Onlangs was ik aan het fietsen met een vriendin die mij vertelde dat ze een nichtje had die wilde bidden voor mensen die het moeilijk hadden.

De mens waar ze voor wilde bidden moest wel zelf toestemming geven.

Dat vond ik nu zo lief!

We zouden allemaal wel willen helpen bij de opbouw voor een betere wereld maar weten vaak niet hoe.
We weten ook dat er mensen zijn die wel geloven in een hogere macht maar hiervoor nog niet durven buigen.

Bij de meesten van ons bestaat nog slechts een uitgedoofd geloof, een passieloos geloof, een vreugdeloos geloof. De bijbelse 'roofvogels' pakten het af.

Het lijkt een zinloos verhaal te worden om nog te geloven in een betere wereld maar hoe vaak is in ons persoonlijk leven gebleken dat vlak voor wij de moed opgaven er ineens iets gebeurde dat wij niet voor mogelijk hadden gehouden. Een totaal onverwachte wonderlijke ommekeer.

Abraham had zijn 'geloof' al vele malen opgegeven maar kwam iedere keer weer terug. 'Uw lijfelijke eigen zoon zal uw erfgenaam zijn' werd hem gezegd op zijn 75ste, maar hij had geen zoon en hij werd te oud.

Hij had vaak gezondigd, haalde streken uit, was een twijfelaar, maar ondanks dat werd hij toch gezien als een rechtvaardig mens. Uiteindelijk keerde hij steeds weer terug naar zijn geloof en ondanks zijn hoge leeftijd kreeg hij de erfgenaam die hem beloofd was.

Hij was ongeduldig en argwanend geweest en had steeds getwijfeld of wat hem beloofd was wel uit zou komen maar telkens herstelde zijn geloof.

Niet meer mee willen doen met de wereld, een gevoel van moedeloosheid, passieloosheid; daar waar je eerst nog vol vuur zat, het is bij velen gedoofd. We laten ons ontmoedigen door 'roofvogels'.

Ze nemen onze positieve gedachten mee, onze blijmoedigheid, ons saamhorigheidsgevoel,
ons authenticiteitsgevoel en we geven ze nog te eten ook. De roofvogels, de vijandige invloeden in ons leven, die ons vertrouwen proberen weg te nemen in de Bron, in God.

We willen het NU zien, we hebben NU hulp nodig 

De wereld is in pijn maar we zitten midden in de weeën van moeder Aarde en weeën leiden tot een nieuwe geboorte. We hebben allemaal wel kleine of grote wonderen en troost meegemaakt in ons leven.

Momenten dat je dacht: hier kom ik nooit meer uit! En al willen we het ons misschien niet meer herinneren,
na momenten van worstelingen volgde er kracht.

Wanneer zal alle pijn, ziekte, oorlog weggenomen worden zoals ons beloofd werd in de Bijbel. De medische wetenschap is machteloos. Nieuwe virussen, nieuwe ziektes, er komen er steeds meer bij want alles waar tegen gevochten wordt zal zich vermeerderen.

'Er zal recht komen en vrede', maar we zien constant het omgekeerde, dan weer hier dan weer daar. We zien duidelijk een protest van moeder Aarde. Tornado’s, overstromingen, aardbevingen. De aarde schiet de andere kant op.

Passievolle predikers geloven niets meer. Roofvogels namen hun passie mee. 'Zeg ons wanneer zal het geschieden'? en het antwoord was: 'Ziet toe dat niemand u verleide, jaag de roofvogels weg'.

'God zal de wereld vernieuwen. Oorlogen zullen er zijn en geruchten van oorlogen. Wees niet verontrust want het moet geschieden. Wees het zout in de aarde. Het is het begin der weeën'.

Ook ons persoonlijk leven heeft bij velen dit verloop gehad. Veel levens moeten eerst door de chaos met weeën om weer orde te krijgen en de oude situatie in liefde los te laten. Zo bouwen we weer aan vernieuwing.

We moeten zeker niet opgeven, niet oordelen en ondanks alles steeds in ons onvoorwaardelijke vertrouwen blijven. Hoeveel hadden we misschien al kunnen bereiken?

Een paar dingen hadden we achteraf kunnen doen, de roofvogels wegjagen. Roofvogels roven je vuur, je passie en je oorspronkelijkheid.

We zijn onderweg naar een nieuw paradijs op aarde. 'Heel de aarde zal MIJ kennen'. We moeten het samen doen! Ondertussen zien we dat de problemen zich opstapelen maar toch moeten we volhouden en vertrouwen hebben.

Aan het eind van je leven ga je steeds meer zwijgen en overdenken. Je ziet dat je door je gemaakte 'fouten',
je keuzes, je inschattingen, je oordelen, staat waar je nu staat en dat mogelijk die 'verkeerde' wegen je tot groei hebben gebracht.

Wie was blijven zitten waar hij zat omdat hij dacht dat dit zijn enige 'brave' pad was, zou wel eens bedrogen uit kunnen komen. Het blijkt ook dat het ons hart is en de oefening van ons hart, wat ons doet groeien.

We worstelen allemaal of we nou ons hart zullen volgen of de 'wijze' raad van onze ouders, vrienden of trends, er is niets wat het gevoel dat rechtstreeks uit het hart komt, kan vervangen: het echte gevoel wanneer je afgestemd bent op je hart.

Alleen dit gevoel kan een relatie aangaan want wie niet van zichzelf houdt en je gevoelens zijn niet authentiek, kan er ook geen relatie op afkomen. Dit is alleen mogelijk als je afgestemd bent op je hart.

Net als bij de bloemen, wanneer deze volledig tot bloei gekomen zijn, komen de bijen eropaf. De bloem zoekt niet de bij maar de bij komt op de bloem af! Een hart in bloei brengt ook relaties tot leven.

Het gevoel van verkeerde keuzes te hebben gemaakt

Had ik toen maar… gedachten van spijt, ze vloeien bij helder inzicht weg als sneeuw voor de zon. Het is iets onverklaarbaars. De weg die we namen, was kennelijk nodig om tot groei te kunnen komen, anders waren we blijven zitten waar we zaten en was het leven uit ons weggevloeid.

Dit inzicht is een soort buigen wat tot gevolg heeft dat wij onszelf kunnen vergeven. Ons gevoel kan weer stromen en onze dromen krijgen weer een kans. Daar krijgen we geen spijt van.

Misschien is er lijden, maar geen spijt. Want ieder mens moet zijn eigen door God gegeven element vinden.
Net als een vis niet kan verdrinken in water of een vogel niet uit de lucht valt omdat zij hun instinct volgen,
zo zouden ook wij instinctief ons hart moeten volgen. Het leidt niet tot de dood... het leidt tot leven!

Er bestaan lange gebedslijsten die ingeleverd worden bij kerken of bij mensen die nog geloven zoals het nichtje van mijn vriendin. Niemand weet dit en niemand zal ooit weten wat hun bijdrage is geweest voor de mensheid.

Ook dromen over een betere wereld, is een vorm van bidden. Moge al het goeds wat al die lieve mensen ons in stilte toewensen bij henzelf terugkeren. Dat is niet afhankelijk van geloof. Dat is gelukkig een natuurwet.