Moederdag in Urfa bij de Koerdische vrouwenvereniging: 'geen onderscheid tussen moeders'.
'Het is zo'n warme plek,' zegt Emine, onze Koerdische reisgenote, naar aanleiding van de hartelijke ontvangst bij de Koerdische vrouwenorganisatie in Urfa, Oost Turkije.
Ze vieren vandaag moederdag, ruim honderdvijftig vrouwen, mannen, jongeren en kinderen, hebben zich in een zaaltje verzameld. De oudere vrouwen zitten op de groene plastic stoelen gezellig met elkaar te kletsen. Velen dragen witte hoofddoeken, het symbool van de vrede. Het doet ons denken aan de Argentijnse moeders die ook met hun witte hoofddoekjes streden voor de terugkeer van hun vermiste kinderen.
Strijden voor rechten
Aan de muur hangen verschillende gekleurde posters met de tekst: 'wij willen onze taal, identiteit en kinderen terug'. Koerden in Turkije strijden al dertig jaar voor deze rechten. Ruim 30.000 slachtoffers zijn inmiddels gevallen, waaronder veel jongeren en kinderen. Sinds 2013 zijn er onderhandelingen gaande met de Turkse overheid en iedereen hoopt op vrede.
Een aantal jongeren vindt ons bezoek erg leuk en gaat spontaan voor ons op het balkon dansen, onder luid tromgeroffel en gezang. Daarna wordt iedereen naar binnen geroepen om te beginnen met het programma.
Emotioneel betoog
Een vrouw van middelbare leeftijd, met een witte hoofddoek en een gekleurde lange jurk, steekt een emotioneel betoog af over de rol van moeders in de oorlog 'Moeders hebben de meeste pijn,' zegt ze. Ze vervolgt haar verhaal: 'we mogen geen onderscheid maken tussen moeders, alle moeders lijden die hun kinderen verloren hebben.'
Hierna treedt een band op die liedjes speelt met als thema ‘moeders’. Het programma gaat dan nog de hele middag door, maar wij moeten vertrekken naar de volgende afspraak.
Wordt vervolgd!
