‘Empathie vindt plaats als we onszelf tegenkomen… in de geest van de ander.’ (filosoof Khen Lampert)
Empathie is de meest revolutionaire competentie die er bestaat. Ze is in staat een samenleving compleet te veranderen. Van strijd naar samenwerking, van ontevredenheid naar vrede, van reactiviteit naar creativiteit, van haat naar liefde.
De kracht van liefde
De Japanse onderzoeker Masaru Emoto vroor watermonsters in die tevoren waren blootgesteld aan negatieve of positieve woorden, gedachten, emoties of verschillende soorten muziek. Daarna maakte hij foto’s van de waterkristallen en stelde vast dat de positief beïnvloede watermonsters mooie en perfect gevormde kristallen opleveren, terwijl negatieve woorden, gedachten en emoties resulteren in lelijke, misvormde kristallen.
Aangezien de wereld en wijzelf voor zeventig procent uit water bestaan, hebben we met deze eigenschap van water de sleutel in handen om grote veranderingen te bewerkstelligen, zowel op persoonlijk vlak als op collectief en mondiaal niveau.
Waarom is empathie zo belangrijk?
Omdat je daarmee zegt dat de ander mag bestaan met zijn gevoel en denkwijze. En als jij dat bij de ander doet, dan doet de ander dat ook bij jou. Violá, daar is de ideale samenleving! Zo gemakkelijk kan het zijn.
‘Ieder mens wil begrepen worden. Dat is de basis van het bestaan. Alleen dan kun je groeien.’ ( Rogers)
Op dit moment maken we de transitie van het informatietijdperk naar het conceptuele tijdperk. Dat maakt dat er behoefte is aan de ontwikkeling van de rechterbreintalenten zoals creativiteit, samenhang en empathie.
In het informatietijdperk lag de focus op de ratio, analyse en specialisatie. Nu is er behoefte aan heelheid, synthese, aan de combinatie van beide kanten, concepten, verbanden zien, generalisatie, zingeving.
We willen allemaal graag een cultuur van verbinding, vrede en partnerschap. Daar legt empathie de basis voor. Empathie is begrip, inleving, samen, verbinding, groei, synergie.
Waarom tonen we zo weinig empathie?
Omdat we opgegroeid zijn in het rationele ik-tijdperk, waarin alleen wijzelf belangrijk en waren vooral ook onze ratio meer meetelde dan onze gevoelskant. We hebben mededogen uitbesteed aan sociaal werkers en verplegers en vertrouwenspersonen.
Vier redenen waarom we empathie tonen zo moeilijk vinden:
- Het verlangen naar dominantie (Suzann Keen)
-
Onze aangeboren neiging om iedere uitspraak te evalueren, te beoordelen en goed of af te keuren.
( Rogers) - Angst om kwetsbaar te zijn, om gevoel te tonen en kwetsbaar te zijn. ( Brené Brown)
- Luisteren met de ratio, maar de ratio kan gevoel niet begrijpen.
Wat doe je als je empathie toont?
Theresa Wiseman onderscheidt 4 voorwaarden:
- Je ziet de wereld zoals de ander die ziet
- Niet oordelen
- Je hebt begrip voor de emotie van de ander
- Communiceer dat je begrip hebt
Wat is er nodig om empathie te tonen?
- Luisteren
- Aandacht geven
- Je eigen mening en oplossingen voor je houden
- Je verplaatsen in de ander
- Herkennen en erkennen van gevoel
- De ratio in de wachtkamer zetten
- Train je empathiespieren
- Oefen met het herkennen van de emotie van de ander
- Oefen met het benoemen van de emotie van de ander
- Oefen met luisteren zonder te interrumperen.
- Moedig de ander aan zijn verhaal eens helemaal vertellen, zonder dat je een oordeel of oplossing aandraagt. Alleen het vertellen al is helend.
- Werk met de talking stick methode
Om je op weg te helpen geef ik je een mooi verhaal, een video en een aantal workshops die werkvormen bieden om te onthullen en te luisteren naar elkaar, waarin empathie de hoofdrol speelt.
Als je vragen hebt, dan weet je me te vinden.Ik hoop dat ik je heb kunnen inspireren met deze informatie.
Geniet van empathische verbindingen.
Verhaal
Oma was met haar kleinzoon Danny een dagje in de dierentuin. Er stond een lange rij voor de grimeurs die tijgerpoten op de gezichten van de kinderen schilderden. Danny wilde dat dolgraag en sloot aan in de rij. ‘Jij hebt zoveel sproeten dat er geen plaats meer is voor de tijgerpoten,' zei het meisje dat voor Danny in de rij stond tegen hem.
Vol schaamte liet Danny zijn hoofd hangen. Oma knielde bij hem: ‘Ik hou van je sproeten. Als klein meisje wilde ik altijd al sproeten hebben,' zei ze, terwijl ze liefdevol met haar vingers zijn sproeten streelde. ‘Sproeten zijn mooi.’ Danny keek op. ‘Echt waar?’ ‘Natuurlijk,‘ zei oma. ‘Noem mij één ding dat mooier is dan sproeten.’
Danny dacht even na en keek aandachtig naar het gezicht van oma en fluisterde: ‘rimpels.'
Video en worskhops volgen in deel 2!
