Vanmorgen vroeg vond ik een bericht in mijn mailbox dat niet voor mij bestemd was, maar wel naar mij gestuurd.

De man had nogal zijn best gedaan. Hij had het bericht aan alle denkbare providers gestuurd.

Hij wilde blijkbaar heel graag degene vinden waarnaar hij op zoek was. Gezien de inhoud van het bericht, snap ik dat ook wel, geloof ik.

Hij schreef namelijk dat hij blij verrast was dat de dame voor wie het bericht bedoeld was, zich meteen helemaal bloot wilde geven en openlijk durfde aan te geven zijn hoer te willen zijn die alle commando's zou gaan opvolgen. Hij zou het super vinden en wil het graag met de dame aangaan.

Een en ander moet wel bij haar thuis gebeuren, want hij is gebonden en niet vrij in zijn seksuele uitstapjes,
maar kan met zijn werk wel regelen dat hij er tussenuit moet voor een afspraak buiten de deur. Hij hoopt snel van haar te horen...

Bij de koffie bedenk ik me dat ik er eigenlijk wel iets van vind dat er dit soort werelden bestaan waarvan anderen niets weten. Dat de ene mens de andere zo kan belazeren. Dat het soms wel mode lijkt om een dubbelleven te leiden. Straks vragen we op een verjaardag nog aan elkaar: 'heb jij al een dubbelleven'?

Zelf ben ik nogal van openheid en eerlijkheid. Ik heb geen geheimen over mezelf. Niet voor mijn vrienden en niet voor mijn partner. Ik zie daar alleen maar voordelen in. Maar... ik weet dat het voor anderen anders werkt. Dat zie ik vooral als ik rondwandel in het datingcircuit.

Het gebeurt dat ik op Tinder getrouwde mannen uit mijn eigen netwerk tegenkom. Ik poog nog de optie van open relaties mee te nemen in mijn oordelen, maar als ik ze dan samen op een verjaardag zie, weet ik dat zij niet weet dat hij daar rondscharrelt.

Die mannen kennen mij dan natuurlijk ook, dus zullen wel pijlsnel naar links swipen. Maar toch. Gezien is gezien. En dan staan we opeens met een glaasje in de hand te babbelen over het weer.

Als ik me maar niet vergis... (haha).

Sandra
zizaschrijft.wordpress.com
facebook.com/zizaja