Naar mijn mening heeft het ego meer gesproken in dit leven dan ik zou willen.
Het ego dat ons denkt te beschermen door de ziel op te sluiten achter een gordijn dat elke mooie fantasie troebel maakt voor de geest.
Zodra de geest vrij is om te doen wat het wil, zal het ego spreken met een stem van angst. En helemaal ongelijk heeft het ego het niet. Het doet wat het doet omdat het ego weet dat het soms moet. Het ego kent de ziel beter dan wie of wat dan ook.
Het ego is een stukje wat ons mens maakt. Het stukje dat ons kan zien en weet wat de ziel voelt of ooit gevoeld heeft. Alles wat het ego doet, dat doet het ego ter bescherming. Zelfs al wil de ziel niet beschermd worden.
Het ego lijkt kwaad in de zin te hebben, maar dat is niet de werkelijkheid. Het ego zou zeggen, ik zal je altijd beschermen zolang je in dit fysieke lichaam leeft.
Het ego zou ook zeggen dat als de ziel doet, wat het ego wil dat de ziel nooit geen pijn meer hoeft te hebben. Het ego zou als een duivel voor de ziel gaan staan. Met de allerbeste bedoelingen. Het is pure bescherming tegen de pijn van wanhoop en verdriet. Het ego zou fluisteren, bij mij ben je veilig.
Maar wat het ego niet lijkt te weten is dat het ego zelf de ziel het meeste pijn doet. Door de bescherming kan de ziel niet meer zien, de ziel kan niet meer voelen of gevoeld worden. Het kan niet dromen of fantaseren. Het kan geen liefde meer geven en geen liefde meer ontvangen. Want het ego zou ervoor gaan staan en zeggen, je komt er niet in. Deze ziel kan geen verdriet meer verdragen. En de liefde is enkel een verdrietige fantasie die niet geleefd wordt in deze realiteit.
De ziel is liefde. De ziel is zoveel meer dan de liefde die wij hier kennen. Het is puur, pure werkelijkheid.
De enige waarheid die bijna niemand echt beleeft.
Als het ego kon spreken zou het ego zeggen, dat is precies wat het leven zo angstig maakt. Dat is waarom ik er ben. Omdat de werkelijkheid is vertroebeld. En jij een van de weinige zielen bent die de werkelijkheid kent en hoe hard je ook je best doet, die werkelijkheid zal nooit geen werkelijkheid kunnen worden in dit huidige leven die je nu leeft.
Het zal je breken, het zal je kwellen. Het zal je alleen maar pijn brengen. Liefde is hier niet de liefde die jij kent. Hier is echte liefde ontastbaar voor jouw liefdevolle ziel. Als het ego zou kunnen spreken zou het ego in alle eerlijkheid zeggen: Ik ben bang om die onverdraaglijke pijn te voelen van jouw ziel.
Ik ben liefde. Ik ben mijn ziel... Ik leef mijn werkelijkheid zoals ik dat wil. Echte liefde is mijn enige werkelijkheid, al ben ik de enige op planeet aarde, al doet het de rest van mijn leven pijn. Ik zal altijd kiezen voor de liefde.
En eens zal de liefde kiezen voor mij.
