Ik krijg een tip van een vriendin. Ze heeft een kennis die allerlei exotische soorten planten kweekt.

Hij groeit uit zijn jas en heeft geen tijd meer om de telefoon aan te nemen en allerhande administratief werk te doen.

Hij zoekt een parttime secretaresse. Het bedrijf is dicht bij mij in de buurt. Ik waag het erop en stap binnen.

Nieuwe job

Ik geef de eigenaar een hand en stel mezelf voor. Eerlijkheidshalve is administreren niet mijn ding, maar al doende leert men, zegt mijn moeder altijd, dus bluf dat ik eerder dit soort werk heb gedaan.

Hij vraagt mij mee te lopen naar zijn kantoor. Na een aantal afspraken zijn we eruit. Ik kom drie dagen per week van 09.00-14.00 uur voor hem werken en heb zo ruim de tijd om Jaapie naar school te brengen en weer op te halen.

Ruud

De eigenaar heet Ruud. Hij is kalend, klein van stuk, grijs en mager. Ook al is hij pas eind dertig. Hij heeft iets vrouwelijks over zich. Hij praat zacht en heeft lieve een glimlach op zijn gezicht.

Er hangt een druppel aan zijn neus en er steekt een haar uit. Gelukkig is hij totaal mijn type niet, anders ga ik weer dromen dat we samen het bedrijf gaan runnen.

Ik val op grote mannen en ben zelf 1.76 meter. Ruud is twee centimeter kleiner. Als hij mij van alles uitlegt op kantoor, ruik ik zijn onfrisse adem.

Langer dan noodzakelijk

Het is een leuk baantje en heb het naar mijn zin. Ruud is een aardige man en legt mij keer op keer uit wat en hoe te doen. Naarmate de tijd verstrijkt blijft hij langer dan noodzakelijk in het kantoor, de gesprekken worden meer privé.

Hij heeft veel gereisd en vertelt over India, Peru en Azië. Ik knik geïnteresseerd en heb geen idee waar hij het over heeft.

Voel me een sufferd en in gedachten hoor ik Miep, de buurvrouw van mijn moeder, roepen: 'Als je naar het buitenland wilt, moet je naar de Albert Cuyp gaan'!

Hapje eten

Hij geeft me complimenten over mijn werk en kijkt elke keer een beetje vrolijker als ik binnenstap.
Daardoor voel me gevleid. 

Op een vrijdagmiddag vraagt hij of Jaapie bij zijn vader is. Ik zeg ja. Hij nodigt me uit om mee te gaan naar Zandvoort om een hapje te eten.

Ik twijfel en ben bang dat het meer wordt dan alleen een hapje. Ruud is heel aardig, maar hij is mijn type niet. Mijn innerlijke stem doet een poging me te weerhouden. Ik sta al met één voet in het drijfzand.
'Ja, gezellig,' zeg ik iets te luid. 'Kom je mij halen?'

Thuis ga ik douchen en trek iets pikants aan. Niet hoerig, een subtiel bloesje dat net iets te vaak van mijn rechter schouder glijdt. Ik probeer mezelf te overtuigen, terwijl ik ruimschoots haarlak gebruik, dat het alleen eten wordt met de baas, meer niet!

Romantisch

Als we op een terras in Zandvoort zitten, kwebbelen we over van alles en nog wat. Na een paar glazen witte wijn ziet hij er best goed uit. Lachend stelt hij voor om de stoelen op het strand te zetten om naar de zonsondergang te kijken. Ik voel me net Shirley Valentine en vind het best romantisch.

Hij zet de stoelen naast elkaar. We kijken naar de zonsondergang. Terwijl hij zijn arm over mijn schouder legt, voel ik mijn andere voet het drijfzand inzuigen... plop. Hij zegt zacht dat hij mij een zeer mooie vrouw vindt.
Ik glimlach en geef me over. We kussen. De geur voor lief nemend. Hij brengt me keurig naar huis.

Ik wuif alles weg

Binnen een paar weken hebben we een relatie. Ik ben niet verliefd, maar doe alsof. Alles wat aan Ruud onaantrekkelijk is, wuif ik weg. Mijn hoge hakken laat ik voor wat ze zijn en stop hem vol met pepermunten.

