Dat verlicht zijn dat leek me wel wat. Maar wat moest ik daar allemaal voor doen? Lezen en nog eens lezen van alles dat allemaal over verlichting gaat.

Zo kwam ik er al snel achter dat het een bijna onmogelijke opdracht is. Zeker als je nog een beetje in de realiteit wilt blijven staan.

Buiten lezen moest ik wat doen, ik moest ervoor zorgen dat ik alles eruit had gehaald wat erin zat in de poging om verlicht te worden. Want zo werd mij beloofd: het was helemaal te gek! Je zou je eigenlijk nergens meer iets van aantrekken, je was nooit boos en nooit verdrietig en als iemand je auto in de prak reed, was je alleen maar blij want ach wat moest je met al die materie. Me 24/7 zo voelen, leek me wel wat.

Boeddhistische chant club

Ik ging op een Boeddhistische chant club, daar zou ik toch wel dichter bij mijn doel van verlichting komen?
Het was super, we zaten met z’n allen voor een mooi kastje met twee deurtjes en dreunden monotoon teksten op. Heerlijk... De meesten hadden een speciale ketting in hun handen die als ondersteuning diende dacht ik.

Waar die nu precies voor was wist ik niet maar de keer daarna had ik er ook een. Heel professioneel met het boekje ging ik zitten en trok een bijna verlicht gezicht. Mijn ketting was er een van plastic uit de juwelenkist van mijn moeder. Want ja wat als ik na twee keer was uitgekeken op die club, dan had ik me daar materie aangeschaft waar ik niets meer mee deed.

En buiten mijn missie om verlicht te raken, houd ik niet van troep dus recyclen met die hap. Daar zat ik met boekje en plastic ketting voor de chant kast tussen alle anderen. Die anderen zorgden voor een fijne sfeer het hielp wel mee dat er wat Japans en andere Aziatisch uitziende Boeddhisten bij waren. Dat geeft toch wat extra cachet. Dan heb je toch het gevoel dat het echter is.

Ik zat klaar en daar gingen we hoor, de voorganger begon en ik had goed geoefend met m’n cd en dat zou ik laten horen ook. Na een paar zinnen was ik de tekst al kwijt en moest in m’n boekje kijken. O jee en nu liet ik ook nog m’n ketting vallen. Niet getreurd, snel meelezen en opnieuw aanhaken.

Ik zat er weer in en het was een heerlijk gevoel. Lekker samen teksten opstampen en daar dan positieve gedachten aan verbinden. Iedereen was positief gestemd en ik voelde me lid zijn van een heel exclusief gezelschap.

Twijfel

Maar wat zei ik nu eigenlijk allemaal, wat betekende die teksten? Een vertaling had ik nog nooit gezien.
Ach wat, de schrijver kende mij vast niet dus over mij zou het wel niet gaan. En zoals met al dat soort teksten was het waarschijnlijk goed, mooi en met de juiste intentie geschreven en niet op 1 persoon gericht.

Maar wat als er nu wel iets in stond wat ik helemaal niet tof vond? De google translater werd erbij gehaald. Want zoals het er nu voorstond was ik elke dag aan het chanten voor dingen die ik graag wilde laten gebeuren in mijn leven en dan zou ik toch wel een beetje moeten weten wat er in mijn spreuken boekje stond.

Ook met de google translater kwam ik er niet uit. Ach wat... het zal wel goed zijn hoor... Dit chanten hield op.
Ik werd zwanger, niet verlicht maar mijn doel was gedeeltelijk behaald.

Droge strot

Nu jaren later heb ik de cd in mijn auto en als ik op weg ben naar spannende of belangrijke afspraken dan gaat hij erin. Aan een stuk door chant ik me het ram bam. Als ik dan bijvoorbeeld ander half uur later in Nijmegen aankom, heb ik een droge strot maar heb dan wel het gevoel dat ik mijn steentje heb bijgedragen aan het voorspoedig verlopen van de zaak.

Tegenwoordig chant ik voor een goed verloop van onze yogavakantie op Tenerife. Ik heb er de blaren van in m’n bek staan. Kijk je moet er natuurlijk wel iets voor over hebben. Nu helpen advertenties ook en wie weet ben jij ook wel nieuwsgierig geworden na het lezen van dit stuk.

Kijken kan altijd, kopen hoeft niet maar zou wel prettig zijn. Hoop je te zien in februari op Tenerife www.bodysattva.nl

Nog even: ik bedoel niets respectloos ten opzichte van welke religie dan ook. Mocht ik iemand een naar gevoel hebben gegeven of iets anders hebben bewerkstelligd dan een glimlach en bij deze mijn oprechte excuses.