Wat wij besluiten aan onze problemen te doen door te leren kijken vanuit een Hogere Bron, is veel belangrijker dan wat de aardse problemen van plan zijn met ons te doen.

Waren we ons maar dagelijks bewust van de mogelijkheid van dit keerpunt.

Als Wijsheid spreekt vanuit onze Bron zal het probleem niet met ons aan de haal gaan.

Duidelijkheid vanuit Waarheid

Alleen duidelijkheid is de weg naar oplossingen. De weg van duidelijkheid vanuit Waarheid. Alleen de weg om de waarheid heen creëert problemen. Hoe afhankelijk maken we ons door in te gaan op iets wat voor ons helemaal de waarheid niet is. Hoe kunnen we van elkaar verwachten dat wij allemaal dezelfde waarheid kennen?

En wat is Waarheid? Het is de stem die spreekt vanuit de ziel: de stem van de Universele Waarheid.
Niet iedereen zal geloven dat we vanuit dezelfde Waarheid kunnen spreken maar de stem van de ziel is stilte en geen argumentatie, ze zal ons niet overtuigen of manipuleren. Ze kan ons alleen de waarheid laten voelen,
en een 'idee' geven voor een bepaalde richting en daarna houdt zij haar 'mond'.

De Wijsheid van de ziel raakt niet geërgerd en voelt ook geen boosheid of angst. Het is onze ego-geest die ons constant dwarsboomt met oeverloze argumentaties van angst en opwinding met alle manipulaties tot gevolg.

De stiltestoel

Een documentaire over een gepensioneerde pater ontroerde mij diep. Na een arbeidzaam leven als kok in een klooster brengt hij zijn laatste dagen door in de kloostertuin waar hij leeft vanuit de kracht van zijn Bron.

In de tuin vond hij wat planken en een waterdicht zeil en bouwde hij eigenhandig een overdekte stoel om droog te kunnen zitten wanneer hij in verbinding wil zijn met zijn ziel. In de stilte van de natuur waar zijn geest hem niet meer kan terroriseren want op deze vredige plek krijgt zijn geest geen kans meer om alle mogelijke zorgelijke gedachten over de oude dag en de dood te creëren.

Zo’n plek in de tuin zouden wij ook kunnen creëren of misschien symbolisch in onze innerlijke tuin. We zouden elkaar regelmatig moeten bemoedigen dit te doen, omdat wij er door 'tijdgebrek' niet toe komen en waarschijnlijk zo’n stilteplek ogenblikkelijk zouden misbruiken om even te kunnen 'appen' of ongestoord te kunnen telefoneren. Maar nu gaat mijn geest weer met mij aan de loop.

Tijdloze Wijsheid

In de echte stilte ontvangen wij van onze 'Hogere Geest' berichten uit de oerbron. Geloven wij daar nog wel in? Uit deze Bron kunnen wij altijd putten. Het denkt niet, het fantaseert niet, het verwacht niet en stelt ons daarom ook nooit teleur. Het is de Bron van Waarheid. Iedereen beschikt over de Kennis uit deze Bron.
Deze tijdloze Wijsheid zal binnenin ons als Waarheid resoneren.

Ouders geven hun eigen 'kennis' en 'wijsheid' weer door aan hun kinderen maar zij kunnen alleen doorgeven wat aan hen zelf is doorgegeven. Zo wordt gedacht dat het goed is om steeds weer dezelfde patronen, gedachten en tradities door te geven die mogelijk helemaal niet uit de Bron van Liefde en Vrede komen.

Het is daarom belangrijk om steeds te kijken welke keuzes er gemaakt worden en of die nog wel in een tijd passen waarin wij streven naar meer liefde in de samenleving. Door zo te leren kijken maakt dat ons medeverantwoordelijk voor verbetering want zolang we niet bereid zijn onze verantwoordelijkheid te aanvaarden zal er ook niets veranderen.

Duizenden jaren maken we nu al dezelfde fouten, die in bepaalde religies ook wel zonden worden genoemd.
Zij worden ook via ons DNA doorgegeven als 'erfzonden'. We zitten dus met de narigheid opgezadeld van onze voorouders en als we steeds blijven roepen dat het de schuld van ouders of anderen is, zal er niets veranderen.

Zolang we blijven wijzen dat 'zij' iets hadden moeten verbeteren gebeurt er niets. Wij moeten zelf verantwoordelijkheid gaan nemen anders blijven we steeds dezelfde thema’s tegenkomen en geven deze telkens weer door aan onze kinderen.

Een mooie Surinaamse wijsheid zegt: 'Als de ouders de stenen op hun eigen weg niet oprapen,  struikelen hun kinderen erover'. Meestal gaat er angst en woede aan de uitdaging vooraf om naar onze waarden te kijken en die te herstructureren.

Bouwen aan een betere wereld zou een mooie rol voor de scholen moeten zijn. Het schept een mogelijkheid voor kinderen om los te komen van oude vooroordelen van ouders en hun generaties lange voortgezette aannames. De huidige manier is niet de goede weg gebleken, de aarde is een puinhoop.

We kennen na al die duizenden jaren nog niet eens het concept van een beschaafde samenleving, ook niet hoe we conflicten kunnen oplossen zonder geweld, niet hoe we zonder angst kunnen leven, niet hoe we moeten handelen zonder eigen belang en ook niet hoe we onvoorwaardelijk lief kunnen hebben. En dit duurt nu al duizenden jaren!

Onderwijs over eerlijkheid en verantwoordelijkheid, over wetenschap en spiritualiteit, verdraagzaamheid, zelfschepping; het zijn allemaal thema’s die de basis voor ons bestaan fundamenteel zouden kunnen veranderen want door het in praktijk brengen van Wijzere Kennis creëren we een betere toekomst.

Onwaarheden uit het verleden zouden niet meer de basis moeten vormen voor de huidige waarheid maar zouden eigenlijk de basis moeten gaan worden voor nieuwe eerlijke vragen. De schat ligt vaak in de oprechte vraag verborgen niet in het correcte antwoord.

Denk eens aan al die Nieuwe Tijdskinderen

Wat denken zij? Wat vinden zij? Natuurlijk zal hun antwoord op veel vragen in de eerste instantie worden gegeven vanuit de doorgegeven waarden van de ouders, want ouders leggen de basis van het waardesysteem van het kind, maar later zullen de oprechte antwoorden van deze kinderen ons verbazen. Rudolf Steiner was een pionier op dit gebied, hij ontwikkelde een leersysteem dat was gebaseerd op wijsheid in plaats van gewone kennis.

Zou het helpen als we ons dagelijks zouden terugtrekken in de stilte, weg van alles, weg van alle wereldnieuws, weg van onze gedachten en net als de pater vanuit een stilteplek in de natuur, de tuinstoel, proberen te luisteren naar de Wijsheid die vanuit onze ziel naar boven borrelt? Mogelijk her-ontdekken wij tegelijkertijd onze authenticiteit en leren we onszelf herkennen in de ander.

Laten we onze dromen alleen nog vorm geven vanuit de Bron van onze grote Geest want de enige plek waar onze dromen soms onmogelijk lijken is de plek van onze eigen gedachten.