Stiekem hebben we seks tijdens de lunch. Helaas zie ik dat er een uurtje minder uitbetaald wordt van mijn weekloon. Ruud kookt verrukkelijke maaltijden en vertelt met passie over zijn verre reizen en avonturen. Jaapie vindt hem wel oké.

Afknapper

Op een ochtend draait slaperige Ruud zich naar mij toe en vraagt of hij die dag mijn onderbroek aan mag. Ik heb een oude verwassen van de Hema aan. 'Mijn onderbroek, deze?, die is je toch veel te groot man,' zeg ik verbaasd.

Hij kijkt hoopvol, glimlacht en knikt ja. 'Zal ik een schone voor je pakken,' vraag ik nog steeds van mijn stuk.
'Ik wil graag deze', zegt hij al wijzend naar mijn tent.

Met tegenzin trek ik mijn onderbroek uit en geef hem aan Ruud. Hij trekt hem aan en loopt er trots mee door de slaapkamer. Mijn slip lubbert aan zijn kont, hij lijkt op een sumoworstelaar met anorexia.

't Is een verschrikkelijke afknapper. Ik doe mijn best om het normaal te vinden. Wat faliekant mislukt.
Ruud straalt en ik heb het gevoel n een verkeerde film te zitten. 

Was net zo'n leuk baantje

Zijn onaantrekkelijkheden komen als een boemerang terug. Als hij naast me ligt te slapen, vraag ik mij af hoe hij eruit zou zien als hij 90 jaar is.

De geur uit zijn mond lijkt elke dag sterker te worden en die haar uit zijn neus ziet eruit als een pruik. Hij blijft lief en aardig en ik word knorrig en kortaf.

Ik ben boos op mezelf waarom ik niet geluisterd heb naar dat stemmetje. Zie niet alleen de relatie in het water vallen, maar mijn baan kan ik ook wel schudden. Was net zo'n leuk baantje! Het is altijd achteraf.

Ruud kookt

Langzaam bereid ik me voor om aan deze relatie een einde te maken. Met een hint hier en daar: vanavond niet en bel je van de week nog wel..., snapt hij de boodschap. Ruud stelt voor om voor mij te koken en hij wil graag een goed gesprek. Het liefst pak ik mijn biezen.

Mc Donald

De tafel is gracieus gedekt. Hij zet gerechten op tafel, die amper uit te spreken zijn.
Niets ontbreekt: kaarsen, goede wijn en de juiste muziek en eet alsof ik bij Mc Donald zit.

Ik haat mezelf, ben onduidelijk en zeg dat het niet meer zo lekker loopt tussen ons. Hij doet poging voor poging om de relatie te redden. Na wat getouwtrek over: ja maar jij... en toen had ik..., hak ik de knoop door.

Zijn glimlach verdwijnt en zijn ogen worden grauw. Nors zegt hij dat ik per direct ontslag krijg. Hij hoeft mij niet meer te zien. Hij stopt het vakantiegeld wel in mijn brievenbus.

Het dingetje

Als ik naar huis fiets, ga ik nog even langs mijn buurtkroeg Het Dingetje. 'Hé, Hansje, wat kijk je triest',
zegt Wim, de eigenaar. Hij was voorheen taxichauffeur, zo'n echte Amsterdammer.

'Ja, weer gezeik man,' zucht ik. 'Ik had een relatie met mijn baas, heb het uitgemaakt en nu ook nog mijn baantje kwijt,' zeg ik weemoedig. 'Ach die Hansje toch, wil je een fluitje wit van mij'?' 'Is goed Wim, lekker.' 

'Wimmy'! roepen twee stamgasten als ze binnenkomen. 'He, Hans, what's up', vragen ze lacherig. 'Ze heb met haar baas lopen klooien', lacht Wim. 'Nou is ze d'r baan kwijt'.

'Je bent altijd de haas als je klooit met de baas', zegt Frits, één van de vaste stamgasten die het niet kan laten om overal een rijm op te maken.

Ik ga op zoek naar een nieuw baantje en hoop dat de eigenaar gay is, met een bochel!

Geschreven door: Hansje van der Spoel