Een scheiding is een ingrijpende en pijnlijke gebeurtenis op zich.

Maar hoe pijnlijk is het om na je scheiding je ex-partner nog 12 jaar lang maandelijks te moeten onderhouden?

Twaalf jaar partneralimentatie betalen, dat is toch uit de tijd? Het is een wetgeving die naar mijn mening de hebberigheid van sommige ouders (en hun advocaten) vergroot en die zich uitbreidt naar het financiële terrein. Dus inderdaad, dan wordt het een financieel paradijs.

De wetgeving stamt uit een periode waar de rolverdeling man/vrouw nog werd toegejuicht door het stereotype stoffige imago. De huidige tijd biedt immers alle mogelijkheden tot zelfontplooiing en ontwikkeling. Zelfstandigheid betekent ook vrijheid!

Als de alimentatie 'gerechtigde' nog erg kleine kinderen heeft of niet in staat is om een eigen leven op te bouwen, is het natuurlijk een heel ander verhaal. Maar als deze persoon gezond is, zo goed als volwassen kinderen heeft, in staat is om op eigen benen te staan, waarom kan het dan zo zijn dat deze maandelijks een bedrag/salaris ontvangt voor zichzelf, puur vanwege wetgeving?

Als je na 25 jaar boventallig wordt bij een bedrijf dan krijg je maximaal 2 jaar een gedeeltelijke uitkering. Deze 2 jaar zijn inderdaad noodzakelijk om een nieuwe baan te zoeken en/of je te ontplooien, zodat je financieel op eigen benen kunt staan. Waarom zou deze periode na een scheiding langer moeten zijn?

Na een huwelijk van méér dan 15 jaar zou je dan je ex partner 12 jaar lang moeten onderhouden? Kom op zeg, waar zijn we mee bezig in Nederland?

Profiteren is een slechte eigenschap en dit moet je zelf niet willen. Ontwikkel jezelf zodat je zelfstandig kunt zijn op alle fronten. Op deze manier kun je beiden een nieuw leven opbouwen zonder (financiële) verplichtingen naar elkaar. Dit komt ook ten goede aan de kinderen.

Want hoe kun je nu goed en respectvol met elkaar omgaan als ouders/ex-partners als de een de ander financieel moet onderhouden?

'De moderne mens staat essentieel alleen, hij moet op eigen benen kunnen staan en alles zelfstandig kunnen doorstaan'
Bron: Die Fröhliche Wissenschaft