Willen ze nog mee, kunnen wij wel genoeg bieden of gaan ze liever met vrienden en vriendinnen op pad? Moeten we nog rekening met ze houden en gaat het vriendje nog mee?
Dat zijn zo de vragen die ons steeds bezighouden aan het begin van ieder vakantieseizoen. Maar natuurlijk als er voor ieder wat wils is, gaat iedereen graag mee.
Al eerder reisden we met onze kinderen op jonge leeftijd 3 maanden in Amerika en Canada. Graag wilden ze nog een keer zo’n geweldige reis maken, zeker nu op oudere leeftijd.
Vliegen, nog een keer in de camper reizen, van de prachtige natuur genieten en de hippe steden bezoeken, dat zou het in grote lijnen zijn, de vakantie van vroeger in het kort,12 jaar later.
Vooral voor onze jongste puber van 15 zou het indrukwekkend zijn om in het echt mee te maken wat hij tot nu toe alleen nog van films en foto’s kende. En ja, ook de vriend van onze oudste dochter wilde graag mee.
Planning
De reis werd ingedeeld in 4 trajecten: 1. Bezoeken van Washington DC, 2. Los Angeles, 3. met de camper van Los Angeles naar San Francisco en 4. als laatste vliegen naar Seattle, van waaruit we starten met de 4-daagse 'back to basics' tocht met gids in het regenwoud van Vancouver Island aan de Stille Oceaan.
Over elk van die 4 trajecten schrijf ik de komende weken een blog. Ik hoop dat jullie het met plezier lezen en er zelf leuke ideeën mee op doen.
Denk je is fissa, YOLO en OMG…. werden opgenomen in de voertaal, waardoor bij gebruik door papa en mama iedereen weer dubbel lag. Maar goed, we hebben ons aangepast, voor ieder wat wils.
Uitleg:
Denk je is fissa: je denkt zeker dat ’t feest is, enigszins sarcastisch bedoeld
YOLO: You only live once: Je leeft maar 1x, excuus om iets te doen en er niet te lang over na te denken
OMG: Oh my God: uitroep van verbazing of verrukking
Washington DC
35 graden, smorende hitte.
Iedereen komt van verschillende kanten ingevlogen. De laatste proefwerken op het voortgezet onderwijs zijn klaar en de laatste tentamens van het HBO en op de universiteit zijn ook afgerond.
Op zich al een klus om van verschillende schooltypen in verschillende delen van Nederland een overeenkomstige periode te vinden waarop je 4 weken weg kunt. Wel lang, dat geef ik toe en luxe? Ja dat ook, zo hebben wij het wel ervaren!
Net aangekomen in ons hotel. Het ligt aan de Potomac River bij de beroemde wijk Georgetown. Hier wonen de meer welgestelden, vooral veel politici. Madelin Albright kun je er zo tegenkomen.
Ook een geliefde plek voor journalisten. Zo staat er o.a. het grote Watergatecomplex, waar de basis werd gelegd voor de ondergang van president Nixon door het Watergateschandaal in 1972.
Georgetown is een hele gezellige wijk met prachtige winkels, kanaaltjes met naar Hollands voorbeeld gemaakte sluisjes,
leuke restaurants uit alle windstreken, prachtige Oudengelse huizen en mooie terrassen aan de Potomac River.
Zoveel monden, zoveel smaken
Oke, wat gaan we eten? Altijd een lastige vraag, zeker met 3 meiden die toch een beetje op de lijn willen letten en 3 mannen die altijd alleen maar honger hebben. Pizza, hamburger, fatsoenlijk restaurant? 'Nee, we gaan in het hotel eten, nee we zijn nu hier we eten ook hier,' OMG wat nu?
Dit dilemma wordt even uitgesteld als de meiden aan de overkant ineens de meest beroemde cupcakes winkel spotten, die altijd op TLC te zien is. Als logo de koepel van het Capitol, waarin DC Cupcakes staat met de vermelding wanneer er weer TV-opnames zijn.
Niet te missen, alles is roze. 'Jeee,' daar moeten we naar binnen. In de rij buiten krijg je al een overzicht met alle cupcakes.
Van red velvet tot aan peanutbutter en natuurlijk ook cupcakes van overheerlijke cheesecake, je kunt het zo gek niet bedenken.
Binnen hangt een foto van de 2 zussen samen met Oprah Winfrey, met een certificaat van de lekkerste cupcakes van Amerika. Ja ja, ze zijn echt de lekkerste, zo ongelooflijk heeeeeerlijk.
Ze zijn zacht. Als je er in bijt voel je de room op je lippen wat een geweldige smaaksensatie geeft, monden vol, ogen beginnen te glinsteren, gezicht begint te lachen en dan is het even stil…. een zucht.... zalig! Dan nog een hap, dan van elkaar proeven, iedereen slaakt kreetjes van verrukking. Hier komen we nog terug.
We gaan weer naar buiten. Gelukkig de ergste trek is over. We kunnen nu rustig naar een restaurant zoeken. Het wordt Neyla, een Libanees-Mediterraans restaurant. De verse sappen zijn er een echte aanrader. Oh ja als de jong volwassenen alcohol willen moeten ze wel hun ID bij zich hebben.
Goed doorvoed lopen we over de Potomac bridge terug naar ons hotel. Op het midden van de brug worden we verrast door een prachtig uitzicht op een verlicht Washington DC met als middelpunt het Washington Monument, ook wel de naald genoemd, dat na de aardbeving in 2011de steigers staat om gerestaureerd te worden.
Vanuit het steigerwerk is een prachtige verlichting aangebracht. Velen vinden eigenlijk dat het zo moet blijven, ik ben het er mee eens.
