Heb jij een bucket list? Zo’n lijstje met wensen die je nog wilt vervullen voordat je naar de eeuwige jachtvelden zult gaan?

Ik eerlijk gezegd niet.

Wel heb ik nog wensen om bepaalde landen en steden te bezoeken, maar adrenaline stimulerende activiteiten staan zeker niet op mijn lijstje.

Misschien is het wel een mannending? Ik weet het niet, maar zo’n bucket list heeft al wel zijn intrede gedaan bij de jeugd. In ieder geval bij mijn dochter van 19.

Kick

Waarom zo’n lijst al een eigen leven heeft bij de jongeren is voor mij een raadsel. Ze hebben, als de gezondheid meewerkt, nog een heel leven voor zich waarin verrassingen zich aandienen en initiatieven ontplooid kunnen worden.

Misschien is het de kick om wat sensationele elementen aan je leven toe te voegen zoals bungy jump, parachutespringen, paragliden, parasailen, zweefvliegen, raften of de K2 beklimmen.

Kreta

Onlangs was ik met mijn kinderen, zoon van 15 en dochter van 19, op vakantie op Kreta. Heerlijk! Zon, zee, prachtige omgeving, vriendelijke mensen, lekker eten en dat gevoel van nooitmeernaarhuis.

Pal voor ons hotel lag een privéstrand met een prachtig blauwe zee. De eerste dag na onze aankomst had dochterlief al een speedboot met een parasailer gespot. Een sensationeel gezicht, kan niet anders zeggen.

Ze riep direct dat ze dit op haar bucket list had staan. Nu al? In haar enthousiasme riep ze ook dat ze dit samen met mij wilde gaan doen. Dit was toch haar bucket list en niet de mijne?

Ik heb namelijk enorm last van hoogtevrees en heb zeker niet een groot verlangen om uit vrije wil in de lucht te gaan bungelen.

Ballonvaart

Ooit had ik de wens om een ballonvaart te doen, maar toen ik de mogelijkheid had om dit te realiseren, krabde ik me toch wel achter de oren. Mij werd destijds verzekerd dat juist mensen met hoogtevrees in de luchtballon daar geen last van hebben aangezien je geleidelijk omhoog gaat en 'gegrond' blijft door de mand waarin je staat.

Oké… ik wilde wel meegaan met de 150 leden van de business club waar ik toch nog steeds lid van ben.
Met nog 5 anderen inclusief ballonvaarder stegen we op. Net als de overige 16 luchtballonnen.
Een magnifiek gezicht.

Ter hoogte van de toppen van de bomen begon ik ‘m al enigszins te knijpen. Toen we uiteindelijk een aantal kilometer de lucht in waren, stond ik verstard van de zenuwen in het midden van de mand.

Rechts van mij was een fotograaf verrukt over de reling aan het hangen om de mooiste plaatjes te schieten.
Hij wilde graag naar de linkerkant om vanuit die hoek nog mooiere beelden vast te leggen. Dat had hij niet moeten doen! Ik vermoed dat mijn nagels nog in zijn rug staan.

Duo-vlucht met mijn dochter

Terug naar Kreta en het parasailen. Dochterlief wilde toch gaan informeren naar tijden en prijzen.
Open minded als ik ben, liet ik eerst alle informatie tot mij komen alvorens een besluit te nemen. Natuurlijk was een duo-vlucht relatief goedkoper dan een solo-vlucht.

'En voor maar € 60,- beleef je een ervaring die je nooit meer zult vergeten'! 'Natuurlijk lieverd. Als de wind wat gaat liggen zal ik erover nadenken.' De wind ging liggen en tja, toch maar besloten het te gaan doen want m’n kind alleen in de lucht laten zweven vond ik eigenlijk ook geen optie.

Het spektakel begon. We hezen ons in zwemvesten en klommen achterop een jetski waarmee we naar de speedboot werden gebracht. Dit was al een sensatie op zich. We beukten tegen de hoge golven en ik was blij dat we zonder te vallen de boot bereikten. Eigenlijk wel gaaf!

In de boot kregen we een tuigje aan, wat niet meer was dan een paar banden en een instructie. Als eerste werd ik aan de parachute gekoppeld, vervolgens Floor. Zij zat gelukkig voor mij zodat ik, als bezorgde moederkloek, haar in de gaten kon houden.

De lier waaraan we waren verbonden, gaf steeds meer ruimte en voordat we het wisten zaten we 80 tot 100 meter hoog in de lucht, boven de diepe diepe zee.

Een ervaring om nooit te vergeten…

Tegenstrijdige gevoelens maakten zich van mij meester. Het was natuurlijk onwijs kicken dat ik samen met mijn dochter in de lucht hing, maar aan de andere kant hoorde ik het gekraak van de bindingen en het klapperen van het doek van de parachute. Om maar te zwijgen over de diepte van de zee onder mij. Genieten?!

Floor ging vervaarlijk schommelen en ik probeerde haar tussen mijn knieën te stabiliseren. 'Gaaf hè mam'? 'Super lieverd. Duurt het nog lang denk je?'

De vraag 'Wat als…' hield me aardig bezig. Na een minuut of tien, die in mijn gevoel wel een halfuur duurden, werden we weer op de boot getakeld. De jetski zette ons aan land waar ik zoonlief om z’n nek vloog.

Bucket list of niet, het was toch wel een geweldige ervaring om samen met m’n dochter te beleven. Ben later overigens wel even gaan liggen op mijn eigen vertrouwde Beauty Pillow en herbeleefde dit avontuur in mijn dromen veilig in mijn bed.