Verantwoorde literaire porno verslaving
Ik zal het maar eerlijk zeggen: ik ben verslaafd aan de ‘literaire’ porno vrouwenboeken en verslijt ze, kan niet stoppen met lezen en vaak branden mijn ogen van verlangen als ik de ‘stof’ tot mij neem.
Een jaar geleden kwam ik voor het eerst in aanraking met ‘Vijftig tinten grijs’ en sindsdien verslind ik die boeken. Ik kan geen donkere kaft met een grijze stropdas meer zien.
Gelukkig heeft de follow-up trilogie ‘Crossfire’ roestbruine manchetknopen op de cover, ‘Genevieve’ een rode stropdas en nu ben ik begonnen aan de ‘Ademloos’ trilogie. Daar prijkt echter een zachtroze roos op de voorkant.
Yep, ik lees ze allemaal, elke keer met evenveel enthousiasme. Daardoor heb ik ook allemaal overeenkomsten kunnen ontdekken:
- De mannen zijn allemaal schathemel rijk
- Gebouwd als God op alle fronten en ook altijd ‘hard’ waar ze ook zijn
- De man of de vrouw is lichtelijk verknipt door traumatische jeugd
- De butt plugs en handboeien zijn niet aan te slepen
- De vrouwen komen van een broeierige blik al klaar
- Hoe heftig het boek ook is het heeft bijna altijd een ‘Libelle’ einde van lang en gelukkig in alle zoetheid
En toch blijf ik ze lezen en kopen. Mijn stapel ‘moet ik nog lezen’ verstoft, omdat deze schatjes altijd voor gaan. Ik weet nog goed dat ik vorig jaar zomer op Schiphol deel II wilde kopen, de vrouw bij de kassa zei ongevraagd: weet je wel dat het deel III is? Deel II ligt verderop. Zegt genoeg over de hype en dat ik niet de enige ‘addict’ ben. Waarom toch? Is het herkenbaar?
Ja, alleen is het bij mij op sommige punten anders dan de boeken, namelijk:
- Geen Audi A6 Hydrojet maar een merkloze scooter
- Geen personeel wat calorie arme maaltijden geruisloos serveert maar; 'schat doe mij maar een biertje'
- Geen lofts/penthouses en buitenhuizen all over the world, maar een maisonnette in een Amsterdamse buitenwijk met antieke keukentafel
- Geen waterdichte contracten waarin staat waar ik mij allemaal aan moet houden en gehoorzamen maar vrijwillige spontane partijen
Wat wel heel erg herkenbaar is, is het verlangen, de passie, het ongeremde en het dierlijke. Ik denk dat elke vrouw dat wel herkent of in zich heeft. Of het naar buiten komt is een tweede. Ikzelf zou niet kunnen zonder de passie en heb het gelukkig ook meerdere malen mogen ervaren. Ik weet hoe het is om slappe knieën te krijgen als hij alleen al aan komt lopen. Hoe je aan niets anders kan denken op het moment dat hij je stout aankijkt. En hoe na een fantastische vrijpartij zelfs de Bijlmer prachtig lijkt op een regenachtige dag.
Tja, ik ben gezegend dat ik het allemaal ken en hopelijk nog lang mag ervaren. Vandaar denk ik mijn verslaving aan die boeken, ik kan ook niet wachten om straks op mijn strandbedje deel II en III te lezen van ‘Ademloos’. Ik hou jullie op de hoogte!
Lees verder:
