg groot. Dat het toch nog uit heeft mogen komen, is een prachtig geschenk. Maar dat je leven op zijn kop zou komen te staan? Dat had hij nooit verwacht.

4. Het eerste jaar, ‘overleven’ maar

Letterlijk. Dit geldt voor de moeder, maar óók voor de vader. Ook zijn nachten zijn ultiem kort (tenzij hij ervoor kiest om in een andere kamer te slapen, maar dan nog). Zijn verantwoordelijkheidsgevoel is enorm.

Je hebt niet alleen te maken met huilbuien van de pasgeborene, maar als je mazzel hebt ook nog met die van de moeder (tja). Je werk gaat door. Je moet gewoon nog hetzelfde blijven presteren (of meer). Ga er maar aan staan.

5. Slapen is het nieuwe seksen

Je kunt er kort of lang over praten. Het is zoals het is. Leuk hoor al die verhalen in de bladen dat het kind doorslaapt vanaf 3 weken (of niet). Dat het seksleven weer begint na een paar dagen (ja hoor, het zal wel).
Dat je zin moet ‘maken’. Uhuh. Vast.

Ik kan je vertellen... in de eerste paar maanden, nou nee. Natuurlijk is het wel van belang dat je uiteindelijk weer elkaar gaat vinden. (Voor moeders: lees het nieuwe boek van Elsbeth Teeling ‘Love Mama’ eens. Daar staat dit allemaal superleuk beschreven. Boek staat bovenaan mijn wishlist).

6. Schat, ik ben even weg

Nope. Dat is niet zo makkelijk meer. Alles in overleg. Voor alles een agenda erbij. Met zijn drietjes weg? Geregel. Alleen weg? Idem. Een probleem? Nee hoor. Maar wel realiteit. In een seconde spontaan beslissen om de deur uit te rennen is er niet meer bij.

Met zijn tweetjes erop uit willen? Een weekendje weg? Hartstikke leuk, maar als je vrouw er nog niet aan toe is (ja, ik heb het over mijzelf) dan neem je genoegen met avondjes uit.

7. Intens gelukkig zijn

Ook dat is vader zijn. Wakker worden en denken aan de lach van die kleine. Samen naar de speeltuin gaan.
Haar dingen leren die mama niet durft te leren. Héél hoog schommelen. Van de kleinste naar de hoogste glijbaan. Haar leren klimmen en klauteren. Genieten van haar kleine stemmetje als ze 'hi papa' zegt.

8. Alle vaders voelen zich jong, toch?

Ja, maar dit hebben alle ‘nieuwe’ vaders. Wat is er nu zo specifiek anders aan om op latere leeftijd vader te zijn? Ik denk toch dat het verwachtingspatroon anders is dan bij vaders van in de twintig. Je hebt lang(er) moeten wachten en kijkt er enorm naar uit. Plus ik heb het gevoel dat je als ‘oudere’ vader inmiddels in een fase bent aanbeland waarin er meer ruimte is voor ‘de ander’ en minder voor ‘het ego’.

Mijn meest dierbare herinnering is Huib’s reactie. Toen ik op de operatietafel lag (ruggenprik) en Mila letterlijk uit mij werd getrokken, was het eerste wat ik hoorde zijn emotionele uitroep: 'Oh, ooooooh, ze is er'! Zo mooi!

Vader zijn, wat is volgens jou het mooiste hieraan?

Tot de volgende keer,
Rory Blokzijl
www.40envoorheteerstmoeder.nl