Het Capitol
Voor de volgende ochtend hebben we een tour door het Capitol gereserveerd. In Amerika is het vaak goed geregeld. Je krijgt een bepaalde tijd dat je er moet zijn en dan hoef je ook niet lang te wachten.
Een gids die via zijn microfoontje te beluisteren is op de oortjes die wij hebben gekregen, vertelt ons kort de historie over de Oorlog tussen North and South, waarbij Lincoln heeft gezorgd dat zowel de oorlog als de slavernij werd beëindigd.
Veel andere beroemdheden staan er als beeld opgesteld. Ook een prachtig schilderij waarop Pocahontas in het huwelijk treedt. Voor ons dus best herkenbaar en leuk om eens door een Amerikaan uitgelegd te krijgen.
Dan mag je ook nog in de Senate zelf, onze Eerste Kamer. Er vinden diverse debatten plaats, waarbij een senator duidelijk de Obama care helemaal niets vindt.
Dan ineens een bekend gezicht, daar loopt John McCain. OMG het is hem echt. Zo raar om hem op een paar meter afstand van je te zien lopen. Zijn plastische chirurg heeft behoorlijk zijn best gedaan. Echt leuk.
Musea
We gaan weer de hitte in. Op naar het National History Museum en later nog naar het Air en Space museum. Hier draaien in Imax theaters in 3D prachtige films over o.a. het ontstaan van dinosaurussen en over het leven in de space shuttle: The dream is alive. Voor de films moet je betalen maar mooi dat alle musea op de Mall gratis zijn.
Aan de Mall ligt ook het Witte Huis. Helaas kun je er aan de achterkant niet meer bij. De mooie ronde galerij met witte pilaren blijft nu alleen nog maar een mooi plaatje tijdens het journaal. De voorkant is minder indrukwekkend. Wel heel cool is de sniper die boven op het dak staat met een enorm geweer en die af en toe naar ons zwaait.
Back to Georgetown
Vermoeid en hongerig gaan we op zoek naar eten. Iedereen vindt het toch het meest gezellig in Georgetown. Dus nemen we een taxi en laten ons voor $ 10,00 (€ 7,50 ) netjes afzetten bij Dean en Deluca in Georgetown.
Een zeer luxe winkel op eetgebied. Wijnen, kazen, broden, salades en ook kookgerei kun je er krijgen. Een traiteur die regelmatig in films te zien is. In Gossip girl, Hannibal en Nate en zegt in The Devil wears Prada dat hij een veel te dure Jarlsberg kaas heeft gekocht voor op zijn tosti bij Dean en Deluca. Nate is er niet, maar het is wel leuk om even binnen te kijken.
Ook hier weer wat moeite om overeenstemming te krijgen over het eten.
Iedereen wil zich aan iedereen aanpassen, met als gevolg dat we te vaak te lang over de keuze doen. Hierdoor daalt de suikerspiegel en het humeur bij de mannen te snel. Wij vrouwen zijn wel gewend onze honger uit te stellen (haha).
Een duidelijke afspraak wordt nu gemaakt: bij te lange twijfel nemen papa en mama de beslissing. Het gaat nu een beetje sneller. Dan zien we dat de DC cupcakes nog open is. Toch nog een keer cupcakes. Gelukkig zijn ook de mannen het er mee eens.
En de calorieën, YOLO.
Aftrainen
In het hotel is een gym, hier zijn onze oudste dochter en haar vriend regelmatig bezweet te vinden en ook ik loop er regelmatig mijn geplande afstanden gesteund door onze Belgische Evy. Een echte aanrader.
Zelfs een klein binnenzwembadje ontbreekt niet wat voor de andere 2 kids weer aantrekkelijk is, vooral die leuke lifeguard in het piepkleine zwembadje is voor de 19 jarige dame een aanwinst. Zo is er voor iedereen wat, gelukkig ook WIFI.
Alleen op pad
De laatste dag breekt aan. Het is duidelijk dat alle kids er wel even tussenuit willen zonder pa en ma en dat lijkt pa en ma ook een goed idee. Ze hebben zelf het Crime museum uitgezocht en gaan er met de metro naar toe. Een goede keuze bleek.
Beruchte moordzaken met spraakmakende criminelen worden er uitgebreid behandeld, zoals Al Capone. De auto van Bonny en Clyde staat tentoongesteld, doorzeefd met kogels. Je kunt zelf schieten op een schietbaan, een kluis kraken en als klap op de vuurpijl CSI spelen, door een moord te ontrafelen. Wij zijn netjes naar het American Indian Museum geweest. Ook leuk, o.a. wilde zalm en buffel gegeten.
Terug in het hotel zijn de youngsters 'moe' en willen graag de contacten bijwerken. Denk je is Fissa, mooi niet, we gaan nu het donker is nog naar het Lincoln Memorial en naar het bronzen beeld van Einstein.
We krijgen ze mee en als we op de tegel staan boven aan de Mall met de woorden 'I have a dream', krijgt iedereen vochtige ogen. Hier stond Martin Luther King. Wat moet dat een indrukwekkend gezicht voor hem geweest zijn, zo voor het Lincoln Memorial, uitkijkend over de Mall met honderd duizenden mensen voor zich.
Het standbeeld van de zittende Lincoln is prachtig wit uitgelicht, wat een enorme indruk achterlaat. Met de taxi rijden we door naar Einstein. Kennelijk minder vaak bezocht, want de taxichauffeur moet anderen erbij halen om uit te zoeken waar het beeld staat.
Als we aankomen zien we een ongeveer 5 meter hoog beeld van een zittende Einstein. Zijn vriendelijk blik laat je teruglachen, in een mum van tijd zitten we allemaal bij hem op schoot. Zo nemen we in deze zwoele nacht afscheid van Washington DC.
