Mijn naam is Ilona Pelders geboren in Goirle en woonachtig in Tilburg. Een hooggevoelig kindje. Eerste twee levensjaren veel gehuild. Moeder vaak in paniek om haar dochtertje, dat maar bleef huilen.

Hooggevoelig

Op vier jarige leeftijd verloor ik al mijn haar door teveel aan prikkels van buitenaf. Dat herstelde zich een jaartje later en ik werd een spontaan en een redelijk druk kind. Op latere leeftijd werden het teveel aan prikkels onderdrukt door het nemen van Marihuana. Jarenlang werden de gevoelens op die manier onderdrukt. Op zoek naar iets en niet weten wat dat iets zou zijn. Een gemis naar huis, want dit was niet thuis.

Als een jong meisje hoorde ik mezelf vaak zeggen dat ik krachtig zou zijn. Maar hoe serieus neem je zoiets? Het werd door mezelf afgedaan als een teveel aan fantasie. Net zoals dat ik kon praten met iets wat ik niet kon zien. Ook een teveel aan fantasie. Daarnaast werd dat ook vaak bevestigd door de omgeving en de maatschappij. Ik leek in een wereld te leven dat niet kon bestaan. Ik hield deze wereld dan ook geheim. Het mocht er niet zijn.

Intuïtie

De zoektocht bleef intuïtief doorgaan. Want intuïtie is mijn manier van denken en communiceren. Ik voelde dat ik iets moest vinden maar geen idee wat het zou moeten zijn. Dit heeft mij door hele diepe dalen geleid. Het gevoel dat ik nu vaak ook een ritje naar hel noem. Daar vond ik veel mensen die mij leken te geven waarnaar dat ik zocht. Maar weer de intuïtie heeft mij kenbaar gemaakt dat ook dat niet het geval was. En weer ging de zoektocht verder.

Dan zou ik misschien wel ziek zijn in mijn hoofd en ben hulp gaan vragen. Ik ben terecht gekomen op een psychiatrische dagbehandeling. Ik heb daar bijna twee jaar verder gezocht naar wie ik was en wat ik voelde en waar dat het allemaal vandaan zou komen. Maar ook daar vond ik niet waar ik naar zocht.

Na het ritje hel en de psychiatrie waar ik allerlei benamingen heb gekregen heb ik me een tijdje teruggetrokken. Ik werd als het ware een beetje tegenstrijdig tegen het leven, tegen de mensen en vooral tegen de maatschappij. Het voelde niet goed. Wat zij mij allemaal vertelde klopte voor mijn gevoel niet.

Daar kwam ik op een punt dat er echt iets moest gaan gebeuren en dat gebeurde. Ik begon me weer te herinneren hoe ik was toen ik nog klein was en de maatschappij, kennissen, vrienden en familie nog niet mij van mijn waarheid had kunnen afhalen. Dat kindje was puur. Dat kindje had toen nog alle informatie bij zich over wie zij in werkelijkheid was. Zij zou mij gaan helpen in de zoektocht van mijn ware ik.

Daar begon de reis naar het echte leven van het leven… Ik ben een nieuwetijdskind.

Geplaatst door: Ilona Pelders