Drie keer scheepsrecht?
Het mooie aan het leven is dat er dingen kunnen gebeuren die je nooit van te voren had kunnen bedenken of vermoeden.
Daar horen natuurlijk ook minder leuke dingen bij, maar daar ga ik het deze keer niet over hebben. Ik was dus onlangs op vakantie,
zie blog IV, een droomvakantie.
Alle dingen die ik van te voren had bedacht, zijn uitgekomen.
Het weer was fantastisch, de zon deed mij meer dan goed, enorm gelachen en gewoon de hele dag druk zijn met weinig dingen.
Je strandbedje meedraaien met de zon is al voldoende inspanning.
Los van het lekkere eten, de lieve vrienden en mooie omgeving. En dat je de boeken waar je thuis niet door heen komt nu wel uitleest. Door die factoren ben ik tot rust gekomen. Wilde ook echt niet naar huis. Ik moet wel zeggen, naarmate je ouder wordt het tot rust komen langer duurt dan een aantal jaar terug.
Plaats van bestemming
Op de reisdag, hoe kort je ook vliegt, voel ik mij altijd vies. Na op elkaar gepropt in de lucht te hebben gehangen, wachtend met zweet op je rug bij de gore bagageband, in de rij bij de autoverhuur (huur niet bij coldcar!!!), auto zoeken in de garage en op naar de locatie. Vakantie kan beginnen. Oh ja, in het donker ook nog de weg zoeken. Bij het huisje aangekomen blijkt er geen wc papier te zijn of koffie, laat staan een fles wijn. Winkels waren al dicht. Dus proostend met een glas water op het terras begint de vakantie nu echt… hoe bruisend kun je het ingaan?!
Ik ging er vanuit dat ik de volgende dag fris en fruitig de omgeving zou verkennen. Nou, als je tegen de 40 loopt is dat toch iets minder fris en fruitig. Dag 1 lagen we voor pampus en hingen geeuwend over ons karretje bij de supermecado om in te slaan. Doordat we niet helemaal ‘aan’ stonden namen we de gekste dingen mee. Maar goed, dag 2 ging al beter en na een week begon ik mij uitgeruster te voelen en gelukkig had ik daarna nog een week.
Week 2 zat ik in de stad. De vriendin waarmee ik in het huisje zat had met grote tegenzin het vliegtuig genomen en ik was neergestreken in een fantastisch hotel. Het had zelfs een zwembad op het dak. Hoe sexy kun je het hebben?! Ik zat dus te genieten van het uitzicht in de sky-bar met een mooi glas wijn en voelde mij helemaal happy, vrij en vol nieuwe energie. Op dat moment hoorde ik een nummer dat mij herinnerde aan mijn eerste echte vriendje E. Een nummer wat ik nog nooit eerder ergens anders had gehoord. Meteen kwamen al die herinneringen bij mij naar boven.
Hereniging
Op mijn 21e was ik met E. Met E. heb ik vier maanden in bed gelegen, gestapt, gekookt, geblowt en in bed gelegen en in bed gelegen. Vier fantastische droommaanden in de stad. E. is 8 jaar ouder dan ik, voor toen, was dat echt een verschil. E. heeft mij vele dingen laten zien en geleerd. Toen het na vier maanden uitging was ik daar dan ook best stuk van. E. had het namelijk met zijn vriendin uitgemaakt voor mij en na vier maanden merkte hij dat het toch nog niet goed was afgerond met ex. Dus maakte hij het met mij uit.
Heeft E. spijt van gehad, want na ruim een maand was het ook met ex uit. Maar goed, daarna kreeg ik een ander vriendje D. (beschreven in blog V) en dat was een kopie van E., maar dan minder spannend. Ik kwam E. een keer tegen in de stad toen ik uit was met D. en voldaan van zichzelf zei E: 'zeg die lijkt op iemand....'. Intens pissig keek ik hem aan en beende weg. Tja, de passie was nog niet verdwenen. Daarna hebben we elkaar niet meer gezien.
Tot vijf jaar geleden. Ik was op vakantie en hoorde een berichtje van E. op mijn voicemail. Dat hij mij graag wilde zien. 'Vaak aan je gedacht zei hij', had mij ‘gegoogeled’ en vond dat ik leuk en sexy was ‘opgedroogd’. Ik was op dat moment single en dacht: ach waarom niet. De beelden van met name in bed liggen flitsten door mijn hoofd en de afspraak was meteen gemaakt.
Dat na al de jaren de passie nog niet was vervlogen, bleek direct toen we elkaar in ‘Part II’ weer zagen. Alleen deze keer was E. nog niet helemaal gescheiden. Sterker nog, E. zat daar nog midden in. Hij had zich iets te vroeg bij mij gemeld. Ik kreeg al die scheidingsdrama’s over mij heen en E. was vaker verdrietiger dan vrolijk. Na een paar maanden besloot ik te stoppen. Het leek mij beter dat hij eerst die scheiding ging oplossen.
E. heeft in de afgelopen vijf jaar nog redelijk vaak contact met mij gezocht. Ik heb het alle keren afgehouden. Wilde het niet meer aangaan. Tot het moment in de bar met dat nummer. Dat nummer wat je nooit hoort. Pizzicato Five heet de band.
Jullie ooit van gehoord? Muziek uit ’95, wat ik 18 jaar later op vakantie hoor. It is a sign! dacht ik enthousiast en stuurde E. via Facebook een berichtje, om hem te laten weten dat ik dat nummer hoorde. Schreef nog heel nonchalant dat het just a memory berichtje was. Binnen 5 minuten zag ik een 1 in mijn inbox, het was E., helemaal blij om van mij te horen.
Eind goed, al goed
Om een lang verhaal kort te maken, een week lang hebben we ons suf gechat, nachten onrustig geslapen met de oceaan tussen ons in. Ook nog telefonisch gesproken na al die jaren live aan de lijn. Dat was al een bijzondere ervaring. Totaal in de wolken lag ik aan mijn zwembad te dagdromen. Een afspraak was ook gauw gemaakt. Zondagnacht op maandagmorgen kwam ik aan op Schiphol en in de middag kwam E. bij mij thuis langs.
Mijn nieuwe huis heeft hij nog niet gezien en het leek mij ook prettig om ‘in alle rust’ te kunnen bijpraten. Zullen we nerveus zijn? Zullen we elkaar nog leuk vinden? En is drie maal scheepsrecht? Of zal het niet alleen onze derde relatie worden, maar ook mijn derde grote liefde (zie blog V)? Daarop de volgende keer het antwoord.
