Een relatiebreuk verwerken gaat nooit zonder slag of stoot.

Maar uit elkaar gaan als je twintig of dertig bent, heeft andere consequenties dan na je vijftigste, wanneer de tijd die achter je ligt langer is dan de toekomst voor je.

Hoe anders is een scheiding na je vijftigste?

Louis is zeker geen uitzondering, weet Bea De Rouck, auteur van 'Uit elkaar. Een relatiebreuk na vijftig'.
'Waar scheiden na je vijftigste enkele decennia geleden hoogst uitzonderlijk was, gebeurt dat vandaag heel regelmatig.

Een aantal factoren helpen dat verklaren. Eerst en vooral is er de versoepeling van de echtscheidingsprocedure, waardoor scheiden nu veel makkelijker kan dan vroeger.

Maar minstens zo belangrijk is de veranderde moraal: vroeger was het heel normaal dat je je ten dienste stelde van je gezin; dat deed je gewoon, zonder je daar veel vragen bij te stellen.

Vandaag zijn persoonlijke ontplooiing en zelfrealisatie veel belangrijker geworden. Als dat niet lukt binnen dat huwelijk, zijn mensen vandaag veel sneller geneigd om voor zichzelf te kiezen en uit die relatie te stappen.

Ook de samenleving begon trouwens heel anders aan te kijken tegen echtscheidingen. Vroeger was dat veel meer een taboe, maar nu is het deel gaan uitmaken van ons denken over relaties.

En dan is er ten slotte ook nog de toegenomen levensverwachting. Vroeger was scheiden na je vijftigste 'niet meer de moeite', maar nu ben je op je vijftigste niet langer oud en vinden veel mensen het wél nog de moeite om een nieuwe start te nemen'.

Project ten einde

Voor haar boek interviewde De Rouck niet alleen deskundigen, maar ook mannen en vrouwen die na hun vijftigste plots weer alleen verder moesten. Sommigen omdat hun partner hen verliet, anderen omdat ze zelf een eind maakten aan hun relatie. Maar allemaal hadden ze minstens een halve eeuw levenservaring.

Bea De Rouck: 'En dat is toch wel een wezenlijk verschil met scheiden op jonge leeftijd, omdat het ervoor zorgt dat je ook heel anders in het leven staat. De flexibiliteit en de soepelheid die je als jong mens nog hebt,
wordt heel wat minder als je al wat ouder bent.

Je zit veel harder vast in patronen en die loslaten om er nieuwe toe te laten, dat is niet meer zo evident'.

De redenen waarom vijftigplussers uiteindelijk beslissen hun relatie te beëindigen, zijn even divers als bij dertigers of veertigers die voor een relatiebreuk kiezen. Al kun je natuurlijk de vraag stellen waarom ze al die jaren wél bij hun partner zijn gebleven om dan uiteindelijk alsnog te kiezen voor een echtscheiding.

Wanneer een van beide partners verliefd wordt op een ander, is het antwoord op die vraag heel simpel. Ze zien een nieuwe kans die ze met beide handen willen grijpen.

Maar er zijn ook heel wat vijftigplussers die hun partner verlaten zonder dat er een derde in het spel is.
Bea De Rouck: 'Vaak heeft het te maken met niet langer gemotiveerd zijn om in een relatie te investeren.

Als je jong bent, heb je heel wat gezamenlijke projecten: de kinderen, een huis dat je moet afbetalen...
Precies die gezamenlijke projecten motiveren je om in je relatie te investeren, zelfs al is ze misschien niet helemaal ideaal.

Maar op een bepaald moment kan die motivatie wegvallen. De kinderen zijn het huis uit, het huis is afbetaald. En al die kleine dingen die je vroeger wel bereid was een plaats te geven, die je vroeger wel accepteerde,
komen plots veel meer op de voorgrond.

Je wordt veel meer geconfronteerd met 'de naakte man' of 'de naakte vrouw' met waarmee je samenleeft en dan komen mensen soms tot het besluit dat ze niet langer hun leven willen delen met die partner'.

Weer gelukkig

In tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten kwam Bea De Rouck erachter dat het niet per se de partner is die vertrekt, die op termijn het gelukkigst uit de scheiding komt.

De Rouck: 'Het is niet omdat je weet wat je niet meer wilt, dat je ook altijd weet wat je dan wél wilt. En als je het al weet, dan moet je dat nieuwe leven dat je voor ogen had ook nog waarmaken.

Bovendien draagt de partner die vertrekt daar onvermijdelijk toch ook iets van mee. Schuldgevoelens om wat hij of zij zijn gezin heeft aangedaan, bijvoorbeeld, maar ook twijfels of hij of zij het nu echt wel beter heeft dan voorheen.

Weet je, vaak neemt zo iemand de ontevredenheid die hij of zij in de relatie voelde gewoon mee, omdat die ontevredenheid in hem- of haarzelf zat. Terwijl de partner die achterblijft misschien zelf nooit voor een scheiding zou gekozen hebben, omdat hij of zij wel vrede had met de relatie zoals ze was, omdat hij vooral de positieve kanten zag en gewoon beter in zijn vel zat.

En als hij dan de kans krijgt om de breuk een beetje te verwerken, zie je niet zelden dat die tevredenheid zich opnieuw installeert en dat hij zich ook in zijn leven als single weet te schikken, er de positieve kanten van kan zien.

Voorwaarde is natuurlijk wel dat je niet blijft vastzitten in een slachtofferrol, benadrukt De Rouck. Als je er vanuit gaat dat iemand anders jou geluk maakt en vasthoudt aan een patroon van de ander de schuld geven, dan kom je geen stap verder'.

Sterke vrouwen

Nog zo'n verrassende vaststelling die Bea De Rouck deed, was dat gescheiden vrouwen het uiteindelijk vaak beter stellen alleen dan gescheiden mannen, ook al lopen ze meer risico om het financieel moeilijk te krijgen.

De Rouck: 'Veel van deze vrouwen zijn nog in een heel traditionele context opgegroeid, maar door de maatschappelijke veranderingen in de voorbije decennia, hebben ze in de loop van hun huwelijk vaak een grote innerlijke groei doorgemaakt.

Als ze dan plots alleen komen te staan, ontdekken ze niet zelden dat dat ook kansen biedt. Kansen om nieuwe contacten te leggen, met vriendinnen van alles te gaan doen, zich een nieuwe hobby aan te meten, noem maar op.

Bovendien zijn vrouwen er doorgaans ook beter in om dingen uit hun binnenwereld met anderen te delen.
Ze praten met hun vriendinnen of volwassen kinderen over wat hen bezighoudt en schrikken er niet voor terug om ook moeilijke, intiemere onderwerpen ter sprake te brengen.

De huidige generatie jonge mannen heeft op dat vlak een serieus inhaalmanoeuvre gemaakt, maar voor hun vaders en grootvaders is praten over hun binnenwereld meestal allesbehalve evident.

Niet zelden is hun huwelijkspartner de enige die écht dingen over hen weet. De mannelijke vijftigplussers blijven bijgevolg nogal eens op hun mentale honger zitten als hun partner bij hen weggaat.

Waar mannen dan weer wel in het voordeel zijn, is dat ze puur mathematisch meer kans hebben op een nieuwe partner. Mannen kunnen gerust een relatie aanknopen met een vrouw van tien of vijftien jaar jonger, maar als vrouw is dat veel minder gebruikelijk'.

Toch pleit De Rouck ervoor een nieuwe relatie nog een kans te geven. 'Toen mijn eigen relatie enkele jaren geleden spaak liep - ik was ook al vijftigplus -, was ik ervan overtuigd dat ik nooit nog een nieuwe relatie zou willen, maar daar ben ik door al mijn gesprekken met lotgenoten toch anders over gaan denken.

Het is niet evident om opnieuw te beginnen, want je draagt een hele rugzak vol ervaringen mee. En je nieuwe partner ook. Maar anderzijds kom je op latere leeftijd ook veel sneller tot de essentie.

Als je erin slaagt je levenswijsheid en -ervaring te gebruiken om futiliteiten te onderscheiden van de essentie, dan denk ik dat zo'n nieuwe relatie veel succes op slagen heeft'.

Bron en website: goedgevoel.be