Als je 42 bent, gaat trouwen en je je dus opnieuw in een trouwjurk gaat hijsen, bedenk dan even dat je, al zou je het graag willen, geen 22 meer bent.
Uiteindelijk koop je toch bruidsmodegidsen en drukt je jouw lief een boek in zijn handen en zegt daarbij:
'Maak maar ezelsoortjes van wat jij leuk vindt.' Ik kijk op een gegeven moment na een minuut of 10 naar rechts en zie het boek trouwen. Zeg maar als een waaier steeds dikker worden (bijna overal ezelsoortjes).
'Ja', zegt hij, 'ik vind alles mooi'. Maar direct zegt hij er subtiel achteraan: 'Dit zijn wel allemaal jonge modellen met wespentailles'. Ik kijk hem aan, trek mijn wenkbrauw op en zeg lachend: 'Gelukkig pas jij nog in een smoking met maatje 50 en trek jij volle zalen!'
10 Jaar geleden zou ik hier een bloedverziekende bonje om krijgen. Maar nu lach ik erom. Het wordt dus duidelijk geen Assepoestersjurk, want die is van achteren leuk tot het moment dat ik mij omdraai en je wel een Assepoester ziet maar dan een hele oude.
'Ja maar', zegt hij zacht, 'ja, nou nee, ik bedoel het anders, ik vind je altijd mooi hoor'. 'Zeg jij nou maar niets meer want dit ga jij niet meer binnen een uurtje goedpraten vriend,' zeg ik. 'Maar wat ben ik blij voor de foto's straks want er staat in ieder geval wel een prins op!'
Lachend en hoofdschuddend loopt hij richting zijn kantoor. Het zet mij toch aan het denken. Daar waar altijd de 5 van iets in de 50 op de weegschaal stond, is het na mijn 38e levensjaar een lage 6 geworden. Er worden al lang geen bikinifoto's meer gemaakt, behalve staand in het water tot daar waar de buik begint zeg maar.
Dus zeg maar uit het water komend tot net onder de borsten. Een soort dat je ziet in een James bond film alleen stopt de scène iets vroeger.
En lang leve de iPhone waarmee je foto's kunt verwijderen of enigszins zo kunt belichten dat je nog denkt yes. Daar waar het bij de man wel lekker staat zo een buikje is dat bij de vrouw toch iets anders. Maatje 34/36 is inmiddels al stilzwijgend ingeruild voor een goed zittende 38.
Ik vind ook altijd wel een excuus voor chocolade. Het is vrijdag, die of die is jarig, nee nu mag het want ik ben ongesteld, ja nee het is vakantie, Sinterklaas, Kerst.
En nu is het dus Pasen althans bij Leonidas en bij ons thuis en Pasen duurt dus al een maand in huize Janssen-Cousin. En eitjes op tafel staan nu eenmaal leuk bij tulpjes, vooral witte tulpjes met witte eitjes.
Terug naar de bruidsjurk. Wordt het een mooie jurk met een lage rug? Prachtig als je staat tegen een muur.
Een jurk met een mouwtje? Aangezien ik van zwaaien houd en dansen en ik erg van het aaien ben.
Daar bedoel ik mee, aanrakerig naar mensen en omdat er continue een fotograaf is, moeten er heel wat Beatrix fotoarmpjes worden weggegooid als ik een strapless jurk aantrek. Je blijft ook zo heisen want strapless jurken gaan afzakken.
Dat is niet erg als je 22 jaar bent maar wel bij 42 is dat heel raar. De prins komt weer teruggelopen, pakt de doos bonbons van tafel, steekt er 1 in zijn mond en kiest zonder enige schaamte de volgende bonbon uit.
'Zal ik in jacquet gaan', vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Waarom niet met chocolade in de mond'. Ik antwoord: 'Omdat er geen pinguïns bestaan die verkleed gaan als olifantjes, daarom niet.'
Heerlijk die voorbereidingen op het huwelijk van het jaar! Maar het komt allemaal vast goed!
