Wat is het toch een heerlijke stad. Europees getint, zou het daarom zijn dat wij Europeanen zo van
San Francisco houden?
Zijn we stiekem toch op zoek naar de Europese gezelligheid, ik denk het wel.
De Victoriaanse huizen, de beroemde cable cars,
de gezellige kleine winkeltjes.
Zelfs de prachtige broodwinkel annex restaurant van Boudin Bakery, waar je soep krijgt in een sourdough bol van brood en het stokbrood vanuit de keuken naar de toonbank wordt geleid in rieten manden via kabels aan het plafond voordat het verkocht wordt, doet je wanen in Frankrijk te zijn, terwijl je toch echt op de Wharf loopt.
Maar ook de sfeer van Walgreens, een geweldige winkel, door ons consequent de 'Hema' genoemd, waar je alles kunt krijgen van pillen en pleisters tot de meest vers geperste gezonde vruchtensappen.
Af en aan rijdende limousines en de 'fucking' steile hellingen, waarbij je vaak denkt dat je aan een afgrond loopt, de Italiaanse wijk met heerlijke espresso’s maken Frisco Bay tot een echte smeltkroes van Europa en Amerika, waarbij ook de ligging aan zee gecombineerd met de frisse wind in de zomer, ons aan Holland doet denken. Maar hier kan het echt koud zijn in de zomer: truien zijn de meest gekochte souvenirs!
De Golden Gate
We hebben geluk. De Golden Gate, die zo heet vanwege de entree die ze vormt naar de Grote oceaan, ligt er stralend bij in de zon en wel 3 dagen lang. Meestal zorgt de koude golfstroom ervoor dat in de zomermaanden de zeedampen hoog boven het water hangen met als gevolg dat de brug vaak in de mist 'hangt'.
Want ja, het is een hangbrug van zo’n 2,5 km lengte. Deze keer hebben we fietsen gehuurd om de Golden Gate op te fietsen vanaf The Wharf. Nog een hele tocht. Je denkt dat de brug veel dichterbij ligt. Het fietspad voert langs de baai met aan de kant de Victoriaanse huizen en de wereldberoemde chocolade fabriek van Ghirardelli. Overigens het stoppen waard!
We komen door parken en langs jachthavens met op de achtergrond het voortdurende zicht op Alcatraz. De tocht duurt ongeveer een uur. Kleine tegenvaller voor onze jongste telg van 15: hij moet een fietshelm op. Amerikanen houden nu eenmaal van 'veiligheid'.
De laatste fietsende uitdaging blijkt de steile helling die ons de brug op voert. Boven aangekomen worden we getrakteerd op een prachtig uitzicht, waar onder ons de dolfijnen voorbij zwemmen. De enorme wind, zon en kou maakt dit alles tot een echte belevenis. Op de brug waait het zo hard dat we met de fiets omwaaien,
wat natuurlijk bij onze jongens tot hilariteit leidt. Zij hebben heerlijk gefietst. Ze konden weer lekker hun energie kwijt door even te laten zien hoe goed en gek wij Nederlanders kunnen fietsen! Op alleen je achterste wiel fietsen doen Amerikanen niet.
De stad
Ik denk dat door de Europese sfeer iedereen zich snel thuisvoelt in de stad. Al gauw gaan de jongeren onder ons dan ook gezamenlijk de stad in of juist soms alleen shoppen, waarbij de Urban Outfitters een echte hit blijkt. Sinds kort zitten ze ook in Amsterdam. Hier worden de 'red cups' gekocht. Wij als ouders hebben geen idee waarom maar wat blijkt, de rode bekers staan voor rebellie, drank in rode plastic cups, daar gaat het om. En wij maar steeds mooie wijnglazen kopen, helemaal fout dus.
De stad is relaxed, vernieuwend en jeugdig. In oude wijken verrijzen nieuwe initiatieven van jongeren die eigen bedrijfjes beginnen. Zo ontstaan Hipster wijken. Leuk om te merken dat onze kids deze wijken ontdekken en wij weer op Pier 39 rondhangen.
Maar ook echt leuk om te zien hoe de zeehonden die er massaal liggen, net een echt gezin vormen. De vrouwtjes liggen met hun jongen dicht bij elkaar op houten vlonders en de mannen liggen apart, het liefst alleen. Dit lukt echter nooit, omdat de jonge mannetjes ze voortdurend proberen er vanaf te duwen om zo zelf erop te kunnen gaan liggen. Ze zijn voortdurend bezig met het gevecht de ouderen te verdrijven. De oudere mannetjes delen af en toe een flinke mep uit en gaan zogenaamd weer rustig liggen.
Als je er een tijdje naar staat te kijken, word je er zelf doodmoe van. Maar wel confronterend, want zijn wij ook niet bezig onze jeugd te wijzen op hun plaats in de wereld, om daarna plaats te maken voor ze? Of is dat te filosofisch? Enfin, that’s life!
Alcatraz
Vanaf de Wharf en Embarcadero zie je Alcatraz liggen. Overigens wordt het door de Amerikanen 'The Rock' genoemd. De verlaten gevangenis op de onheilspellende rots, gehuld in de mist met krijsende meeuwen en waarvan ontsnappen onmogelijk was door de kou van het water, maakt het toch een beetje angstaanjagend. Maar we gaan er natuurlijk naar toe.
Deze tocht per boot is al ruim van tevoren thuis geboekt, je komt er anders niet op. Het blijft werkelijk fascinerend. Alle bekende gevangenen zoals Al Capone, Machine Gun Kelly en de Birdman komen aan het 'woord' op je walkman tour.
De tour laat je lopen door de cellen, je ervaart de kou, de ijzige wind en op de achtergrond hoor je het geschreeuw van gevechten en mislukte ontsnappingspogingen. Het is alsof je er zelf deel van uitmaakt. Dit alles maakt dat je blij bent er weer weg te kunnen. Brr wat een kilheid. Het is wel een echte aanrader. Het laat je ook de donkere kant van Amerika zien.
Afscheid
2 Augustus. Onze middelste dochter is jarig. Ze houdt enorm van cheesecake en laat nou net op de bovenste verdieping van het warenhuis Macy’s op Union Square een geweldige Cheesecake Factory zitten. Normaal moet je toch echt wel minimaal een uur wachten (of langer) voordat je een tafeltje krijgt, maar het is al laat en gelukkig krijgen we vrij snel buiten op het verlichte terras onder warme gasbranders een plaatsje.
We genieten van onze cheescake (2000 kcal per punt!) uitkijkend op Union Square met aan de overkant van het plein een prachtig verlichte reclame van Saks Fifth Avenue. Sommige plekjes zijn zoveel waard en het kost alleen maar een puntje cheesecake. Om met de woorden van onze jeugd te eindigen: OMG wat een heerlijke cake, fucking mooi uitzicht en ja ‘t leven is fissa!
Met pijn in ons hart nemen we de volgende dag afscheid van Juul. Hij gaat alleen terug naar Amsterdam, terwijl wij aan ons volgende avontuur beginnen in het wilde westen van Canada.
