Mens zijn betekent dat we voelen, ervaren en beleven. Een mens is geen mens zonder emoties en gevoelens.

Dat is wat ons mens maakt. Niemand is perfect en niemand doet het goed of fout in het leven. Het zijn allemaal levenslessen.

Elke emotie is een les

We leren van alle ervaringen. En we leren van onze gevoelens en emoties. Je bent niet slechter dan een ander als je emotioneler bent. En je bent ook niet beter dan de ander als je geen emotie toont. Emoties laten ons bepaalde dingen zien en ervaren. Ze willen ons iets zeggen. Het is uiteindelijk aan ons of we er na willen leren kijken en luisteren.

Je bent sterk als je ook zwak durft te zijn

Wel ben je sterk als je laat zien wie je in werkelijkheid bent, wie je ware zelf is. En durft te tonen wat je voelt, wat je beleeft en ervaart. De kunst is om niet in je negatieve emoties te blijven hangen, maar juist om ze te uiten, te waarnemen en erover na te denken zodat je ze vervolgens weer los kunt laten.

Het lijkt vaak sterk als we onze emoties niet laten zien, maar in werkelijkheid is het de angst die jou tegenhoudt om ze te uiten. Het voelt alsof we ze kunnen verdragen of we ze kunnen wegstoppen. Maar geen enkele emotie zal verdwijnen door het weg te stoppen. Onbewust blijven ze aanwezig. En zullen ze je van binnen gaan aanvallen.

Emoties en gevoelens er niet laten zijn, zorgt vaak voor veel pijn. Je bent pas sterk als je ook zwak durft te zijn. En je hebt geleerd als je ze aangaat en ze er laat zijn.

Een rugzak vol met stenen

Zie het alsof je een rugzak wat je met je meedraagt. Elke ervaring, elke emotie en/of gevoel dat je niet uit of niet laat zien en het er dus niet laat zijn is een steen. Elke situatie, ervaring of gebeurtenis is een steen.

Stenen die je in die rugzak stopt. De een is zwaarder dan de ander.

Het uiten van je emotie of gevoel is alsof we een steen uit die rugzak halen. We kijken erna. We voelen hoe zwaar die weegt. Welke vorm die heeft. Waarom we die hebben meegenomen.

We onderzoeken die steen helemaal. En vervolgens leggen we die steen aan de kant. We nemen de steen niet meer mee, maar we laten het achter. En we nemen enkel de informatie mee die de steen ons heeft gegeven.

Vervolgens vinden we weer een soortgelijke steen. Maar deze keer nemen we de steen niet mee. Want we weten nog dat we dat eerder hebben gedaan en dat we toen besloten hadden om die steen achter te laten.

Wel kijken we naar die steen en we observeren die steen. Maar we hebben geleerd dat we de steen niet mee hoeven te nemen.